به گزارش خبرنگار وي‍ژه‌نامه محّرم باشگاه خبرنگاران، شب دهم شب عاشورا است و سيد در اقبال از براى اين شب دعا و نمازهاى بسيار با فضيلت‌هاى بسيار نقل كرده از جمله صد ركعت نماز هر ركعت به حمد و سه مرتبه قُل هُوَاللَّهُ اَحَدٌ و بعد از فراغ از جميع بگويد سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُللَّهِ‏ِ وَلااِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ اَكْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِىِ‏ّ العَظيمِ هفتاد مرتبه و در روايت ديگر بعد از الْعَلِىِ‏ّ الْعَظيمِ، استغفار نيز ذكر شده است.

نماز دیگر از جمله چهار ركعت در آخر شب در هر ركعت بعد از حمد هر يك از آيةالكرسى و توحيد و فَلَق و ناس را ده مرتبه بخواند و بعد از سلام صد مرتبه توحيد بخواند و از جمله چهار ركعت نماز در هر ركعت حمد و پنجاه مرتبه توحيد و اين نماز مطابق‏ است‏ با نماز اميرالمؤمنين ‏عليه‌السلام كه‏ فضيلت بسيار دارد و بعد از نماز فرموده ذكر خدا بسيار كند و صَلَوات بسيار بفرستد بر رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله و لعن كند بر دشمنان ايشان آنچه مي‌‏تواند و در فضيلت احياءِ اين شب روايت كرده كه مثل آن است كه عبادت كرده باشد به عبادت جميع ملائكه و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است و اگر كسي ‏را توفيق شامل حال شود در اين شب در كربلا باشد و زيارت امام حسين عليه السلام كند و بَيتوته نزد آن جناب نمايد تا صبح خدا او را محشور فرمايد آلوده به خون امام حسين عليه‌السلام در جمله شهداء با آن حضرت.


روز دهم روز شهادت اَباعَبْداللَّهِ الحُسَيْن‏ عليه‌السلام و روز مصيبت و حزن ائمّه اطهار عليهم‌السلام و شيعيان ايشان است و شايسته است كه شيعيان در اين روز مشغول كارى از كارهاى دنيا نگردند و از براى خانه خود چيزى ذخيره نكنند و مشغول گريه و نوحه و مصيبت ‏باشند و تعزيت ‏حضرت ‏امام‏ حسين ‏عليه‌السلام را اقامه‏ نمايند و به ‏ماتم‏ اشتغال‏ نمايند به ‏نحوی كه در ماتم عزيزترين اولاد و اَقارب خود اشتغال مي‌نمايند و زيارت كنند آن حضرت را به زيارت عاشورا كه بعد از اين بيايد انشاءالله تعالى و سعى كنند در نفرين و لعن بر قاتلان آن‏ حضرت و يكديگر را تعزيت گويند در مصيبت آن جناب و بگويند:
 
اَعْظَمَ اللَّهُ اُجُورَنا وَاُجورَكُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ،وَجَعَلَناوَاِيَّاكُمْ‏

بزرگ گرداند خدا پاداش ما و شما را در سوگواريمان براى حسين عليه‌‏السلام و قرار دهد خداوند ما و شما را 

مِنَ الطَّالِبينَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ.

از خون خواهانش به همراه وليش امام مهدى(عج) از خاندان محمد عليهم‌‏السلام‏

و شايسته است در اين روز مقتل بخوانند و يكديگر را بگريانند روايت شده كه چون حضرت موسى عليه‌السلام مأمور شد به ملاقات جناب خضر و تعلّم از او، اوّل چيزى كه در وقت ملاقات بين ايشان مذاكره شد آن بود كه آن عالِم حديث نمود براى حضرت موسى مُصيبَت‌ها و بلاهايى كه بر آل محمد عليهم‌السلام وارد مي‌‏شود پس گريستند هر دو و سخت شد گريستن ايشان و روايت شده از ابن عبّاس كه گفت در ذيقار خدمت اميرالمؤمنين عليه‌السلام رسيدم صحيفه‌اى بيرون آورد به خطّ خود و املاء پيغمبر صلى الله عليه و آله، و خواند براى من از آن و در آن صحيفه بود مَقْتَلِ امام حسين عليه‌السلام و آنكه چگونه كشته مي‌شود و كى‏ مي‌كشد او را و كى يارى مي‌كند او را و كى‏ با او شهيد مي‌شود پس گريه كرد آن حضرت گريه سختى و مرا به گريه درآورد.

 فقير گويد كه اگر مقام را گنجايش بود مختصر مَقْتَلى در اينجا ذكر مي‌كردم لكن محلّ را گنجايش نيست هركه خواهد رجوع كند به كُتُبِ ما در مَقْتَل و بالجمله اگر كسى در اين روز نزد قبر امام حسين‏ عليه‌السلام باشد و مردم را آب دهد مثل كسى باشد كه لشكر آن حضرت را آب داده باشد و با آن جناب در كربلا حاضر شده باشد و خواندن هزار مرتبه توحيد در اين روز فضيلت دارد و روايت شده كه خداوند رحمان نظر رحمت بسوى او كند و سيّد براى اين روز دعايى نقل كرده است شبيه به دعای عشرات بلكه ظاهر آن است كه خود آن دعا باشد موافق بعضى روايات آن و شيخ از عبدالله بن سنان از حضرت صادق عليه‌السلام چهار ركعت نماز و دعايى نقل كرده كه در اين روز در وقت چاشت بايد به عمل آورد و ما به ملاحظه اختصار ذكر نكرديم [هركه طالب است به زادالمعاد رجوع نمايد] .

 شايسته است كه شيعيان در اين روز امساك كنند از خوردن و آشاميدن بي‌آنكه قصد روزه كنند و در آخر روز بعد از عصر افطار كنند به غذايى كه اهل مصيبت مي‌خورند مثل ماست يا شير و امثال آن‌ها نه مثل غذاهاى لذيذه و آنكه جامه‏‌هاى پاكيزه بپوشند و بندها را بگشايند و آستين‏‌ها را بالا كنند به هيئت صاحبان مصيبت و علاّمه مجلسى در زادالمعاد فرموده و بهتر آنست كه روز نهم و دهم را روزه ندارند زيرا كه بني‌اميّه اين دو روز را براى بَرَكَت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه مي‌داشتند و احاديث بسيار در فضيلت اين دو روز و روزه آنها بر حضرت رسول صلى الله عليه وآله بسته‏‌اند و از طريق اهل‏ بيت عليهم السلام در مذمّت روزه اين دو روز خصوصاً روز عاشورا وارد شده است و ايضاً بني‌اميّه عليهم‏ اللَّعْنَةُ از براى بركت آذوقه سال را در روز عاشورا در خانه ذخيره مي‌كرده‏‌اند.

 لهذا از حضرت امام رضا عليه‌السلام منقول است كه هر كه ترك كند سعى در حوائج خود را در روز عاشورا و پى كارى نرود حق‏ تعالى حوائج دنيا و آخرت او را برآورد و هركه روز عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه او باشد حقّ‏ تعالى روز قيامت را روز فَرَح و سُرُور و شادى او گرداند و ديده‏‌اش در بهشت به ما روشن گردد و هركه روز عاشورا را روز بركت نامد و از براى منزل خود در آن روز چيزى ذخيره كند خدا آن ذخيره را براى او مبارك نگرداند و در روز قيامت با يزيد و عُبَيدُاللَّهِ بن زياد و عمر بن سعد عَلَيْهِمُ اللَّعْنَةُ محشور گردد.

 پس بايد كه در روز عاشورا آدمى مشغول كارى از كارهاى دنيا نگردد و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشد و امر كند اهل خانه خود را كه تعزيه آن حضرت را بدارند و مشغول ماتم باشند چنان‌كه در ماتم عزيزترين اولاد و اقارب خود مي‌باشند و در آن روز امساك كند از خوردن و آشاميدن بي‌آنكه قصد روزه كند و در آخر روز بعد از عصر افطار كند اگر چه به شربت آبى باشد و روزه تمام ندارد مگر آنكه در خصوص آن روز روزه واجبى داشته باشد كه به نذر يا مثل آن بر او واجب شده باشد كه آن روز را روزه بايد بگيرد و در آن‏روز آذوقه در خانه ذخيره نكند و نخندد و مشغول لهو و لعب نگردد و هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت كند و بگويد اَلَّلهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ عليه‌السلام مؤلّف گويد از كلام اين بزرگوار معلوم شد كه احاديثى كه در فضيلت روز عاشورا است مجعول و بر حضرت رسول صلى الله عليه وآله بسته‏‌اند و صاحب شفاء الصّدور در شرح اين فقره از زيارت عاشورا اَلّلهُمَّ اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ كلام را در اين مقام بسط داده مُلَخَّصَش آنكه تبرّك بني اميّه به اين يوم مَشؤُم بر چند وجه است يكى آنكه ذخيره قوت و آذوقه را در اين روز سُنّت شمردند و آن آذوقه را تا سال ديگر مايه سعادت و سعه رزق و رَغَدِ عَيش دانستند چنانچه در اخبار اهل‏ بيت‏ عليهم السلام از باب تعريض به ايشان نهى از اين مطلب مكرّر وارد شده است و ديگر اقامه مراسم عيد است از توسعه رزق بر عيال و تجديد ملابس و قَصِّ شارِب و تَقْليمِ اَظفار و مصافحه و تَعييدات ديگر كه طريقه بني‌اميّه و اتباع ايشان بر او جاريست و ديگر التزام به روزه اين روز است كه اخبار كثيره در فضل او وضع كرده‏‌اند و مُلْتَزِم به صيام اين روزند امر چهارم از وجوه تبرّك به يوم عاشورا اينكه دعا و طلب حوائج را در اين روز مستحب دانسته‏‌اند و به جهت اين كار مناقب و فضائلى براى اين روز به جَعل و وَضع افترا كردند و دعاهايى چند تلفيق كرده تعليم عاصيان نمودند تا امر مُلْتَبِس و كار مشتبه شود چنانچه خُطبه‏‌اى كه در بلاد خود در اين روز مي‌خوانند براى هر نبى وسيله و شرفى در اين روز زياد مى‏كنند مثل اِخماد نار نمرود و قرار سفينه نوح و اِغْراق جُنْدِ فرعون و اِنجاءِ عيسى از دار يهودان چنانچه شيخ صدوق از جبله مكيّه نقل كرده كه شنيدم از ميثَم تَمَّار رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ كه فرمود وَاللهِ مي‌‏كشند اين اُمّت پسر پيغمبر خود را در محرم در روز دهم و هرآينه اعداء حقّ سبحانه و تعالى اين روز را روز بركت قرار دهند و همانا اين كار شدنى است و پيشى گرفته است در علم خداى تعالى و من مي‌دانم او را به عهدى كه از مولايم اميرالمؤمنين عليه السلام به من رسيده تا آنكه جَبَله مي‌گويد گفتم چگونه مردم روز قتل حسين‏ عليه‌السلام را روز بركت قرار مي‌دهند. پس ميثم بگريست و فرمود حديثى وضع كنند كه او روزيست كه خداى تعالى در او توبه آدم را قبول كرد با اينكه خداى تعالى در ذي‌حجّه توبه آدم را قبول كرد و گمان مي‌كنند كه او روزيست كه خداى تعالى يونس را از شكم ماهى بيرون آورد با اينكه خداى تعالى يونس را در ذي‌قعده از شكم ماهى برآورد و گمان مي‌كنند كه او روزيست كه سفينه نوح بر جُودِىّ قرار گرفت با اينكه اِستِواءِ سفينه در روز هيجدهم ذي‌حجّه بوده و گمان مي‌كنند كه او روزى است كه خدا دريا را براى موسى در او بشكافت با اينكه اين كار در ربيع‌الاوّل بود و بالجمله با اين‌همه تصريح و تأكيد كه در خبر ميثم شده و در حقيقت از علائم نبوّت و امامت و دليل حَقيّت طريقه شيعه است كه اخبار يقينى چنان داده است و مَضمُون او مطابق با واقع مَحسُوس است عَجَب است كه دعايى بر طبق اين اَكاذيب تلفيق شده و در كتب بعضى بي‌‏خبران كه غافل بوده‏‌اند مذكور و بدست عوام داده شده و البتّه خواندن آن دعا بدعت و محرّم است و آن دعا اين است:
 
به نام خداى بخشاينده مهربان‏

سُبْحانَ اللَّهِ مِلْأَ الْمِيزانِ، وَمُنْتَهَى الْعِلْمِ، وَمَبْلَغَ الرِّضا وَزِنَةَ الْعَرْشِ‏

منزه است خدا به پُرى ميزان و منتهاى دانش و رسايى خوشنودى و هموزن عرش‏

بعد از دو سه سطر دارد ده مرتبه صلوات بفرستد و بگويد

يا قابِلَ تَوْبَةِ ادَمَ يَوْمَ‏

اى پذيرنده توبه آدم در روز

عاشُور آءَ يا رافِعَ اِدْريسَ اِلَى السَّمآءِ يَوْمَ عاشُور آءَ، يا مُسَكِّنَ‏

عاشورا اى بالابرنده ادريس بسوى آسمان در روز عاشورا اى آرام‏كننده‏

سَفينَةِ نُوحٍ عَلَى الْجُودِىِّ يَوْمَ عاشُور آءَ، يا غِياثَ اِبْراهيمَ مِنَ النَّارِ

كشتى نوح بر كوه جودى در روز عاشورا اى فريادرس ابراهيم از آتش نمرود

يَوْمَ عاشُورآءَ، الخ و شكّ نيست كه اين دعا را يكى از نواصب مدينه يا خوارج مَسْقَط

در روز عاشورا «تا به آخر» يا امثال اين‌ها جعل كرده و تَتْميم ظلم بني‌اميّه را نموده تمام شد ملخّص كلام صاحب شفاء الصّدور و بالجمله در آخر روز عاشورا سزاوار است كه يادآورى از حال حرم امام حسين عليه السلام و دختران و اطفال آن حضرت كه در اين وقت در كربلا اسير اعداء و مشغول به حزن و بُكاء بودند و مصيبت‌هايى بر ايشان گذشته كه در خاطر هيچ آفريده خُطُور نكند و قلم را تاب نوشتن نباشد.

وَلَقَدْ اَجادَ مَنْ قالَ:

فاجِعَةٌ اِنْ اَرَدْتُ اَكْتُبُها

مُجْمَلَةً ذِكْرَةً لِمُدِّكِرٍ

مصيبت بزرگى كه اگر خواهم بنويسمش‏

به نحو اجمال براى يادآورى يادكننده‏

جَرَتْ دُمُوعى‏ فَحالَ حائِلُها

ما بَيْنَ لَحْظِ الْجُفُونِ وَالزُّبُرِ

اشكم سرازير شود و حائل گردد

ميان پلك چشم و صفحات نامه‏

وَقالَ قَلْبى‏ بُقْيا عَلَىَّ فَلا

وَاللَّهِ ما قَدْ طُبِعْتُ مِنْ حَجَرٍ

و دلم گويد ترحمى كن بر من كه‏

به خدا سوگند من از سنگ آفريده‏نشده‏ام‏

بَكَتْ‏لَهَاالْأَرْضُ‏وَالسَّمآءُوَما

بَيْنَهُما فى‏ مَدامِعٍ حُمُرٍ

گريست بر آن مصيبت زمين و آسمان و هرچه‏

مابين آن دو است به اشك‌هاى خونين‏

من از تحرير اين غم ناتوانم‏

كه تصويرش زده آتش بجانم‏

ترا طاقت نباشد از شنيدن‏

شنيدن كى بود مانند ديدن‏

پس برخيز و سلام كن بر رسول خدا و علىّ مرتضى و فاطمه زهرا و حسن مجتبى و ساير امامان از ذريه سيدالشهداء عليهم السلام و ايشان را تعزيت بگو بر اين مصائب عظيمه با دل بريان و چشم گريان و بخوان اين زيارت را:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ ادَمَ صَِفْوَةِ اللَّهِ،

سلام بر تو اى وارث حضرت آدم برگزيده خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ نُوحٍ نَبِىِّ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ‏

سلام بر تو اى وارث حضرت نوح پيامبر خدا سلام بر تو اى وارث‏

اِبْراهيمَ خَليلِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُوسى‏ كَليمِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ‏

ابراهيم خليل خدا سلام بر تو اى وارث موسى هم گفتار خدا سلام‏

عَلَيْكَ يا وارِثَ عيسى‏ رُوحِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُحَمَّدٍ

بر تو اى وارث حضرت عيسى روح خدا سلام بر تو اى وارث حضرت محمد

حَبيبِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ وَلِىِّ اللَّهِ،

حبيب خدا سلام بر تو اى وارث على امير مؤمنان ولى خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ الْحَسَنِ الشَّهيدِ سِبْطِ رَسُولِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ‏

سلام بر تو اى وارث حسن آن امام شهيد و نوه رسول خدا سلام‏

عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ الْبَشيرِ النَّذيرِ وَابْنَ سَيِّدِ

بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى فرزند مژده‏دهنده و ترساننده و پسر آقاى‏

الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ اَلسَّلامُ‏

اوصياء سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانيان سلام‏

عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللَّهِ وَابْنَ خِيَرَتِهِ، اَلسَّلامُ‏

بر تو اى اباعبدالله سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده او سلام‏

عَلَيْكَ يا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ،

بر تو اى خون خدا و فرزند خون خدا سلام بر تو اى كشته مظلومى كه انتقام خونت گرفته نشد

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْإِمامُ الْهادِى الزَّكِىُّ وَعَلى‏ اَرْواحٍ حَلَّتْ بِفِنآئِكَ،

سلام بر تو اى امام راهنماى پاك و بر آن ارواحى كه به آستان تو فرود آمدند

وَاَقامَتْ فى‏ جِوارِكَ، وَوَفَدَتْ مَعَ زُوَّارِكَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنِّى‏ ما

و در جوارت رحل اقامت افكندند و با زائرانت ورود كردند سلام من بر تو  تا

بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ، فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِكَ الرَّزِيَّةُ، وَجَلَّ الْمُصابُ‏

زنده‏‌ام من و برپا است شب و روز كه براستى بزرگ شد به تو مصيبت و گران شد سوگوارى‏

فِى الْمُؤْمِنينَ وَالْمُسْلِمينَ، وَفى‏ اَهْلِ السَّمواتِ اَجْمَعينَ، وَفى‏

در ميان مؤمنان و مسلمانان و در ميان ساكنين آسمانها همگى و در ميان‏

سُكّانِ الْأَرَضينَ، فَاِنَّا للَّهِ‏ِ وَاِنَّا اِلَيْهِ راجِعُونَ، وَصَلَواتُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ‏

ساكنين زمينها «انا للَّه و انا اليه راجعون» درودهاى خدا و بركاتش‏

وَتَحِيَّاتُهُ عَلَيْكَ، وَعَلى‏ ابآئِكَ الطّاهِرينَ الطَّيِّبينَ الْمُنْتَجَبينَ، وَعَلى
‏
و تحيتهايش بر تو و بر پدران پاك و پاكيزه و برگزيده‏ات و بر فرزندان راهنماى‏

ذَراريهِمُ الْهُداةِ الْمَهْدِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ وَعَلَيْهِمْ، وَعَلى‏

راه‏يافته‏‌شان باد سلام بر تو اى سرور من و بر ايشان و

[رُوحِكَ وَعَلى‏] اَرْواحِهِمْ، وَعَلى‏ تُرْبَتِكَ وَعَلى‏ تُرْبَتِهِمْ، اَللّهُمَّ لَقِّهِمْ‏

بر ارواح ايشان و بر تربت تو و بر تربت ايشان خدايا ببار بر ايشان‏
رَحْمَةً وَرِضْواناً وَرَوْحاً وَرَيْحاناً، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ يا اَبا

رحمت و خوشنودى و روح و ريحانى سلام بر تو اى سرور من اى ابا

عَبْدِاللَّهِ، يَا بْنَ خاتَمِ النَّبِيّينَ، وَيَا بْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ، وَيَا بْنَ سَيِّدَةِ

عبدالله اى فرزند خاتم پيمبران و اى فرزند آقاى اوصياء و فرزند بانوى‏

نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا شَهيدُ يَا بْنَ الشَّهيدِ، يا اَخَ الشَّهيدِ

زنان جهانيان سلام بر تو اى شهيد (راه حق) و اى پسر شهيد و اى برادر شهيد

يا اَبَا الشُّهَدآءِ، اَللّهُمَّ بَلِّغْهُ عَنّى‏ فى‏ هذِهِ السَّاعَةِ وَفى‏ هذَا الْيَوْمِ،

و اى پدر شهيدان خدايا برسان به او از اجانب من در اين ساعت و در اين روز

وَفى‏ هذَا الْوَقْتِ وَفى‏ كُلِّ وَقْتٍ، تَحِيَّةً كَثيرَةً وَسَلاماً، سَلامُ اللَّهِ عَلَيْكَ‏

و در اين وقت و در هر وقت تحيتى زياد و سلامى بسيار سلام خدا بر تو

وَرَحْمَةُاللَّهِ‏وَبَرَكاتُهُ يَابْنَ سَيِّدِالْعالَمينَ، وَعَلَى الْمُسْتَشْهَدينَ مَعَكَ‏

و رحمت خدا و بركاتش اى فرزند آقاى جهانيان و نيز بر شهيد شدگان با تو

سَلاماً مُتَّصِلاً مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ، السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ‏

سلامى پيوسته به پيوستگى شب و روز سلام بر حسين بن‏

عَلِىٍ‏ّ الشَّهيدِ، السَّلامُ عَلى‏ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ عَلَى‏

على شهيد (راه حق) سلام بر على بن الحسين آن شهيد (عاليقدر) سلام بر

الْعَبَّاسِ بْنِ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ الشَّهيدِ، السَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ

عباس فرزند اميرمؤمنان آن شهيد (والا مقام) سلام بر فرزندان شهيد

اَمِيرِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ، اَلسَّلامُ عَلَى‏

امير مؤمنان سلام بر فرزندان شهيد حسن سلام بر

الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ، السَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ جَعْفَرٍ

شهيدان از فرزندان حسين سلام بر شهيدان از فرزندان جعفر

وَعَقيلٍ، اَلسَّلامُ عَلى‏ كُلِّ مُسْتَشْهَدٍ مَعَهُمْ مِنَ الْمُؤْمِنينَ، اَللّهُمَّ صَلِ‏

و عقيل سلام بر هر شهيدى كه با ايشان بود از مؤمنان خدايا درود فرست‏

عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَبَلِّغْهُمْ عَنّى‏ تَحِيَّةً كَثيرَةً وَسَلاماً، اَلسَّلامُ‏

بر محمد و آل محمد و برسان به ايشان از جانب من تحيتى زياد و سلامى بسيار سلام‏

عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللَّهِ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزآءَ فى‏ وَلَدِكِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ‏

بر تو اى رسول خدا نيكو كند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسين سلام‏

عَلَيْكِ يا فاطِمَةُ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَكِ الْعَزآءَ فى‏ وَلَدِكِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ‏

بر تو اى فاطمه نيكو كند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسين سلام‏

عَلَيْكَ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزآءَ فِى وَلَدِكَ الْحُسَيْنِ،

بر تو اى اميرمؤمنان نيكو كند خدا صبر تو را در مصيبت فرزندت حسين‏

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزآءَ فى‏ اَخيكَ‏

سلام بر تو اى ابا محمد حسن (مجتبى) نيكو گرداند خدا صبر تو را در مصيبت برادرت‏

الْحُسَيْنِ، يا مَوْلاىَ يا اَبا عَبْدِاللَّهِ اَنَا ضَيْفُ اللَّهِ وَضَيْفُكَ، وَجارُ اللَّهِ‏

حسين اى مولاى من اى ابا عبداللَّه من ميهمان خدا و ميهمان توأم و در پناه خدا

وَجارُكَ، وَلِكُلِّ ضَيْفٍ وَجارٍ قِرىً، وَقِراىَ فى‏ هذَا الْوَقْتِ، اَنْ تَسْئَلَ‏

و پناه توأم و براى هر ميهمان و پناهنده‏اى حق پذيرايى است و پذيرايى من در اين وقت اين است كه از

اللَّهَ سُبْحانَهُ وَتَعالى‏ اَنْ يَرْزُقَنى‏ فَكاكَ رَقَبَتى‏ مِنَ النَّارِ، اِنَّهُ سَميعُ‏

خداى سبحان بخواهى كه روزيم گرداند آزادى از آتش دوزخ را كه براستى او شنواى‏
الدُّعآءِ قَريبٌ مُجيبٌ.

انتهاي پيام/پ3