وی در توضیحات خود می افزاید: «او می گوید که پس از آنکه پیشنهاد ساخت این فیلم به او شد، ابتدا برای ساخت آن تردید داشت و پس از آنکه ساخت آن را آغاز کرد، بزرگترین مشکل او پیدا کردن بازیگر نقش اصلی بوده تا اینکه ژان کلود کاریر، یکی از فیلمنامه نویسان این فیلم، گلشیفته فراهانی را به رحیمی معرفی کرد.

ادامه حرف های این کارگردان افغانی که در فیلم خود به جامعه افغانستان نیز جسارت کرده، انسان را به یاد مثل معروف "هندوانه زیر بغل دادنگ می اندازد، وی درباره  این انتخاب اداعا می کند: "هنر، استعداد، شهامت و چهره زیبایش همه باعث شد که رابطه خوبی بین ما ایجاد شود و چیزهایی که من می خواستم، او درک می کرد و توانست با بازی و چهره اش آن را اجرا کند."

البته گلشیفته فراهانی در مصاحبه ای پیش از این به بی بی سی درباره نقش فوق العاده! خود گفته بود: «این نقش آنقدر جذاب است که هر بازیگر زنی دوست دارد آن را بازی کند.»

حرف های او چند ماه پس از انتشار عکس برهنه اش در روزنامه فرانسوی فیگارو نشان داد آن همه جنجال و هیاهوی عده ای روشنفکر در شبکه های مجازی حامی جنبش به اغماء رفته سبز، که فریاد بر می آوردند او یک قهرمان است و این کار را در واکنش به جمهوری اسلامی و آزادی حجاب و پوشش زنان در ایران به انجام رسانده تا چه اندازه بی اساس بوده است، وی در مصاحبه اخیر خود با بی بی سی گفته است: «هدف خاصی برای انداختن عکس عریان نداشتم.»

و ناگفته پیداست نداشتن هدف در زندگی از او دختری ساخته دم دستی که حاضر است برای رسیدن به شهرت کاذب دست به هر کاری بزند، از همخوابگی با هنرپیشگان دست چندم غربی تا ظاهر شدن در نقش یک روسپی.