به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از لس آنجلس تایمز، همزمان با بررسی حمله احتمالی به تاسیسات هسته‌ایی ایران در آمریکا، مسئولان سرویس‌های اطلاعاتی باید این سوال را از خود بپرسند: "شاید حق با ایران باشد و ما اشتباه می‌کنیم".

نویسنده در مقاله خود گفته است که این همان سوالی است که در سال 2003 و زمان حمله به عراق نه پرسیده شد و نه جوابی برای آن داده شد. نتیجه جنگ چه شد؟ خساراتی سنگین برای عراق و آمریکا. قبل از آنکه بخواهیم از سیاست‌های مهار و بازدارندگی دست بکشیم و با ملتی که هنوز با آمریکا وارد جنگ نشده است، جنگی بازدارنده راه بیاندازیم، باید به اندازه اثبات وجود مدارک از این حمله مطمئن باشیم.

در حال حاضر، ایران تصویری به مراتب گنگ‌تر از عراق سال 2003 درباره تاسیسات هسته‌ایی خود ارائه میدهد. ما از سال 1979 دیگر هیچ گونه حضور دیپلماتیکی در ایران نداریم و مجبور بوده‌ایم به اطلاعاتی متکی باشیم که از طریق فناوری، بازرسان بین المللی و روابط اطلاعاتی با کشورهای دیگر به دست آمده است.

در نبود اطلاعات درجه اول، سرویس‌های اطلاعاتی مجبور بوده‌اند تنها به فرضیات خود متکی باشند. ارزیابی ما از توان موشکی ایران تا حدودی به درک ما از آزمایشات موشکی ایران متکی بوده است.

 بنابراین چگونه می‌توان از یک حمله دیگر به ایران آن هم بر اساس ارزیابی‌های اشتباه جلوگیری کرد؟ چگونه می‌توانیم از اشتباهات فاحش جلوگیری کنیم؟

اول اینکه، ما باید برای شواهد استانداردهای بالایی در نظر بگیریم. مسئولان اطلاعات باید خود را برای نگاه شکاکانه به پیش بینی‌ها به چالش بکشند و این سوال را از خود بپرسند که آیا فرضیات اساسي درباره رفتار ایران و استعدادهای فنی این کشور به درستی پایه ریزی شده است یا نه؟ سياست گذاران باید این نوع از فکر کردن انتقادی را تشویق کنند و در رابطه با علایم منطق اشتباه هوشیار باشند.

دوم اینکه آمریکا نباید تنها به اطلاعاتی متکی باشد که به وسیله دولت‌های خارجی جمع آوری می‌شود. چنین اطلاعاتی می‌تواند مهم باشد، اما نمیتوان همیشه به این دست از اطلاعات متکی بود. بیشتر اطلاعات آمریکا که از آن برای انالیز کردن توسعه فرضی سلاح‌های کشتار جمعی استفاده شد، متعصبانه و ساختگی بوده است.

سوم اینکه پرسنل اطلاعاتی آمریکا  باید از گرفن تصمیمات سیاسی دور باشند؛ مخصوصا آن دسته از تصمیماتی که گزینه‌های نظامی را دربر می‌گیرد.

چهارم اینکه، سرویس‌های اطلاعاتی هرگز نباید گزینه حمله نظامی به سیاست مداران آ مریکایی را پیشنهاد دهند.

خلاصه اینکه تصمیم حمله به ایران نتایجی فراتر از کاهش توان نظامی ایران به همراه خواهد داشت و سرویس‌های اطلاعاتی باید این عواقب را تجزیه و تحلیل کنند.