به گزارش خبرنگار دانشگاهي باشگاه خبرنگاران؛ سعید خزایی، رئیس مرکز آینده پژوهی دانشگاه تهران در نشست علمی ضرورت ها و مبانی معرفت شناختی آینده پژوهی که در سالن همایش های پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی برگزار شد طی سخنرانی گفت: این واقعیت این است که آینده پژوهی حوزه علم نو پیدایی است که برای بررسی عمیق در آن باید نگاهی گذرا به تاریخ داشته باشیم، چنانچه پس از عصر کشاورزی، عصر چند هزار ساله ای به نام برنامه ریزی خطی و سنتی وجود داشته است.

وی افزود: انسان عصر صنعتی را در قیاس با عصر کشاورزی خیلی کوتاه تر طی کرده و وارد عصر جدیدی شد که به دلیل ویژگی های غیر قابل اغماض آن نام های مختلفی از جمله عصر دانایی (به دلیل وجود دانش اساسی ترین سرمایه جوامع و سازمان ها) دست یافته است.

وی افزود: ما وارد عصر دانایی شدیم در این عصر دانش اساسی ترین سرمایه سازمان است و ما شاهد پارادایم شیفت های عجیب و غریب در عرصه های دانشی و علمی و فناوری هستم، چنانچه اساسی ترین ویژگی این دوره تغییر شتابان آن است.

خزایی به آینده پژوهی اشاره کرد و گفت: آینده اندیشی دالانی برای رسیدن به آینده پژوهی است و آینده پژوهی می کوشد از قبل با پیش بینی کردن فرصتی برای واکنش مناسب ایجاد کند که البته همیشه واکنش مناسب نیست.

خزایی تصریح کرد: هدف آینده پژوهی مطالعه آینده های ممکن است یعنی تمام مسایل و مواردی که محال ذاتی است کسب سعادت و رفاه بشر است.

وی اظهار داشت: یکی از حلقه های مفقوده در نظام آموزشی ما آینده پژوهی است که زیست بوم بهینه اش کارگروهی است که البته ما آن را نداریم چراکه عموماً مردم گریز هستیم و ما نقاد و پرسشگر تربیت نمی کنیم و از همه مهمتر ما به گونه ای علمی_تخیلی بی توجه هستیم و به این مسئله باید توجه کنیم که علم و فناوری یکی از اساسی ترین نیروهای پيشیرانآینده است، وقتی بر باورها و ارزش های ما سایه می اندازد و گاه باورها و ارزش ها در بعضی از جوامع ذیل قدرت علم و فناوری قرار می گیرد./ح