تصویری که برای اولین بار از شیراز می‌بینیم
«باد بر باغ نظر» روایتی از شهر شیراز است که کارگردان آن پویان کاظمی می‌گوید که تصویری از شیراز در این فیلم ارایه شده که کسی ندیده است.
به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران به نقل از مدیریت ارتباطات سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، این فیلم که در بخش مستند جشنواره امسال حضور دارد روایتی از شهر شیراز با محوریت کریم‌خان زند؛ مهم‌ترین احیاگر شهر شیراز در دوران تجدید آن است.
پویان کاظمی در این‌باره گفت:«فیلم مستند «باد بر باغ نظر» فیلمی است روایت فضاهایی است که بازسازی شده است، اما مانند کار باستانی نیست که حالت واقع‌نگارانه داشته باشد. من هم در این فیلم تصویر سازی کردم، همه چیز این فیلم از یک تابلوی نقاشی شروع شد؛ نقاشی کریم خان زند. سعی کردم که با این نقاشی شیراز را نشان دهم شما در این فیلم تصویری از شیراز می‌بینید که تا کنون ندیده‌اید.»
او بر این باور است که سینمای مستند ابزاری در دست سینمای داستانی است اما به این سینما توجهی نمی‌شود.
کاظمی یادآور شد:« مهم ترین جشنواره سینمایی دنیا جشنواره کن است که به فیلم مستند نخل طلا می‌دهد، خوب است که ما در ایران سینمای تخصصی داشته باشیم، ولی جشنواره‌ای مثل فیلم فجر نباید خط بندی میان فیلم مستند و داستانی بگذارد.»
این کارگردان درباره این‌که چرا با تمام سختی‌ها خواسته که تجربه‌ای در سینمای مستند داشته باشد گفت:« مستند فرم روایی است که من دلم می‌خواست که این فرم را تجربه کنم. سینمای داستانی به تو اجازه می‌دهد به راحتی با زمان بازی کنی اما شیطنت‌های تجربه‌گرایانه‌ی سینمای مستند بیشتر است.»
کاظمی همچنین تعریف جا افتاده از سینمای مستند در ایران را تعریف اشتباهی می‌داند و می‌گوید: «تعریفی که از سینمای مستند شده این است که انگار باید یک جا بیاسیتم و تصویری را بگیریم، در حالی که این‌گونه نیست ما باید تصویر بسازیم. وقتی در مورد سینمای مستند حرف زده می شود، انگار این بخش جدا است در حالی که مستند تفاوتی با داستانی ندارد؛ در فیلم داستانی تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که امری را به واقعیت تبدیل کنیم و در مستند امری واقعی را با شیوه‌های گوناگون به تصویر می‌کشیم.»
انتهای پیام/ص
پویان کاظمی در این‌باره گفت:«فیلم مستند «باد بر باغ نظر» فیلمی است روایت فضاهایی است که بازسازی شده است، اما مانند کار باستانی نیست که حالت واقع‌نگارانه داشته باشد. من هم در این فیلم تصویر سازی کردم، همه چیز این فیلم از یک تابلوی نقاشی شروع شد؛ نقاشی کریم خان زند. سعی کردم که با این نقاشی شیراز را نشان دهم شما در این فیلم تصویری از شیراز می‌بینید که تا کنون ندیده‌اید.»
او بر این باور است که سینمای مستند ابزاری در دست سینمای داستانی است اما به این سینما توجهی نمی‌شود.
کاظمی یادآور شد:« مهم ترین جشنواره سینمایی دنیا جشنواره کن است که به فیلم مستند نخل طلا می‌دهد، خوب است که ما در ایران سینمای تخصصی داشته باشیم، ولی جشنواره‌ای مثل فیلم فجر نباید خط بندی میان فیلم مستند و داستانی بگذارد.»
این کارگردان درباره این‌که چرا با تمام سختی‌ها خواسته که تجربه‌ای در سینمای مستند داشته باشد گفت:« مستند فرم روایی است که من دلم می‌خواست که این فرم را تجربه کنم. سینمای داستانی به تو اجازه می‌دهد به راحتی با زمان بازی کنی اما شیطنت‌های تجربه‌گرایانه‌ی سینمای مستند بیشتر است.»
کاظمی همچنین تعریف جا افتاده از سینمای مستند در ایران را تعریف اشتباهی می‌داند و می‌گوید: «تعریفی که از سینمای مستند شده این است که انگار باید یک جا بیاسیتم و تصویری را بگیریم، در حالی که این‌گونه نیست ما باید تصویر بسازیم. وقتی در مورد سینمای مستند حرف زده می شود، انگار این بخش جدا است در حالی که مستند تفاوتی با داستانی ندارد؛ در فیلم داستانی تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که امری را به واقعیت تبدیل کنیم و در مستند امری واقعی را با شیوه‌های گوناگون به تصویر می‌کشیم.»
انتهای پیام/ص
