به گزارشخبرنگار میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران ؛سرزمین ایران با وسعتی بیش از یک میلیون کیلومتر مربع یکی از غنی‌ترین فرهنگ‌های دنیا است. تفاوت‌های جغرافیایی و اقلیمی باعث به وجود آمدن خرده فرهنگ‌های گوناگونی در نقاط مختلف این مرز و بوم شده است.
 
چشم اندازهای قومی و زبانی که هم اکنون در کشور موجود است خود گواه تنوع فرهنگ‌های گوناگون در این سرزمین است ،ولیکن مسئله باعث به وجود آمدن جدایی فرهنگی نشده و این تفاوت‌ها همگی در زیر لوای هویت ملی باعث اتحاد و یکپارچکی در کشور شده است.

هنوز مناطق و روستاهای دور افتاده‌ی در این سرزمین وجود دارند که فرهنگ محلی و گویش ها  را حفظ کرده و گذر زمان کمتر توانسته فرهنگ آنان را تحت تأثیر خود قرار دهد. روستای کجل از این نوع روستاها است که در استان اردبیل واقع شده است.

وقتی از جاده میانه به سمت خلخال حرکت می‌کنید از جاده کوهستانی با چشم اندازهای بسیار زیبا گذر خواهید کرد. این روستا در 80 کیلومتری خلخال و در منطقه خورش رستو واقع شده است. این روستا از شمال با روستای شمس آباد از جنوب با روستای دیز و از شرق باقو سجین و از غرب با قاداب همسایه می‌باشد.
 
مهمترین تفاوت روستای کجل با روستاهای اطراف آن تکلم مردم این روستا به گویش تاتی است.

گویش تاتی براساس تحقیق پژوهشگران قابل مقایسه با گویش تالش است و در مجموع شباهت‌های زیادی با زبان‌های پهلوی و مادی و اوستایی داشته به طوری که بسیاری از واژه‌های این زبان‌ها عینا در گویش تاتی به کار برده شده است.
 
تمام مردم آبادی‌ها و روستاهای اطراف روستای کجل به زبان ترکی صحبت می‌کنند و این گویش با وجود احاطه توسط روستاهای ترک زبان بیشترین مقاومت را در برابر تأثیرپذیری از زبان ترکی داشته است.

تات‌ها از جمله و هاداران به میراث باستانی ایرانی هستند و با برخورداری از فرهنگ والا با یکی از قدیمی ترین سنن و مناسک و آداب و رسوم را به شیوه ی سنتی خود حفظ نموده‌اند.

جشن نوروز با پیشینه کهن خود در منطقه به صورت شاخص هر ساله اجرا می‌شود. مجموعه آئین‌های مربوط به نوروز در روستای کچل از چهارشنبه سوری آغاز می‌شود و به آئین سیزده بدر نوروز پایان می‌یابد.

در بین اهالی روستای کجل یک هفته مانده به نوروز با ترانه پیش قداولان نوروز (نوروز نامه خوان‌ها یا بهار آمد خوان‌ها معروفند) نوروز آغاز می‌شود.

 بهار آمد خوان‌ها در گروه‌ها دو نفر تا حداکثر هفت نفره درب به درب یا خانه به خانه می‌روند و ترانه‌های نوروزی می‌خوانند و هر خانواده براساس وسع خود هدیه نقدی یا غیر نقدی به آنها می‌دهد.

از دیگر جشن‌های که در روستای کجل انجام می‌شد جشنی است که در آخرین روز برداشت گندم در میان گندم زار یا در میان خرمن برپا می‌گردند که این جشن برگرفته از جشن مهرگان است که در روزگاران قدیم انجام می‌شد و مردمان این روستا آن را همچنان حفظ کرده‌اند.

اما با روند مهاجرت به شهرهای بزرگ و عدم استعمال در روستاها و گویش‌های اصیل ایرانی را نسل‌های آینده به فراموشی خواهند سپرد، ضرورت شناخت مبانی فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی باید از مهمترین دغدغه‌های مسئولان و متولیان امر فرهنگی در کشور باید باشد تا ما دچار زوال فرهنگی و چند پارگی فرهنگ در آینده در کشور نباشید.