به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از القدس العربي، دیدار ظریف و جان کری به طور ناگهانی نبود و نشانه های نزدیکی ایران و آمریکا در مورد سوريه پيشتر به وضوح خود را نشان داده بود. معضل سوریه به شورای امنیت کشیده شد و درخواست ها برای براندازی حکومت بشار اسد کم رنگ شد و عربستان که بیش از دو سال خواهان آن بود، ناامید شد.
در این اوضاع و احوال، نزدیکی ایران و آمریکا عربستان را ناامیدتر کرد. بعد از اینکه عربستان نتوانست آمریکا را به حمله علیه سوریه وادار کند و آمریکا راه حل دیپلماتيک را در پیش گرفت، عربستان پی برد که نمی تواند سیاست های خود را بر آمریکا تحمیل کند.عربستان و کشورهای حاشيه خلیج فارس مهمترین پايگاه هاي نظامی آمریکا به حساب می آیند.
با وجود دشمنی میان ایران و ایالات متحده اما دیدارهای نیویورک میان وزراي امور خارجه آمریکا و ایران پیام روشنی را در بر داشت و آن اینکه این نزدیکی باعث می شود که ایران وارد میدان دیپلماسی شود و به حالت گذشته خود برگردد. بنابراین غرب هرگز وارد جنگ نظامی با ایران نخواهد شد و اگر چه کشورهای عربی شدیدترین فشارهای خود را برای تحقق این هدف اعمال کنند.
و البته غرب پی برد که نمی تواند تنها با اتکا به یک متحد منطقه ای خود به تنهایی در منطقه حکم کند بلکه این سیاست تعدد منابع وابستگي و مساحت و حدود آن است که منافع ملی غرب را تامین می کند و ایالات متحده نمی خواهد به طور کلی بر عربستان تکیه کند ، به ویژه اینکه بسیاری از مفسران و مشاوران آمریکایی از عربستان دل خوشی ندارند و به آن مطمئن نیستند. از این رو این افراد تردید دارند که تنها بر یک متحد اعتماد کنند.
بر اساس اين گزارش، سیاست آمریکا در این دوره مشخص بوده است خود اوباما گفته بود که من انتخاب شدم تا جنگ ها را پایان دهم بنابراین می خواهد دوره حکومت خود را بدون درگیری جنگی پایان دهد و مسائل ایران و سوریه را حل و فصل کند. از اینجاست که عربستان که تا این لحظه نتوانسته به هدف خود یعنی دور کردن ایران از عرصه بین المللی برسد در حالتی از انتظار به سر خواهد برد و با وجود هزینه های مالی فراوانی که در سوریه و مصر و بحرین و یمن کرده نتوانسته خود را بر جهان عرب مسلط کند.
در پايان اين گزارش آمده است، با وجود سفرهای متعدد سعودی ها به مسکو و رایزنی های بندر سلطان، تفاهم روسیه و آمریکا و سپس نزدیکی ایران و آمریکا نشان که عربستان نمی تواند بر دیپلماسی بین المللی حاکم شود. عربستان فرصت طلایی را با این تحولات از دست داد و اینک تنها شده و تماشاگر حوادث منطقه خواهد بود و با نگرانی دریافته که نمی تواند منافع خود را در منطقه تامین کند. تا زمانی که عربستان "دیپلماسی پنهان" خود را به کار برد هرگز نمی تواند وجود منطقه ای خود را ثابت کند و باید خود را از عقده ایران آزاد کند و با آن به عنوان یک قدرت منطقه ای تعامل کند.