در نشست گوتنبرگ چه گذشت؟
اعتراف فتنه گران : همه ما دروغگو و خود رای هستیم
نشست محفلی برخی از مهره های مرتبط با سرویس های اطلاعاتی غربی که در فتنه 88 نیز فعال بودند با اعتراف به شکست جریان فتنه و وجود اختلاف و پراکندگی در آن ،به خط و نشان کشیدن برای دولت یازدهم منتهی شد
به گزارش خبرنگار گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، میزگرد برخی از عناصر مرتبط با سرویس های جاسوسی غربی که در فتنه 88 نیز فعال بودند، با سخنرانی محسن حیدریان، رضا طالبی، مرتضی کاظمیان و علی مزروعی در گوتنبرگ برگزار شد
این نشست محفلی که با همکاری چند سازمان مرتبط با سرویس های جاسوسی غربی به نامهای "اتحادجمهوری‌خواهان‌غرب‌سوئد” و "راه سبز امید گوتنبرگ”(رساگ) برنامه‌ریزی شده بود به انتقادهای پررنگ فتنه گران از یکدیگر و همچنین خط و نشان کشیدن برای دولت یازدهم منتهی شد.
در ابتدای این نشست رضا طالبی عضو مرکز آموزش کارگران سوئد در گوتنبرگ، با اعتراف به ناکارامدی این جریان ورشکسته ، رهبری و مدیریت جنبش سبز ( فتنه ) را مورد نقد قرار داد و سه اشکال عمده آن را در "غیردموکراتیک بودن” ،”اختلاف و پراکندگی بسیار” و "عدم صداقت” چهره های شاخص جنبش سبز( فتنه ) در خارج از ایران دسته بندی کرد و گفت: «حتی پیش از حصر( سران فتنه ) ، کادر رهبری و نخبگان جنبش در استمرار جنبش بسیار بد عمل کردند چراکه نگاه مدیریتی و رهبری آنها در بالاترین سطوح غیردموکراتیک است. رهبری جنبش قبل و بعد حصر تنها آن بخش را دیدند که به تفکر خودشان نزدیک بود.»
طالبی اعتراض های تند خود را به مهره های شاخص جنبش سبز ( فتنه ) در خارج از کشور نیز معطوف کرد و اختلاف و پراکندگی این چهره‌ها در نظر و عمل از یک سوی و تسویه حساب نکردن با گذشته‌ی انقلابی خود، را از دیگر اشکالات مورد نظربرشمرد و گفت: «آنها که در داخل هستند شاید نتوانند اما آنها که به خارج از کشور آمدند باید موضعگیری می‌کردند نسبت به حرکاتی که پس از انقلاب ۵۷ در ایران روی داد. »
وی همچنین به رهبران این جریان ورشکسته توصیه کرد، نباید فرصت را از دست داد و لازم است بیش تر از قبل با نزدیک شدن به کانون های قدرت در غرب حمایت آنان را جلب کرد. وی این اظهارات را در حالی بیان می کرد که وابستگی های قبلی جریان فتنه به غربی ها را نه تنها نفی نکرده بلکه آن را ناکافی دانسته بود.
مرتضی کاظمیان، فعال ملی ـ مذهبی دیگرسخنران نشست گوتنبرگ مدعی شد شاید وجه خیابانی این جنبش شکست خورده و به "سایه” رفته باشد، اما ما باید همزمان با تغییرات درحوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، در حوزه طبقه‌ی متوسط مدرن ایران، در بخش زنان و جوانان و … در جامعه نفوذ داشته باشیم تا بتوانیم اهداف خود را دوباره پیگیری کنیم.
کاظمیان پیگیری برای طرح مطالبه‌ی آزادی رهبران فتنه سبز از روحانی را مهم دانست. وی گفت: « اگر دولت بنفش خود را از نیروی های حامی جنبش سبز (فتنه) جدا کند، خود را در ساختار سیاسی قدرت ، دستی خالی خواهد یافت.»
این خط و نشان ها پیش تر نیز توسط برخی از مهره های داخلی حامی فتنه از جمله احمد پورنجاتی با برخی ادعاهای مشابه برای دولت یازدهم کشیده شده بود.
علی مزروعی، عضو فراری جبهه منحله مشارکت که در حال حاضر در بلژیک اقامت دارد، بعنوان اخرین سخنران ضرورت سازماندهی دوباره سرمایههای اجتماعی جنبش شکست خورده سبز را مورد تاکید قرارداد و یکی از مشکلات عمده را خلأ سازماندهی معرفی کرد و گفت: « در این راه نیروهای خارج ازکشور باید تلاش کنند تا به نیروهای داخل به منظور تقویت و سازماندهی سرمایه های اجتماعی جنبش، جهت بدهند چرا که از فرصت بوحود آمده باید استفاده کرد. این یکی از راهکارهای تلاش برای رفع حصر است. در واقع برای رفع حصر باید تلاش کنیم نیروی اجتماعی به گونه ای بالفعل شود که توازن نیروها در ایران به نفع جنبش سبز( فتنه ) تغییر کند
این نشست محفلی که با همکاری چند سازمان مرتبط با سرویس های جاسوسی غربی به نامهای "اتحادجمهوری‌خواهان‌غرب‌سوئد” و "راه سبز امید گوتنبرگ”(رساگ) برنامه‌ریزی شده بود به انتقادهای پررنگ فتنه گران از یکدیگر و همچنین خط و نشان کشیدن برای دولت یازدهم منتهی شد.
در ابتدای این نشست رضا طالبی عضو مرکز آموزش کارگران سوئد در گوتنبرگ، با اعتراف به ناکارامدی این جریان ورشکسته ، رهبری و مدیریت جنبش سبز ( فتنه ) را مورد نقد قرار داد و سه اشکال عمده آن را در "غیردموکراتیک بودن” ،”اختلاف و پراکندگی بسیار” و "عدم صداقت” چهره های شاخص جنبش سبز( فتنه ) در خارج از ایران دسته بندی کرد و گفت: «حتی پیش از حصر( سران فتنه ) ، کادر رهبری و نخبگان جنبش در استمرار جنبش بسیار بد عمل کردند چراکه نگاه مدیریتی و رهبری آنها در بالاترین سطوح غیردموکراتیک است. رهبری جنبش قبل و بعد حصر تنها آن بخش را دیدند که به تفکر خودشان نزدیک بود.»
طالبی اعتراض های تند خود را به مهره های شاخص جنبش سبز ( فتنه ) در خارج از کشور نیز معطوف کرد و اختلاف و پراکندگی این چهره‌ها در نظر و عمل از یک سوی و تسویه حساب نکردن با گذشته‌ی انقلابی خود، را از دیگر اشکالات مورد نظربرشمرد و گفت: «آنها که در داخل هستند شاید نتوانند اما آنها که به خارج از کشور آمدند باید موضعگیری می‌کردند نسبت به حرکاتی که پس از انقلاب ۵۷ در ایران روی داد. »
وی همچنین به رهبران این جریان ورشکسته توصیه کرد، نباید فرصت را از دست داد و لازم است بیش تر از قبل با نزدیک شدن به کانون های قدرت در غرب حمایت آنان را جلب کرد. وی این اظهارات را در حالی بیان می کرد که وابستگی های قبلی جریان فتنه به غربی ها را نه تنها نفی نکرده بلکه آن را ناکافی دانسته بود.
مرتضی کاظمیان، فعال ملی ـ مذهبی دیگرسخنران نشست گوتنبرگ مدعی شد شاید وجه خیابانی این جنبش شکست خورده و به "سایه” رفته باشد، اما ما باید همزمان با تغییرات درحوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، در حوزه طبقه‌ی متوسط مدرن ایران، در بخش زنان و جوانان و … در جامعه نفوذ داشته باشیم تا بتوانیم اهداف خود را دوباره پیگیری کنیم.
کاظمیان پیگیری برای طرح مطالبه‌ی آزادی رهبران فتنه سبز از روحانی را مهم دانست. وی گفت: « اگر دولت بنفش خود را از نیروی های حامی جنبش سبز (فتنه) جدا کند، خود را در ساختار سیاسی قدرت ، دستی خالی خواهد یافت.»
این خط و نشان ها پیش تر نیز توسط برخی از مهره های داخلی حامی فتنه از جمله احمد پورنجاتی با برخی ادعاهای مشابه برای دولت یازدهم کشیده شده بود.
علی مزروعی، عضو فراری جبهه منحله مشارکت که در حال حاضر در بلژیک اقامت دارد، بعنوان اخرین سخنران ضرورت سازماندهی دوباره سرمایههای اجتماعی جنبش شکست خورده سبز را مورد تاکید قرارداد و یکی از مشکلات عمده را خلأ سازماندهی معرفی کرد و گفت: « در این راه نیروهای خارج ازکشور باید تلاش کنند تا به نیروهای داخل به منظور تقویت و سازماندهی سرمایه های اجتماعی جنبش، جهت بدهند چرا که از فرصت بوحود آمده باید استفاده کرد. این یکی از راهکارهای تلاش برای رفع حصر است. در واقع برای رفع حصر باید تلاش کنیم نیروی اجتماعی به گونه ای بالفعل شود که توازن نیروها در ایران به نفع جنبش سبز( فتنه ) تغییر کند
