در این مقاله تلاش می‌کنیم اسنادی معتبر راجع به این موضوع ارائه دهیم.

اعتراف روزنامه معاریو چاپ اسرائیل

«اسرائیل به صورت یکی از مراکز بین‌المللی خرید و فروش آثار باستانی ایران درآمده است. به همین علت تجار خارجی عقیده‌ دارند که آثار باستانی ایرانی را می‌توان به قیمت مناسب در اسرائیل خریداری نمود... طی دو سال اخیر در حدود 2000 ظرف سفالی املش به اسرائیل وارد شده و این مقدار 80 درصد کلیه آثار املش را که به معرض فروش گذارده شده، تشکیل می‌دهد. ولی بسیار جای تأسف است که آثار مزبور از کشور خارج می‌شود و ما این موقعیت بزرگ را برای گردآوری یک مجموعه عالی هنری از دست می‌دهیم در حالی که موزه‌های بزرگ فرانسه، انگلستان و آمریکا و نیز موزه‌های بسیار دیگر، مساعی فراوانی برای خرید آثار املش به کار می‌برند.»

اعتراف روزنامه هاآرتص

موزة بتصئیل اسرائیل، مجموعه آثار ایرانی را به نمایش می‌گذاشت در موزة مزبور آثار ایران، مربوط به دوره‌ای شامل قرن چهارم قبل از میلاد تا نیمه قرن 18 بوده است. این مجموعه شامل ظروف سرامیک، برنز، ظروف مذهبی، آلات جنگی،‌ظروف نقره و طلا، از دوره هخامنشی و ساسانی و نیز آثار زیادی از دورة‌ اسلامی بود.

گزارش نمایندگی ایران در تل آویو

در گزارشی که از نمایندگی ایران(در زمان شاه) در تل‌آویو در سال 1344 در مورد کلکسیون ایرانی موجود در موزه اسرائیل ارسال شده آمده است: «کلکسیون مربوط به هنر ایرانی در موزه اسرائیل در نوع خود یکی از مهمترین کلکسیون‌های جهان می‌باشد. به عقیده کارشناسان، ارزش آن سه میلیون دلار است. در این کلکسیون آثاری وجود دارد که بهایی برای آنها نمی‌توان تعیین کرد زیرا در جهان منحصر به فرد می‌باشند... در ظرف دو سال، کلکسیونی که در اورشلیم متمرکز گردید، شامل آثاری 3000 ساله از دوران ماقبل تاریخ تا قرن شانزدهم بود...»

محسن فروغی ایرانی خائن

در سال 1345 نمایشگاهی از آثار باستانی ایران از طرف محسن فروغی در اسرائیل برگزار شد. این نمایشگاه شامل لوازم شکار و مجسمه‌ های سفالی بود که قدمت آنها به هزاران سال بالغ می‌شد. تعداد این آثار 300 عدد بوده و در یکی از موزه‌های اسرائیل به نمایش گذاشته شد. وی از اینکه توانسته بود پس از 2500 سال از انتشار منشور کوروش از وی پیروی کند اظهار سربلندی و افتخار کرده بود.

بی توجهی مقامات ایرانی به تاراج اشیاء عتیقه

در سوم بهمن 1347 وزیر خارجه (اردشیر زاهدی) طی نامه‌ای به وزارت فرهنگ و هنر، با اشاره به نمایش بعضی اشیاء باستانی ایران در موزه اسرائیل می‌نویسد: «در مورد نحوه خروج این اشیاء از ایران اطلاعی در دست نیست ولی مرتباً در چمدان‌های یهودیانی که به اسرائیل می‌روند اشیاء عتیقه ایرانی، بخصوص نسخ خطی کتب مختلف، مخفی شده و بدون جلوگیری پلیس، وارد اسرائیل می‌شود...»

این سند نشان دهنده اوج بی‌خبری و بی‌توجهی مقامات حکومت در قبال میراث ملی ایران می‌باشد.

محموله های سری

یکی دیگر از افرادی که نقش بسیار فعال و مرموزی در زمینه سرقت اشیاء عتیقه از ا یران به اسرائیل داشت، یعقوب نیمرودی وابسته نظامی اسرائیل در ایران بود. در کتاب ظهور و سقوط سلطنت پهلوی درباره نیمرودی چنین آمده است: «یعقوب نیمرودی مأموریت خود را در ایران به پایان رسانید، ولی باکتری ایرانی به او سرایت کرد. خانه او در ساریون با قالی‌ها و نقاشی‌ها و سایر آثار هنری (ایرانی) دقیقاً شبیه خانه‌ای است که در ایران در آن سکونت داشت. در این خانه فضای خاصی وجود دارد و آن اطاقی است که به سبک اصفهان تزئین شده و سراسر آن با آثار ایرانی تزئین شده است. هر شخصیت ایرانی که برای بازدید به اسرائیل می‌آید و در این اطاق از او پذیرایی می‌شود، خود را در خانه خود احساس می‌کند. گنج واقعی در خانه ‌آقای نیمرودی کلکسیون آثار باستانی و به ویژه ظروف سفالینی از املش متعلق به 3000 سال قبل از میلاد همچنین آثار باستانی دوره اسلامی (700 سال قبل) وجود دارد. بدون شک خانه نیمرودی یک مرکز فرهنگی و هنر اصیل ایرانی محسوب می‌شود که آثار آن طی سالها تلاش خریداری شده(!)»

یعقوب نیمرودی تا آخرین ماه‌های سلطنت پهلوی با حمایت موساد محموله‌های «سری» خود را از مرزهای ایران عبور می‌داده است. طبق اسناد موجود بخش عظیمی از این محموله‌ها آثار باستانی و اشیاء عتیقه‌ای بوده که توسط نیمرودی و سرویس جاسوسی اسرائیل از ایران به سرقت می‌رفت. عملکرد نیمرودی در ایران بخشی از یک شبکه وسیع بین‌المللی بود که به قاچاق آثار باستانی و هنری برای روچیلد‌ها می‌پرداخته است.

قرارداد ازدواج ، روستای خان آباد

حلقه‌ای گردنبند کودک، اواسط قرن20

شمشیر شکل حرزدار به نام فرشته، 19 قرن

مرد کلاه، در اواخرقرن19

بطری ، قرن 9 تا قرن 10