زندگی دنیای شما بی گمان به آبی ماند که ما از آسمان فرو فرستیم، تا بدان باران گیاهان گوناگون، که آدمیان و چهار پایان از آن روزی خورند، بروید، تا آنگاه که زمین از سبزی و خرمی زیوری تمام یابد، و مردمان خود را بر آن باغ و صحرا توانا پندارند، که ناگاه فرمان ما به شب یا روز دررسد، و زمین چنان خشک شود که گویی روز پیشین در آن هیچ نبوده است؛ و خداوند اینچنین با مثال روشن آیات خود را برای اهل فکرت بیان می‌کند

*این آیه یکی دیگر ازتمثیلات بدیع قرآنی است و خود به بارانی ماند که در بیابان بر تشنه معرفتی ببارد و دل و جانش را سبز و خرم کند.
بنگرید که شکسپیر آسمانی بی آشنایی با قرآن چقدر بدین تمثیل نزدیک شده است:

چنین است زندگی آدمی
که امروزجوانه های لطیف امید از دلش بر می‌دمد و فردا شکوفا می‌شود
و چتری از شکوه و افتخار بر سر می‌کشد و سومین روز بادی سرد می‌وزد،
بادی کشنده و سوزان و درست در آن هنگام که مرد ساده دل گمان می‌برد که درخت موفقیت و بزرگیش میوه برآورده است آن را از ریشه می‌سوزاند و خشک و سیاه می‌کند و درخت فرو می‌افتد.
هنری هشتم، پرده سوم، صحنه 4


*درونمایه این آیه که بی اعتباری و تغییرپذیری همه چیزهاست نزد غریبان (mutability) خوانده می‌شود و بخش زیادی از ادبیات غرب را همین نکته به خود اختصاص داده است. اما هم در قرآن و هم در ادب پارسی و هم در ادب مغرب زمین موعظه این است که چون عالم روی در فنا دارد، شما روی در بقا کنید، نخست ارزشهای باقی و جاودانه را بجویید و ارزشهای فانی را نیز در راه رسیدن به آن ارزشهای باقی خرج کنید، نه اینکه در دنیا اعراض کنید و راه رهبانیت و عزلت پیش گیرید که آن خطایی عظیم است.

*شیخ محمود شبستری مضمون آیه را به مرگ تعبیر کرده که چون توفانی صحرای وجود آدمی را خشک می‌کند یا واقعه قیامت که جهان در آن طمس و محو می‌گردد.