به گزارش سرويس بينالملل باشگاه خبرنگاران ؛ عصام نعمان درباره حمایت گزینشی آمریکا از انقلاب های عربی و تلاش این کشور برای سیطره بر منطقه گفت: آمریکا نزدیک به ده سال است که از برخی حاکمان عرب احساس بی نیازی کرده است. آمریکا به این نتیجه رسیده است که به زودی این حکام عرب سرنگون خواهند شد و باید به دنبال جایگزینی برای این افراد بود.
آمریکا وقوع قیام های عربی را پیش بینی می کرد ولی نمی دانست با این گستردگی رخ می دهد. واشنگتن بر روی برخی از گروه های اسلامی محاسباتی باز کرده است و فکر می کند می تواند با این گروه ها به تفاهم برسد. دو جنبش اخوان المسلمین در مصر و النهضه در تونس در این محاسبه آمریکا قرار داشتند.نمی توان گفت که آمریکا سازنده این جنبش ها بوده است چرا که این جنبش ها از گذشته در کشورهای عربی حضور داشتند و طرفداران خود را دارند.
این جنبش های اسلامی یک تحرکی موسوم به بهار عربی را در این منطقه شکل دادند و این بهار عربی به بهاری اسلامی تبدیل شده است چرا که جنبش های اسلامی در شماری از کشورهای عربی به قدرت رسیده اند.
وی افزود: راهبرد آمریکا در منطقه مهار گروه ها و تحرکاتی است که آن را خصمانه می داند. آمریکا در تعامل با انقلاب های عربی به این طراحی رسیده است که برای مهار این انقلاب ها سران رژیم ها را فدا کند ولی رژیم های آنان بر سر کار باشد. آمریکا به این باور رسیده است این سران، تهدیدی برای ساختار رژیم های خود و در نهایت منافع آمریکا هستند بنابراین حسنی مبارک،زین العابدین بن علی و علی عبدالله صالح قربانی رژیم های خود شدند.
به نظر می رسد آمریکا در عملیات مهار خود تا حدودی موفق شده به طوری که به تفاهماتی با جنبش های اسلامی فعال در این کشورها و مشخصا در تونس و مصر رسیده است.
عصام نعمان ادامه داد: این جنبش های اسلامی برنامه های اقتصادی و اجتماعی مشخصی ندارند که منافع آمریکا را تهدید کند. از سوی دیگر، برخی از قیام های جاری در منطقه به سود سیاست های آمریکا در منطقه نیست و طبیعی است که با این قیام ها مقابله و از رژیم های حاکم در این کشورها حمایت می کند.
آمریکا مخالف قیام ملت بحرین است. آمریکا در مسئله قیام مردمی در سوریه که در ابتدا به صورت مسالمت آمیز آغاز شد و سپس با ورود گروه های مسلح بعد نظامی به خود گرفت، تلاش کرد بر این گروه های مسلح سیطره یابد تا نظام سوریه سرنگون و نظامی وابسته به آمریکا در دمشق مستقر شود. رفتارهای گزینشی در کانون سیاست خارجی آمریکا قرار دارد.
در صورتی که قیام های دموکراتیک در مخالفت با منافع آمریکا قرار داشته باشد شکی در این نیست این کشورها با این قیام ها مقابله می کنند. اما اگر این قیام ها علیه سران رژیم و نه رژیم باشد و قیام کنندگان نیز برنامه روشن اقتصادی و سیاسی ضد حاکم سرنگون شده نداشته باشند، آمریکا با سران جدید مشکلی نخواهد داشت