وی در سنین جوانی به طلبگی و سربازی امام زمان (عج) مفتخر شد و در کنار درس طلبگی منبر را روش تبلیغی خود قرار داد و بیش از نیم قرن افتخار روضه خوانی امام حسین (علیه السلام) را داشت.

یکی از مراتب شخصیتی مرحوم کوثری که مهجور واقع شده این است که ایشان را صرفا به عنوان روضه خوان و بعضا شنیده شده به عنوان مداح معرفی می‌نمایند که البته او در این آستان بودن را افتخار می‌دانست، اما ایشان در جوانی به پیش اساتید حوزه زانوی تلمذ زده و دروس حوزوی سطح را تحصیل کرده بود و تا آخر عمر دست از مطالعه معارف دینی نکشید و برخی شب‌ها تا پاسی از شب مشغول تفحص در کتب دینی بود.

آری تنها در پیشگاه مراجع و علما احترام می‌کرد و معمولا فقط روضه می‌خواند؛ اما در دیگر مراسم‌ها عموما وعظ و خطابه را در کنار روضه خوانی با آن صدای دلنشینش همراه داشت.

در حرم ائمه اطهار (علیهم السلام) و اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله)

 چه در عراق و چه در ایران همچون کربلا، کاظمین، سامرا، قم و مشهد به فیض منبر و روضه خوانی نایل آمده بود. مرحوم کوثری به محضر علمای بزرگی شرفیاب شده بود و افتخار روضه‌خوانی در حضور علما و مراجع عظام و بنام شیعه در نجف، قم، مشهد، تهران و دیگر مناطق را در کارنامه پر افتخار خود به ثبت رسانده است.

بزرگانی نظیر: آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله سیدمحسن حکیم، آیت‌الله خویی، آیت‌الله شاهرودی (بزرگ)، آیت‌الله گلپایگانی، آیت‌الله مرعشی نجفی، آیت‌الله فاضل لنکرانی، آیت‌الله تبریزی (رحمت الله علیهم)... و صد البته حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) و نیز بارها به محضر مقام معظم رهبری آیت‌الله خامنه‌ای (مدضله العالی) شرفیاب شده بود.

نقل می‌کنند مرحوم آیت‌الله تبریزی (ره) فرموده بود: که ایشان (مرحوم کوثری) به روضه‌ای که می‌خواند اعتقاد داشت.

مهمان شدن حضرت آیت‌الله مرعشی نجفی در منزل حجت‌الاسلام چهل اخترانی در کنار پدر حاج آقاخاطره معروف او!

از خودشان بارها شنیدیم که می‌فرمود: حجت‌الاسلام اشراقی داماد حضرت امام (ره) بعد از شهادت حاج آقا مصطفی (ره) به من فرمود: «امام اصلا در این عزا گریه نکرده و از نظر پزشکی هم برای قلب امام گریه نکردن مناسب نیست». چون آقا با آهنگ تو آشناست بخوان شاید افاقه کند. رفتم و به محضر امام (ره)، آنچه توانستم درباره حاج آقا مصطفی گفتم ولی اصلا در آقا آثار گریه مشاهده نکردم تا اینکه گفتم آقا جان شما الان خوب رسیدید به داغ دل امام حسین (علیه السلام).

 آه صاحب درد را باشد اثر... 

تا شروع به روضه حضرت علی اکبر(علیه السلام) نمودم آنچنان گریان شده که شانه‌های او بشدت به حرکت افتاد که از شدت گریه ترسیدم برای حالشان مضر باشد لذا روضه را جمع کردم و اما از هر چه بگذریم سخن دوست خوش‌تر است... عاشق روضه امام حسین (علیه السلام) بود چه در مقام بکی چه در مقام ابکی.

باشنیدن نام کربلا بی‌تاب میشد. با دیدن عکس کربلا منقلب میشد، و از بردن نام امام حسین (علیه السلام) لذت میبرد.

آنچنان روضه میخواند که هر شنونده‌ای را تحت تاثیر قرار می‌داد که  مصداق این بیت شعر بود: «سخنی کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند» در زمینه روضه‌خوانی تبحر خاص خودش را داشت ولی به این تبحر خود فخر فروشی نمیکرد و برای دیگران احترام قائل بود حتی تازه کاران را تشویق می‌کرد.