به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ؛ آنچه که از دیرباز بر سرزمین انسان ها جاری و ساری بوده است و آنچه حتما بعد ها و در آینده نیز باقی خواهد بود، آنست که انسان به سبب قوه اختیارش قادر به صعود و نزول است، صعود به جایگاهی برابر ملائک یا فراتر از آن است.
اما آنچه در این میان مورد محاسبه است، رفتار و کردار آدمیست، آنچه از او سر می زند ملاک جایگاه اوست و نه کسی را به خاطر داشته ها و افتخارات پیشینیان و اقوامش منزلت می بخشد و نه کسی را به خاطر نداشتن منزلت جایگاه پیشینیان و نزدیکانش جایگاهی پست به او خواهند داد.
آنچه از کردار و رفتار آدمی باشد و تلاش و تحمل و جسارت او در طی دوران، اره موفقیت است که برای او پیروزی و افتخار به ارمغان می آورد، پس تاگلی خود عطر خوش نداشته باشد هرگز عطر معطری از او بلند نخواهد شد حتی اگر در میان انبوهی و باغی از گلهای خوشبو و رنگارنگ قرار داشته باشد. 
مولانی متقیان علی (ع) در حکمت 23 نهج البلاغه می فرماید؛ کسی که کردارش او را به جایی نرساند، افتخارات خاندانش او را به جایی نخواهد رسانید پس باید یاقوتی که در وجود همه انسانها است اما گاه در برخی پنهان و در برخی آشکار می شود را  باید یافت و انوار درخشنده معبود هستی را صیقل داد و بوی خدایی گرفت./ف