آقای رئیس! برخی از کشورها به گونه ای در مورد اوضاع سوریه سخن می گویند که چیزی جز دروغ و تحریک در آن دیده نمی شود و فقط به نفع توطئه گران تروریست است. این در حالی است که ما در اینجا برای بررسی چگونگی پایان دادن به اشغال سرزمین‌های اشغالی از جمله جولان در این جا جمع شده ایم که این مساله نشان می‌دهد این کشورها در پی منحرف کردن افکار از مساله فلسطین هستند. 

در همین جا اشاره می کنم که عربستان، قطر و ترکیه و کشورهای غربی که عضو این شورا هم هستند ماه گذشته خواستار برگزاری دو نشست برای بررسی اوضاع سوریه شدند. اولین آن هم زمان با جلسه استماع گزارش دوره ای دبیرخانه سازمان ملل در خصوص خاورمیانه بود. نشست دوم هم هم زمان با جلسه بررسی حقوق مسلم ملت فلسطین بود. 

بنابراین آن‌ها تلاش می کنند که مساله فلسطین در این شورا مطرح نشود و از آب گل آلود ماهی بگیرند. این دلیلی بر نفاق و دروغگویی این کشور هاست. اکنون بخاطر آنکه از هدف اصلی نشستمان که بررسی اوضاع خاورمیانه است دور نشویم من پاسخ این کشورها را نمی دهم.  

این‌ها کشورهایی هستند که با ارسال سلاح و پول و آموزش تروریست‌ها و تحریک آن‌ها زمینه را برای حضورشان در سوریه فراهم کرده اند تا جلوی حل مسالمت آمیز بحران سوریه توسط حکومت را بگیرند. بسیار خنده دار و مسخره است که نمایندگان کشورهایی که قانون اساسی ندارند، فاقد پارلمان هستند و زنان از کمترین حقوقشان محرومند، در مورد ضرورت ایجاد دموکراسی در سوریه سخن می گویند. سوریه ای که معاون رییس جمهورش یک زن است. نمایندگان کشورهایی که طی سه سال گذشته در کشتار ملت سوریه دخالت داشته اند بارها خواستار تشکیل جلسات حاشیه ای در مورد سوریه شده اند و امروز نمایش گونه برای ملت سوریه گریه کردند اما یک بار هم در مورد ضرورت پایان یافتن اشغال جولان اشغالی سخن نگفتند و این در حالی است که این شورا قطعنامه 497 خود را در خصوص همین مساله صادر کرده است. نمایندگان این کشورها چرا زمانی که بحث ساختن شهرک های صهیونیست نشین در جولان و آزار و اذیت شهروندان سوری و فلسطینی پیش می آید در مورد حقوق بشر در فلسطین سخن نمی گویند؟ در جولان بیمارستان‌های اسرائیلی بیماران سوری که تابعیت اسرائیلی را نپذیرند درمان نمی کنند. این افراد همچنین نمی توانند در مدارس به زبان عربی تدریس کنند چرا که تعلیم زبان عربی در جولان اشغالی ممنوع است. علاوه بر این اسرائیل به هلال احمر سوریه اجازه نمی دهد در جولان اشغالی فعالیت کند و درمانگاهی ایجاد نماید. اسرائیل در شرق شهر مجدل شمس سوریه دیوار حایل ساخته و از تسلیم نقشه میادین مین به سازمانهای بین المللی مربوطه سرباز می زند. 

آقای رئیس! اسرائیل با کمک به گروه‌های تروریستی در منطقه حائل که تحت نظارت نیروهای سازمان ملل است قوانین بین المللی را آشکارا نقض می کند. اسراییل حتی در نزدیکی منطقه حایل بیمارستان صحرایی برپا کرده و نخست وزیر آن به دیدار تروریستهای مجروح رفته است. این کمک‌ها زندگی نیروهای سازمان ملل را با خطر مواجه می کند و فعالیت آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. 

بگونه ای که بارها مشاهده کردیم که این تروریست‌ها که برخی، آنها را معارضان میانه رو می خوانند، نیروهای ناظر سازمان ملل را ربودند و حتی به سوی آنها تیراندازی کردند. ما در همان زمان به فرماندهی این نیروها پیام دادیم و خواستار تحقیق در مورد نقش قطر در ربوده شدن نیروهای ناظر شدیم. اما جالب است که فرماندهی این نیروها تاکنون در مورد تحقیقات خود و نتیجه شکایت ما پاسخ و توضیحی نداده است، البته اگر تحقیقی صورت گرفته باشد. 

آقای رئیس! اسرائیل به کمک لجستیکی به تروریست‌ها اکتفا نکرده و بارها بصورت مستقیم وارد جنگ شده است که نمونه آن بمباران مدرسه و مسجدی در روستای حمیدیه در جولان سوریه در ماه گذشته بود که این مساله بار دیگر از هماهنگی اسرائیل و تروریست‌ها در منطقه حایل پرده برداشت. این مسایل نشان می دهد که عربستان، قطر و ترکیه با اسرائیل همپیمان هستند و هدفشان کمک به گروه‌های تروریستی است، حال، این گروه‌ها هر دیدگاهی که داشته باشند. یکی از سخنرانان پیش از من سوریه را کشور دوست نامید اما دروغ می گوید. سوریه هم نیازی به چنین دوستانی ندارد که خون ملت ما را می ریزند. 

آقای رئیس! اسرائیل کشوری است که بر مبنای توسعه طلبی و اشغالگری تشکیل شده است و هیچگاه خواهان صلح نبوده است که تجاوز به کشورها، غصب مسجد الاقصی، ساخت شهرک‌های صهیونیست نشین، هتک حرمت مقدسات مسلمانان و مسیحیان، تلاش برای یهودی سازی سرزمینهای عربی و تغییر بافت جمعیتی فلسطین از جمله آنهاست. پس از این همه تجاوز و تعرض اسراییل چگونه به خود اجازه می دهد که از صلح سخن بگوید؟