خدای من!
آیا بنده فراری جز به سوی مولای خویش بر می گردد و از خشم كیفر بار او جز در كنار پناه میگیرد؟...
خدایا!
به قدرتت، كه به سویم چشم بگردان. با ابر بردباریت بر بیكران دشت گناهانم بگذر.
و علیرغم آنچه فقط تو میدانی برسرم دست مدارا بكش.
معبود من!
تویی كه بندگان را به بارگاه عفوت دری گشودی و توبه اش نامیدی و فریاد زدی كه:
« هلا مرمان به سوی من آیید آمدنی نادمانه و عاشقانه »
پس چیست عذر آنكه در را گشاده ببیند و آرام و قرار بگیرد؟