به هر يك از مطيع و عاصى ، چيزى عطا مى كنى كه برايش لازم نيست و به آنان عطايايى تفضل مى كنى كه عمل آنها كمتر از آن است
و اگر در مورد اهل طاعت ، نسبت به آنچه خود متولى آن بوده اى ، به عدالت رفتار مى كردى ، چه بسا شخص ثواب تو را از دست مى داد و نعمت تو از او زايل مى شد.
اما تو با كرم خود ، او را با پاداش هميشگى در برابر اعمال ناچيز دنياى فانى جزا دادى و در برابر اهداف نزديك و زوال پذير دنيا ، او را به نتايج طولانى و پايدار اخروى رساندى و در مقابل آنچه از روزي هاى تو استفاده كرده و بر طاعت تو توانايى يافته ، باز خواست ننموده اى و نسبت به ابزارى كه با آنها از تو طلب غفران كرده، مناقشه و سخت گيرى نكرده اى.
و اگر چنين مى كردى ، همه آنچه براى آن زحمت كشيده و تلاش نموده به عنوان جزاى لطف و منتى كوچك از سوى تو به حساب نمى آمد و همچنان در نزد تو نسبت به ساير نعمتها بدهكار بود.
پس كى چنين بنده اى مستحق ثوابى از جانب توست ؟! هرگز ، هرگز!
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید