*جوهر اسلام نیز دقیقا همین است و دین تمامی آفرینش نیز همین است، زیرا آسمان و زمین و جمله کائنات نیز طوعاً و نه کرهاً (از روی رغبت و نه کراهت) به فرمان پروردگار به سوی او می‌شتابند. بدین نگاه جمله کائنات به سوی پروردگار در حرکتند تا به مستقر یعنی جای قرار و آرامش برسند.

*آدمیان نیز از این گذرگاه عالم به سوی خانه آسایش و قرارگاه خود می‌روند و صراط مستقیم نزدیک‌ترین راه است بدان جا و هر چه از آن منحرف شوند و بازگردند با ساکن شوند به زیان آن‌هاست.

*دین ابراهیم نیز همین دین فطرت و صراط مستقیم الهی است و در این دین همه کارها برای خداست. از نماز و نیاز و مرگ و رندگی همه مقدمه وصول به آستان حضرت حق است و هر که راه دیگری غیر از دین اسلام برگزیند از او مقبول نیست زیرا این راه حق است و غیر از آن هر چه هست باطل است.

*از مطالعه مجموعه آیاتی که درباره مسلمانی آمده است چنین بر می‌آید که برای خدا تنها یک دین پذیرفته شده است و آن صورت هیچ یک از ادیان نیست بلکه حقیقت همه ادیان است که تسلیم شدن به پروردگار و رفتن به راه اوست.

*در ادب پارسی می‌خوانیم که مکرر دعوت به مسلمانی شده است از مسلمانانی که از ظاهر دین به حقیقت مسلمانی برسند و در آیه 136 سوره نساء آمده است: «ای کسانی که ایمان آوردید، ایمان بیاورید».