گزارش گروه استانهای باشگاه خبرنگاران،، منطقه آذربایجان‌غربی، "حجت جباری" افزود: این چالش‌ها شامل ورود آلاینده های شهری و روستائی از طریق آب رودخانه و کانال‌های زهکشی منتهی به این تالاب است که موجب پر غذایی در این تالاب شده است همچنین بعد از مشکل کم آبی، فاضلاب‌های روستایی و آب‌های برگشتی از اراضی کشاورزی از مهمترین مشکلات تالاب های استان و به ویژه کانی برازان است که این موضوع باعث آلودگی شدید در بیشتر تالاب‌های اقماری دریاچه ارومیه شده است.

وی گفت: عوارضی چون پر غذایی و رشد بیش از حد جلبک‌ها در تالاب، مهمترین چالش در این حوزه است که با مرگ این جلبک ها و فرایند طبیعی تجزیه لاشه آنها باعث کاهش میزان اکسیژن محلول در آب شده و در نتیجه ماهیان و آبزیان تالاب با کمبود اکسیژن مواجه می‌شوند. همچنین با ورود مواد رسوبی و مرگ و میر جلبک‌ها روز به روز بستر آب تالاب با افزایش رسوب مواجه شده و در نتیجه باعث کاهش عمق تالاب‌ها می شوند.

وی افزود: علاوه بر این سموم کشاورزی وارد شده به آب تالاب غیرمستقیم بر روی پرندگان از طریق نفوذ در زنجیره غذایی شان موثر واقع شده و جمعیت آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.

جباری اظهارکرد: استفاده از نی‌ها و علوفه‌های تالابی نیز از دیگر چالش‌های تالاب‌های استان است که کشاورزان از آنها به عنوان حصار باغ‌ها، مزارع و نیز تغذیه دام استفاده می‌کنند، اگر چه استفاده از نی و پوشش گیاهی بخشی از بهره برداری جوامع محلی از تالاب‌ها می‌باشد اما در مواقعی بهره‌برداری بی رویه و بی موقع، پناهگاه‌های پرندگان و آشیانه‌های آنان را نابود کرده و این مکان‌ها را به نقاطی نا امن تبدیل می کنند.

وی مشکل تامین آب تالاب‌ها را مشکلی مهم و حاد خواند و افزود: از مردم محلی می‌خواهیم تا علاوه بر یاری محیط زیست در این زمنیه در راستای مصرف بهینه آب نیز گام بردارند.

جباری گفت: خشک شدن تالاب‌ها پدیده ریزگردها را تشدید می‌کند که در صورت پرآب بودن تالاب‌ها به خصوص دریاچه ارومیه این مشکل وجود نخواهد داشت.

وی ادامه داد: هم اکنون تالاب‌های خشک کشور عراق تهدیدی برای کشور ماست زیرا بعد از خشک شدن تالاب‌ها فرسایش بادی، خاک بستر تالاب‌ها را به راحتی به ریزگردها تبدیل و وارد کشورمان می‌کند.

وی اظهار کرد: این نگرانی که دریاچه ارومیه نیز بعد از خشک شدن به تهدیدی جدی تبدیل شود وجود دارد و در صورت ادامه روند بحرانی دریاچه، در آینده نه چندان دور بستر این دریاچه به کانون ریزگردها بدل خواهد شد و ماسه بادی که حاوی ذرات نمک هستند می توانند بسیاری از نقاط کشور به خصوص اراضی کشاورزی و شهر و روستاهای حاشیه دو استان را فرا بگیرد.

کارشناس مسئول امور زیستگاه‌های خشکی محیط زیست آذربایجان‌غربی گفت: کاهش بیش از حد آب دریاچه و شوری فوق اشباع موجب گردید تا در سال جاری هیچ‌گونه آرتمیایی قادر به زیست نباشد که این موضوع تهدید بزرگی است زیرا در صورت عدم احیای دریاچه و عدم بازسازی ذخایر این گونه ی بومی، با ادامه روند فعلی دریاچه در آینده نه چندان دور این گونه منحصر بفرد را نیز به طور کامل از دست خواهیم داد.

انتهای پیام/م