به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، رویترز نوشت:این چنین اختلافات مذهبی بین
مسلمانان و بودایی ها یا راخایی ها، در دهکده های جنوبی میانمار به وفور
یافت می شود و در بعضی از مناطق به درگیری های مسلحانه بین این دو گروه
کشیده شده است. تنش بین این دو گروه آنقدر شدید است که تنها در نزدیکی خانه
تان نیانگ 6 سرباز در حال پست دادن می باشند. این چندمین هفته ایست که
درگیری ها ادامه داشته و بنا به گفته مقامات تنها در هفته پیش 89 کشته
برجای گذاشته است.
این ناآرامی ها طرف تاریک تاریخ میانمار را برملا
کرده است. همچنین این مناقشات یک امتحان بسیار حیاتی برای دولت نوگرایی است
که تنها 18 ماه، فعالیت خود را آغاز کرده است. دولتی که در پی یک انتخابات
آزاد، پس از حذف سانسورها و آزاد کردن زندانیان سیاسی انتخاب شد.
رسانه
های دولتی هرگونه نقش دولت در ناآرامی های اخیر را رد می کنند و از آن به
عنوان یک درگیری ناگهانی بین دو گروه یاد می کنند. اما تحقیقات رویترز جنبه
های پیچیده تری از این قضیه را نشان می دهد. موج های این حملات صورت گرفته
علیه مسلمانان کاملاً سازمان دهی شده می باشد. این حملات توسط وطن پرستان
راخایی که زیر نظر یک حزب بسیار قدرتمند در دولت حمایت می شوند، صورت گرفته
است. این حزب دستورات خود را از معابد بودائیان می گیرد و همچنین توسط عده
ای از مقامات دولتی و محلی حمایت می گردد.
یک رهبر محلی حزب وطن خواهان
منکر دست داشتن این حزب در شکل دادن حملات مسلحانه علیه مسلمانان شد. ولی
وی قبول کرد که وقتی معابد بودائیان وارد یک درگیری فرقه ای شوند، متوقف
کردن آنها کار بسیار دشواری است و ممکن است دست به هر کاری بزنند. مصاحبه
با مقامات دولتی، نظامی و نیروهای پلیس، رهبران سیاسی، و تعداد زیادی از
بودائیان و مسلمانان در منطقه مورد بحث، نشان دهنده این امر است که میانمار
در حال وارد شدن به فاز شدیدتری از درگیری ها علیه 800،000 بی خانمان
روهینگایی می باشد.
روهینگا چندین نسل هست که در ایالت راخاین ساکن است
اما همچنان روهینگایی ها و سایر برمه ای هایی که به این مناطق کوچ کردند،
بعنوان مهاجرین غیر قانونی در میانمار شناخته می شوند که از کشور همسایه
بنگلادش آمده اند و به همین خاطر هیچ گونه حقوق قانونی و انسانی برای آنان
قائل نمی باشند.
دولت میانمار می گوید که 800000 نفر از مسلمانان
روهینگا را بعنوان اقلیت مذهبی و نژادی به رسمیت می شناسد. خود اهالی
روهینگا معتقدند که اصلیت آنها به غرب میانمار بر می گردد ولی دولت میانمار
آنها را تحت عنوان مهاجرینی از کشور همسایه بنگلادش به رسمیت می شناسد و
به آنها مدارک هویتی میانماری نخواهد داد. از طرف دیگر کشور بنگلادش نیز به
خاطر پر شدن کمپ هایش از پذیرش مسلمانان این ایالت، حتی بعنوان آواره و
پناهجو نیز خودداری می کند. 
