به گزارش خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران، صبح امروز نشست رسانه‌ای "آخرین نامه" با حضور مهرداد کوروش نیا، آروند دشت آلای، نوید محمدزاده و پوریا رحیمی در سالن همایش تئاتر شهر برگزار شد.

مهرداد کورش نیا در ابتدای نشست گفت: در ابتدا قرار بود نمایش ازازین اجرا برویم اما بعد از انجام کارها و دو جلسه تمرین متوجه شدیم این نمایش در سالن سایه هزینه‌ها را تامین نمی‌کند زیرا سالن‌های دولتی دارای باکس محدودی هستند، زیرا قیمت بلیت و زمان اجرا محدود است به همین خاطر این نمایش را برآورد کردیم عملا با فروش گیشه امکان پذیر نبود.

"اتابک نادری" رییس سابق تئاتر شهر جلسه‌ای برگزار کردیم و قرار شد که نمایشی دیگر را پیشنهاد کنیم این نمایش را عوض کنیم تا کم هزینه‌تر شود.

کوروش نیا ادامه داد: من نمایشنامه‌ای راجب جنگ سفارش گرفتم و با سلیقه‌های خودم آن را به نگارش درآوردم که پس از پایان خروجی خیلی خوبی داشت.
 
این نمایشنامه دو ویژگی را دربر می‌گرفت ویژگی اول اجرا به لحاظ طراحی صحنه و پرتاب بودن آن تا بتوانیم به راحتی به مناطق دیگر برای اجرا برویم و اگر قرار باشد که این نمایش مانند دیگر نمایش‌ها به سبک رئالیست اجرا شود هیچ تازگی و لذت و نوآوری نخواهد داشت به همین خاطر باید دنبال طراحی صحنه‌ای بود که بتوان معاصرتر اجرا شود. 

"آروند دشت آرای" یکی از گزینه‌ها بود که چندین جلسه سر اجرا آمد و طراحی بر اساس استانبلی اجرا کند و آن را با بازیگران اتود کرد، از همان موقع همه می‌گفتند چرا این نمایش در یک سالن بهتر اجرا نمی‌شود به همین خاطر بنده به این نتیجه رسیدم هر موقع نمایشی اجرا شود اگر بازیگرها پیگیر آن باشند یعنی کار خوب است و اگر از زیر کار درروند یعنی کار ضعیفی را پیش رو داریم. 

آروند دشت آرای در ادامه نشست گفت: در آخرین نامه از لحاظ فضاسازی و بصری چند اتفاق افتاد "مهرداد کورش نیا" در اجرای این نمایش خطر کرد، اجرای این نمایش در فضاسازی انتزاعی که شیء حالت خود را از دست می‌دهد و در حال تصویرسازی و ساخت فضا است ریسکی بود که کوروش نیا آن را پذیرفت که کدهای بصری که در شیء و نمایش وجود داشت با هم هم‌خوانی پیدا کنند و در نمایش‌نامه پتانسیلی وجود داشت که دست طراح صحنه و بازیگر را باز می‌گذاشت. 

وی افزود: این نمایش در مجموع تجربه خوبی برای بنده بود و اساسا من طراح صحنه‌ای هستم که به درد کارگردانان نمی‌خورم، معتقدم از منظر ریسک نمایش "آخرین نامه" دارای نگاه رئالیستی و ناتورالیستی است که نمی‌تواند با دید رئالیسم اجرا شود و متأسفانه ما به دلیل بحران‌های اقتصادی که در ایران و کشورهای دیگر داریم موفق نشدیم اجراهای خارجی بیشتری برویم. 

بازیگرهای گروه به شدت صادقانه درست و باورپذیر "آخرین نامه" را اجرا کردند به گونه‌ای که استانبلی شبیه یک بمب و اسلحه جلوه می‌کرد.

"نوید محمدزاده" بازیگر "آخرین نامه" در ادامه نشست عنوان کرد: بنده جزء مخالفان صد در صد این گونه طراحی صحنه بودم طوری که به آقای کارگردان می‌گفتم این نمی‌شود اما کوروش نیا از بنده مهلت خواست و ما یکسری تمرین کردیم که بعد از چند جلسه یقین پیدا کردم که این اتفاق درست است این نمایش مثل یک هندسه می‌ماند و من برای اجرای آن وسواس گرفتم و الان بدون استانبلی‌ها نمی‌توانم این نمایش را تصور کنم. خیلی خوب است که پس از چند سال دوباره این نمایش اجرا می‌شود زیرا در حال حاضر تجربه و جهان بینی ‌ام نسبت به چند سال گذشته تغییر کرده؛ معتقدم در متن‌های ایرانی خیلی کارها می‌شود کرد اما متأسفانه همه فکر می‌کنند این آثار باید رئال اجرا شود. 

"پوریا رحیمی" بازیگر دیگر این نمایش در ادامه تصریح کرد: "آخرین نامه" بدون این طراحی می‌توانست اجرا شود اما حضور آروند دشت آرای و ایده‌اش خیلی خاص بود که خوشبختانه بازخورد آن را هم در اجراهای ایرانی و هم در خارجی گرفتیم. 

و اما باز اجرای آن چالش خوبی است زیرا این نمایش‌ها که خاطرات خوبی با آن داشتیم دوباره اجرا می‌روند و تحرکی را به بدنه تئاتر وارد می‌کنند من هم خیلی خوشحالم سال 89 اهمیت خیلی از فضاها در کار درک نشد اما الان شرایط فرق کرده و معتقدم شانس دیده شدن آخرین نامه به اقبال خودش بازمی‌گردد.  
 
رحیمی ادامه داد: با ایمان کامل می‌گویم که دو تا از باهوش‌ترین بازیگرهای تئاتر با بنده همراهند برای من منحصر به فرد است که چیزهایی را با هم ساختیم که شاید با این جزئیات غیر ممکن بود این سطح از کمک در بازیگری را در کمتر کاری می بینم. 

مهرداد کورش نیا در ادامه نشست گفت: چرا در تئاتر با این وضعیت اقتصادی و تولید باید 20 شبه تمام شود و چرا مسئولین سازوکارهایی برای آن پیدا نمی‌کنند. ما یک کشور پهناور با 31 استان هستیم و تمام دغدغه‌ام بود برای این نمایش از ابرازی استفاده کنم که به راحتی قابل حمل باشد. 
ما یک روز به بجنورد رفتیم و بیشتر از 20 روز اجرا در تهران مخاطب داشتیم.

پوریا رحیمی در ادامه عنوان کرد: این نمایش راجع به ارزش‌های انسانی حرف می‌زند که خود جهان شمول است، از این حیث "آخرین نامه" قابلیت‌های توجه عمیقی دارد که درباره مسائل انسانی حرف می‌زند.
 
مهرداد کورش نیا در ادامه نشت افزود: "علیرضا نادری" پس از دیدن نمایش گفت، این کار درباره مصونیت انسان در موقعیت جنگ است درباره آدم‌هایی که به جنگ مربوط نمی‌شوند ولی ناخواسته در آن قرار می‌گیرند. 

آروند دشت آرای درباره همین موضوع تصریح کرد: میزان نزدیکی آدم‌ها با اتفاق‌های مختلف در این نمایش‌ها مشخص است که خارج از تعارفات مرسوم ارتباط‌های انسانی در خطوط مقدس جنگ شکل می‌گیرد چون به مفهوم مرگ نزدیکتر است.
 
ویژگی نمایش نامه کاملا این ارتباط انسانی را برای هم مشخص کرد این اتفاق مجموعه‌ای زنجیره‌ای دارد که فقط در جنگ مشخص می‌شود.
 
دشت آرای ادامه داد: در حال حاضر در شرایط خیلی بد اقتصادی اقتصاد تئاتر را ما باید تربیت کنیم در حال حاضر با شرایطی مواجهیم که اکثر بازیگران خوب تئاتر در تله فیلم‌ها و سریال‌ها برای امرار معاش فعالیت می‌کنند که این اتفاق به سوء مدیریت‌های 8 ساله و حذف سوپزیت‌ها بازمی‌گردد. متأسفانه به تئاتر ضربه زده هر فعالیتی که تئاتری باشد و به اقتصاد تئاتر کمک کند باید دائما اجرا شود. 

مهرداد کورش نیا در آخر گفت: جمعیت ایران 70 میلیون است و فقط 10 میلیون آن در تهران زندگی می‌کنند و چرا در برنامه‌ریزی‌های تئاتری 60 میلیون شهرستان هیچ وقت به حساب نمی‌آیند فرهنگ امری کیفی و نه کمی است و اگر قرار باشد این دو را با هم بسنجند باید گفت: ما سالی 10 نمایش با چند میلیون مخاطب داریم نه سالی چندصد نمایش با چند هزار مخاطب.