به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ؛ گیاه ونوس بویی ازخود ساطع می کند که سبب جلب حشرات می شود. هنگامی که حشره بین دو آرواره ی ونوس بیاید مو های بسیار ریز این ناحیه در حکم حسگرهایی بسیار حساس عمل می کنند و باعث می شود که آرواره های ونوس کمتر از یک دهم ثانیه بسته شوند.همه ما در برنامه های مختلف بلعیده شدن جانواران توسط شکارچیان را دیده ایم. اما کمتر کسی دیده است که یک گیاه بتواند با سرعتی خیره کننده بتواند طعمه هایش را ببلعد! گیاه گوشتخوار ونوس اما می تواند در یک چشم بهم زدن با بستن بسیار سریع آرواره هایش شکارهایش را به دام بیندازد.
محققان در گذشته حرکت سریع آب در داخل ساقه ها را عامل شکار سریع این گیاه می دانستند و این پدیده را از دید مکانیک سیالات مورد بحث قرار می دادند. اما دانشمندان بخش بیولوژی دانشگاه دمارشال فرانسه که در حال بررسی روی شکار سریع این گیاه اند برای اولین بار است که در سطح سلولی و بیولوژیکی این سرعت زیاد را تفسیر می کنند. ماتئو کالامبانی بیولوژیست و رئیس محققین این بخش می گوید:« ما به دنبال یک پاسخی هستیم که بتواند هم از دید بیولوژیکی هم از دید فیزیکی مورد قبول واقع شود. گیاهان ونوس بومی سواحل کارولینای شمالی و جنوبی هستند. خاک های این مناطق فاقد هرگونه مواد مغذی مخصوصا نیتروژن و فسفر برای رشد گیاهان هستند. در نتیجه این گیاه نیاز خود را برای زنده ماندن در این محیط سخت با به دام انداختن حشرات تامین می کند.»
او ادامه می دهد:« بویی که این گیاه ازخود ساطع می کند سبب جلب حشرات می شود. هنگامی که حشره بین دو آرواره ی ونوس بیاید مو های بسیار ریز این ناحیه در حکم حسگرهایی بسیار حساس عمل می کنند و باعث می شود که آرواره های ونوس کمتر از یک دهم ثانیه بسته شوند.در سال ۲۰۰۵ دانشمندان با استفاده از دوربین هایی با سرعت بالا فهمیدند که سرعت بالای آرواره های ونوس ناشی از تغییر انحنای ناگهانی آنها از محدب به مقعر است. در نهایت حشره بین دو آرواره زندانی می شود و ونوس به وسیله ی آنزیم هایی شروع به هضم حشره می کند. هر آرواره قبل از مرگش می تواند ۴ الی ۵ بار باز و بسته شود و این شانس گیاه است که در این دفعات چیزی برای خوردن گیرش بیاید یا خیر !»
در حال حاضر چندین تئوری برای ناپایدار شدن برگ های (آرواره های) ونوس مطرح است که این متخصصین توانستند تعدادی از این تئوری ها را باطل کنند. رایج ترین تئوری، انتقال آب از سلول های داخلی به سلول های خارجی را عامل سرعت زیاد ونوس میدانست.
محققین تیم کالامبانی برای فهمیدن این مسئله از اقدامات خلاقانه ای بهره گرفتند. آنها با مانع شدن از بسته شدن آرواره ها به روش های طبیعی تمرکز خود را روی مطالعات سلولی گذاشتند و بعد از آزمایشات بسیار متوجه یک سلول در لایه ی زیرین آرواره ها شدند که باعث تغییر فشار در این لایه ها و نهایتا سرعت فوق العاده سریع آرواره ها میشد. آنها همچنین مطالعاتی راجع به سلول های این گیاه انجام دادند که به خاصیت ارتجاعی عجیبی پی بردند .
کالامبانی همچنین می گوید:« پیش بینی ما اینست که می توان از این سلول ها در صنایع پزشکی و سایر صنایع نیز استفاده کرد.»
منبع: نیمروز
