به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مازندران ، این روزها مساجد، تکایا، امامزاده‌ها و مصلی‌ها غبارروبی و عطرافشانی می‌شوند، بوی معنویت فضای آنها را پر می‌کند، کوچه‌ها و خیابان‌ها همرنگ و روی آبی اخلاص می‌گیرند.

زمین برای یک میهمانی بزرگ آماده می‌شود، همه رسماً دعوت‌اند، کسی نگران حساب و کتاب میزبان نیست، هرچه بخواهیم در آن مهیاست، سفره‌ای پهن می‌شود به وسعت هستی و خوراکی‌هایی با عطر ریحان و حلاوت فردوس که خیر و برکت، رحمت و الفت، شفا و مغفرت چاشنی آن است، مراسمی که میزبان آن فقط خداست و چه مقدس است سفره‌ای که صاحبخانه‌اش خدا باشد.

سحرگاهان، همنوا با دعای"اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ مِنْ بَهاَّئِک بِاَبْهاهُ وَ کُلُّ بَهاَّئِکَ بَهِىُّ..." از خوان نعمت پروردگار بهره می‌گیریم و قبل از الله‌اکبر دست از تناول می‌کشیم تا در آزمونی بزرگ شرکت کنیم.

و چه آزمون حکیمانه‌ای را استاد بزرگ هستی برگزار می‌کند، آزمونی که خواب و بیداریش، حرکت و سکونش، سخن و سکوتش، و آنچه بر دست و زبان و دل است، امتیاز دارد.

روز را با روزه سپری می‌کنی تا آن هنگام که آفتاب نور خود را به ماه و ستارگان می‌بخشد، با نوای الله‌اکبر و دعای"اللَّهُمَّ لَکَ صُمْتُ وَ عَلَى رِزْقِکَ أَفْطَرْتُ وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ".

لقمه نخست افطار را برمی‌داریم و چه خوب است که آن لقمه به "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ اغْفِرْ لِى"، متبرک شود.

هماهنگی در حضور و برکت، شاخصه این سفره است، سفره‌ای که به مدت یک ‌ماه با الله اکبر آغاز و به الله اکبر ختم می‌شود، همه در یک زمان مجاز به افطاریم و روزه را باز می‌کنیم و در سحرگاه هم در یک زمان باید، دیگر دست از خوردن و آشامیدن، کشیده باشیم این تناسب زیبا و حکیمانه تنها بر سفره خدا حاکم است.

شب‌ها و روز‌های رمضان همه پرفضیلت‌اند، اما شب‌های قدر بر سایر شب‌ها برتری دارند، شب‌ها و روز‌هایی که ملائک از عرش به فرش آمده و مقدرات یک سال آینده هر فرد نوشته می‌شود، شب‌های قدر به یاد مظلومیت علی(ع) و فریاد «فزت و رب الکعبه» فرصت خلوت با خویشتن و یافتن گوهر وجودی خویش است، شب‌های دعا و اظهار ناتوانی در برابر خدا و اعتراف به گناهان و کم‌کاری‌ها و درخواست مغفرت و رحمت از درگاه پروردگار است. آری، رمضان در راه است، نکند در هیاهوی خرید بساط افطار و سحر یادمان برود آن طرف‌تر همسایه و آشنایی هم هست که دستش خالی است، نکند یادمان برود همین نزدیکی‌‌ها یکی هست که محتاج دعای ما است./س