به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ،‌این روزها میان چهره غم گرفته ی بعضی ها، در میان حرف هایی که ناروا به کار می روند،  بعضی دیگر نیز مادر بزرگ که زمزمه هایش از لابه لای دانه های تسبیح هر نفس یادی است از او میان تلاوت ها و خدا خدا کردن ها در کنار امام زاده های شهر، انگار می خواهند به یادمان بیاورند که هنوز راهی برای رهایی است.
هردم که همنشین ابلیس می شویم و حرف ها و کارهایمان هیزم هایست که از پیش می فرستیم، شاید نگاهی به آسمان و تلنگری که او هست و آگاه شیشه ی غرور انسانی را بشکند و نگاه را به جاده ی سبز او امیدوار کند و شرم را پیشکش قلبی کند آنجا که باید می تپد خاموش شد.
و در لحظات سخت و طاقت فرسای بی تدبیری نگاه به آستان او و دل سپردن به او و یقین و باور که او می شنود و هست چرا که حضرت علی(ع)  بخشی از خطبه ی 230 چنین گفتند که دعا کنید او می شنود،  اکنون زمان آرامش است و قلم به نوشتن اعمال روان اند.
 شاید چرخ کبود به خاطرات رنگ فراموشی زده باشد  که روزهای سخت را چگونه با یاری او سپری کردیم و جایگاهی که اکنون ایستاده ایم سحری در دعایی،  شبی در مناجاتی رنگ تقدیر گرفت./ز