به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، سیدالساجدین امام زینالعابدین علیهالسلام فرمودند: خدايا، بر محمد، بنده و فرستادهات، و خاندان پاكش درود فرست و برترين درودها و رحمت و بركات و سلام خود را ويژهي آنان ساز. خدايا، پدر و مادر مرا نيز به بزرگداشت و درود خويش مخصوص گردان. اي مهربانترين مهربانان....
خدايا، هر آزاري كه از من به آن دو رسيده، و هر ناپسندي كه از من در حقّ ايشان سر زده، و هر حقي از آن دو را كه من تباه كردهام، همه را سبب آمرزش گناهانشان و بلندي مرتبهشان و افزوني حَسَناتشان قرار ده؛ اي آن كه بديها را به چندين برابر نيكيها دگرگون ميسازي.
خدايا، اگر پدر و مادرم با من به تندي سخن گفتند و رفتار نابجايي كردند، يا حقي از من تباه نمودند و يا در وظيفهي خويش در قبال من كوتاهي ورزيدند، من همهي خطاهاي ايشان را بخشيدم و با اين كار بزرگشان داشتم. از تو ميخواهم كه آن دو را، به سبب آنچه در حقّ من كردهاند، گرفتار نسازي، كه من در خيرخواهي ايشان ترديد ندارم و نميپذيرم كه در خوبي كردن به من درنگ كرده باشند، و دلگير نيستم كه آن دو كارهاي مرا عهدهدار بودهاند،زيرا گزاردن حق ايشان بر من واجبتر است، و نيكي آن دو با من ديرينهتر، و منّتشان بر من بيشتر از آن كه بخواهم آنان را به عدالت قصاص كنم، يا آن كنم كه آنان كردهاند.
اي معبود من، اگر چنين كنم، پس آن روزهاي بسيار كه در پرورش من سر كردهاند و آن همه سختي كه در نگه داريِ من به جان خريدهاند و آن همه رنج و ناداري كه بر خود روا داشتهاند تا من در آسايش به سر برم، چه خواهد شد؟...
خدايا، چنان كن كه پس از هر نماز خود، و در هر زمان ديگري از شب، و در هر ساعتي از روز، به ياد آنان باشم...
خدايا، اگر آمرزش تو پيش از من به ايشان رسيده است، پس آن دو را شفيع من گردان، و اگر آمرزش تو پيش از آن دو به من رسيده است، پس مرا شفيع ايشان كن، تا به لطف و مهرباني تو در خانهي گذشت و بخشش تو و در منزل آمرزش و رحمت تو گردهم آييم، كه تو داراي بخشش بزرگ و نعمت فراوان هستي، و تو مهربانترين مهرباناني.
متن حدیث:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ، وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ سَلَامِكَ. وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَيَّ بِالْكَرَامَةِ لَدَيْكَ، وَ الصَّلَاةِ مِنْكَ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنِي عِلْمَ مَا يَجِبُ لَهُمَا عَلَيَّ إِلْهَاماً، وَ اجْمَعْ لِي عِلْمَ ذَلِكَ كُلِّهِ تَمَاماً، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تُلْهِمُنِي مِنْهُ، وَ وَفِّقْنِي لِلنُّفُوذِ فِيمَا تُبَصِّرُنِي مِنْ عِلْمِهِ حَتَّى لَا يَفُوتَنِي اسْتِعْمَالُ شَيْءٍ عَلَّمْتَنِيهِ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْكَانِي عَنِ الْحَفُوفِ فِيمَا أَلْهَمْتَنِيهِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، كَمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَى الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ. اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ، وَ أَبَرُّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّءُوفِ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ إِنْ قَلَّ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرِّي بِهِمَا وَ إِنْ كَثُرَ. اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً...
«صحیفه سجادیه، دعای 24»