هر شب با قرآن/آمد از آفاق یاری مهربان
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،
آیه 88 - 89 سوره شعرا
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿۸۸﴾ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿۸۹﴾
(روز قیامت) روزی است که مال و فرزند هیچ سود نبخشند (88) مگر آن کس که خدا را قلبی پاک و سلیم به درگاه آورد (89)
کاشنا بودند وقت کودکی بر وسادۀ آشنایی متکی
یاد دادش جور اخوان و حسد گفت آن زنجیر بود و ما اسد
عار ناید شیر را از سلسله ما نداریم از رضای حق گله
بعد قصه گفتنش گفت ای فلان هین چه آوردی تو ما را ارمغان
گفت من بس ازمغان جستم تو را ارمغانی در نظر نامد مرا
زیره را من سوی کرمان آورم گر به پیش تو دل و جان آورم
نیست تخمی کاندرین انبار نیست غیر حسن تو که آن را یار نیست
آینه آوردمت ای روشنی تا ببینی روی خود یادم کنی
آینۀ هستی چو باشد نیستی نیستی بگزین گر ابله نیستی
مقصود از نیستی در شعر مولانا همان نفی حجابهای باطل و صیقل زنگارهای دل است که موجب می شود نقش معشوق در آینه دل بی هیچ کدورت هویدا شود و این صیقل و نفی کدورت بیش از هر چیز در صحبت صاحبدلی حاصل می شود.
این محبت در همان قلب سلیم و سالم جای دارد که حافظ در سینه داشته است:
عارفان گفته‌اند سرّ آنکه خداوند قلب پاک را بهترین هدیه روز قیامت معرفی کرده است این است که در آن آیینهٔ پاک، خداوند عکس جمال خویش را می‌نگرد و صاحب جمال را با آیینه سر و سودایی است.
حکایت زیر از مثنوی گویی در تفسیر همین آیه آمده است:
آمد از آفاق یاری مهربان یوسف صدیق را شد میهمانکاشنا بودند وقت کودکی بر وسادۀ آشنایی متکی
یاد دادش جور اخوان و حسد گفت آن زنجیر بود و ما اسد
عار ناید شیر را از سلسله ما نداریم از رضای حق گله
بعد قصه گفتنش گفت ای فلان هین چه آوردی تو ما را ارمغان
گفت من بس ازمغان جستم تو را ارمغانی در نظر نامد مرا
زیره را من سوی کرمان آورم گر به پیش تو دل و جان آورم
نیست تخمی کاندرین انبار نیست غیر حسن تو که آن را یار نیست
آینه آوردمت ای روشنی تا ببینی روی خود یادم کنی
آینۀ هستی چو باشد نیستی نیستی بگزین گر ابله نیستی
مقصود از نیستی در شعر مولانا همان نفی حجابهای باطل و صیقل زنگارهای دل است که موجب می شود نقش معشوق در آینه دل بی هیچ کدورت هویدا شود و این صیقل و نفی کدورت بیش از هر چیز در صحبت صاحبدلی حاصل می شود.
دل که آیینۀ شاهی است خدایی دارد از خدا می طلبم صحبت روشن رایی
حافظ
منزل حافظ کن بارگه پادشاست دل برِ دلدار رفت جان برِ جانانه شد
حافظ
حافظ
منزل حافظ کن بارگه پادشاست دل برِ دلدار رفت جان برِ جانانه شد
حافظ
این محبت در همان قلب سلیم و سالم جای دارد که حافظ در سینه داشته است:
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافری است رنجیدن
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
