به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، می‌خواهم از معلمی سخن بگویم که هنوز حضورش را احساس می‌کنم. معلمی که دیدن دوباره‌اش آرزوی من بوده و است.

آن زمان که معلم قلم به دستم می‌داد و با صدای به لطافت و  مهربانی، کلمه آب را به من آموخت آنقدر کوچک بودم که نمی‌دانستم در پس حروف ساده الف و ب پهنای وسیع دریای بی‌کران علم و دانش است که موجهایش به انتظارم نشسته است.

اکنون حروف را به خوبی می‌شناسم‌، کلمات و جملات  به زیبایی در کنار هم می ‌نشانم اما هنوز نمی‌توانم قدر و منزلت معلم را در میان واژه‌ها جای دهم و اورا توصیف کنم.

آیا تا به حال اندیشیده‌اید که جمله معلمی شغل انبیاست چقدر معنای ژرفی دارد همین گونه است دانش‌، آگاهی داشتن و آموختن است که می ‌تواند تو را در رسیدن به حقیقت توحید یاری دهد. این معلم است که صادقانه جلوه‌های خداشناسی نهفته در آفرینش را برایت هویدا می‌سازد.
 
ریاضی می‌آموزد تا درک کنی که هر قدر هم که مخلوقات را به شماره درآوری باز هم  جلوه‌های خداوندی تا بی‌نهایت ادامه دارد‌، علوم طبیعی می‌آموزد تا بدانی درون کوچترین اجزاء و حتی اتمی قدرتی بزرگ از خلقت خداوند به آرامی جای گرفته.

زبان زیبای مادری را می‌آموزد تا با واژگان آن به شکر نعمت ‌هایش بنشینی‌. تو را با دین آشنا می‌سازد تا بدانی که سعادت در گرو انجام اصول دین است‌.
 
کلمات صحیح و بلیغ قرآن را می‌آموزد تا هر بار با تلاوت آیاتش روح و جانت را حیاتی دوباره ببخشد.
چرخ روزگار همچنان می‌چرخد و باز باران با ترانه‌های قشنگش بر بام خانه می‌خورد ای کاش صدای باران را بهتر گوش دهیم تا یادت همواره در ذهنمان ترانه سرایی کند.

حال با خود بیاندیش و بگو چگونه می‌توان بزرگواری که این چنین تو را پرورانده و به اوج رسانده و این چنین دستانت را در دستش گرفته و در مسیر آموختن به پیش برده توصیف کرد شاید آنچه از دستمان بر‌می‌آید آن باشد که بگوییم خداوندا همواره او را عزیز و گرامی بدار.

انتهای پیام/