به گزارش گروه استان هاي باشگاه خبرنگاران ، از شمال خوزستان، بدون کمترین تردیدی ورزش، یک عنصر فرهنگی و ابزاری تاثیرگذار در خدمت به تعالی اخلاقی است. ورزش، عاملی سازنده برای سعادت و پیشرفت جامعه است و جامعه‌ای می‌تواند درست فکر کند که سالم، تندرست و شاداب باشد.

شوش یکی از شهرستان‌های استان است که در بخش‌های مختلف ورزش دارای توانایی‌های بالقوه‌ای است. بوکس و کشتی از برجسته‌ترین حوزه‌های ورزشی در این شهرستان هستند که توانسته‌اند جایگاه خوبی در استان داشته باشند. برای مثال رشته کشتی در این شهرستان تا کنون ده‌ها مدال در سطح استان، ملی، آسیا و جهان کسب کرده است.

* ضعف در مدیریت

غضنفر جودی، مربی پیشکسوت شهرستان شوش بسیاری از مشکلات خود را از جانب مدیریت ورزش شهرستان می‌بینند. جودی در این باره می‌گوید: از سال 1350 تا سال 1380 کشتی شوش در کشور مطرح بود اما بعد از آن متاسفانه این رشته زمین گیر شد. نه تشک، آبخوری، وسایل خنک کننده و نه محل مناسبی برای تمرین داریم.

این مربی پیشکسوت همچنین می‌گوید: با وجود چنین مشکلاتی، روحیه ورزشکار از بین می‌رود. ورزش و به طبع آن ورزشکار نیاز به روحیه قوی، حمایت و پشتیبانی دارد. تنها برای فوتسال سالن هست که آن هم برای درآمدزایی است.

جودی اظهار می‌کند: وضعیت اخلاقی خوبی در مدیریت ورزشی شوش وجود ندارد. عده‌ای رو به رشد هستند و نیاز به حمایت دارند اما باندبازی‌ها مانع رشد این جوانان می‌شود. بار‌ها از مدیر تربیت بدنی خواستیم که با مسئولان شهر از کشتی شوش بازدید کنند. حتی بسیاری نمی‌دانند که ما قهرمان جهانی داشتیم. اما متاسفانه با این وضعیت باید قهرمانی کشتی در شوش را در زباله‌دان تاریخ پیدا کنیم.

* خوب و بد

از دیگر سو، مسئول تربیت‌بدنی بنیاد شهید شهرستان شوش می‌گوید: در بخش ورزش شهرستان طرح‌های خوبی در حال اجرا هستند و ظاهرا قرار است یکی از بزرگ‌ترین پیست‌های اسکیت استاندارد در شهرستان احداث شود.

سید باقر علوی اظهار می‌کند: برگزاری المپیاد که اخیرا شاهد آن بودیم هم نقاط قوت داشت و هم ضعف. از این جهت خوب بود که ورزشکاران رشته‌های مختلف شناخته می‌شوند اما یکی از ایرادات این المپیاد این بود که افتتاحیه برگزار شد اما مراسم اختتامیه‌ای در کار نبود.

علوی همچنین می‌گوید: جام رمضان امسال متاسفانه بعد از ماه مبارک تمام شد که این موضوع ضعف در برنامه ریزی را نشان می‌دهد.

* نبود امنیت

از جهتی دیگر برخی فعالان فوتسال شهرستان نیز از سیستم مدیریتی اظهار نارضایتی می‌کنند. مرتضی لطیفی، یکی از مربیان فوتسال شوش اظهار می‌کند: مدیریت ورزش به دلیل ضعف حتی نمی‌تواند جلوی یک ناامنی و دعواهایی که در سالن ورزش اتفاق می‌افتد را بگیرد. پارسال نیز همین وضعیت را داشتیم. امسال بر خلاف سال گذشته مسابقات در سالن موعود برگزار شد که مشکلات مختلفی همچون مشکل تهویه هوا و... را داشت.

لطیفی می‌گوید: امسال تا پنجم رمضان اصلا برنامه جام رمضان مشخص نشده بود و از هر تیم 150 هزار تومان نیز گرفتند که در ‌‌نهایت جام رمضان به دلیل مشکلات امنیتی در محل برگزاری مسابقات بدون فینال باقی ماند.

گفته می شود که همه ساله مسابقات جام رمضان در سالن یادگار امام که در مرکز شهر واقع شده برگزار می‌شد. این سالن از نظر استانداردهای ورزشی به استانداردهای سالن‌های ورزشی محلی نزدیک‌تر است و گنجایش آن نیز بیشتر از ورزشگاه موعود و سیستم تهویه آن نیز مناسب است. ارتفاع جایگاه تماشاچیان نیز از زمین بازی بالا حدود دو متر است که تماشاچی به سادگی نمی‌تواند وارد زمین شود و از طرف نیروهای انتظامی نیز قابل کنترل هستند اما فاصله تماشاچی تا بازیکن در سالن موعود حدود نیم الی یک متر است. اهالی شهر می‌گویند امسال مسابقات به خارج از شهر منتقل شدند و مردم شهر از دیدن مسابقات محروم ماندند چون علاوه بر فاصله طولانی محل برگزاری تا شهر، به دلیل نداشتن زیر گذر مناسب نبود.

* تجربه کافی نیست

شوش یکی از قطب‌های سوارکاری و همچنین پرورش اسب اصیل در استان است. یکی از فعالان سوارکاری می‌گوید: بسیاری از اعضای هیئت سوارکاری تجربی کار کرده‌اند. البته آنها از پیشکسوتان عرصه سوارکاری هستند اما نمی‌توانند متد روز را پیاده کنند.

هادی منگری می‌افزاید: روش‌های برگزاری مسابقات اسب در شوش همانند 20 سال گذشته است. این در حالی است که ما نیاز به فعالیت‌های آکادمیک در کنار افراد مجرب را داریم. ایجاد مسابقات منسجم، جذب اسپانسر، پذیرش نوآموزان جدید، همکاری با آموزش پرورش، ارتقای سطح آموزش سوارکاری و... از جمله مواردی است که باید بیشتر به آن‌ها دقت شود.

اهالی بوکس شوش که آخرین قهرمانی خود را در فروردین ماه امسال در کارنامه داشتند نیز از وضعیت مدیریت ورزشی گلایه دارند.

مجید سرخه، مربی و دبیر هیئت بوکس شوش می‌گوید: متاسفانه تا کنون هیچ حمایتی از بوکس نشده است. از دو سال گذشته تا حالا حتی یک مسابقه چهارجانبه ترتیب داده نشده. تیم بوکس شوش وضعیت خوبی نداشت که با سعی و تلاش فراوان توانستیم آن را به سکوهای قهرمانی بکشیم و هم اکنون در رده‌های سنی نوجوانان و جوانان قهرمانی‌های مختلفی دارند.

سرخه اظهار می‌کند: سالن بوکسی که داریم خیلی قدیمی است و بار‌ها درخواست کمک برای اجرای مسابقات داده‌ایم که متاسفانه هیچ گونه حمایت مالی نشده‌ایم.

* اولویت با تجهیز اماکن ورزشی و آموزشی

سرپرست اداره ورزش و جوانان شهرستان شوش نیز برنامه و چشم انداز اصلی فعالیت‌های اداره ورزش و جوانان را تجهیز اماکن ورزشی و آموزشی می‌داند و سرمایه گذاری اولیه را در بخش کشتی اعلام می‌کند.

عبدالعظیم آل کثیر اظهار می‌کند: سرمایه‌گذاری اولیه ما بر روی ورزش کشتی بود که به دلیل جو نامناسب کشتی نتوانستیم اهداف را به مقصد برسانیم. کشتی ما قابلیت‌های خیلی بیشتر از این را دارد که واقعا برای وضعیت فعلی آن متاسفم.

وی درباره شرکت نکردن کشتی در المپیاد ورزشی شهرستان می‌گوید: من اجازه ندادم که کشتی در مسابقات المپیاد شرکت کند البته ابتدا قرار بود که شرکت داده شوند و حتی تصویر کشتی در لوگوی المپیاد بود. اما چون دو باشگاه کشتی داریم که با هم درگیر هستند و احتمال ایجاد تشنج وجود داشت؛ به همین دلیل تصمیم گرفتم کشتی در مسابقات شرکت نکند. برای این تصمیم با غضنفر جودی و آقای ناقوسی نیز مشورت کردم و آن‌ها نیز تایید کردند.

این در حالی است که غضنفر جودی می‌گوید: در رابطه با شرکت نکردن رشته کشتی در المپیاد هیچ مشورتی با من نشده بود.

آل‌کثیر تاکید می‌کند: نتوانستم ارتباط این دو باشگاه را به تفاهم برسانم. بار‌ها از آن‌ها دعوت کردیم و آن‌ها در ظاهر می‌گویند که مشکلی ندارند اما بیرون از جلسه، چیز دیگری از آن‌ها می‌بینیم. تنها راه این است که باید بدنه و ساختار مدیریت هیئت تغییر کند که مورد تایید هر دو باشگاه باشد.

وی همچنین درباره خانه کشتی می‌گوید: سالن‌های فعلی ابعاد استاندارد ندارند و من از سال 90 پیگیر این موضوع بودم. اولویت اول کاری ما ایجاد خانه کشتی است اما تصمیم نهایی را باید اداره کل بگیرد، با این وجود من بار‌ها از مسئولان و نماینده مجلس خواستم که برای این موضوع ما را یاری کنند. البته مسئولان نیز دلایل خودشان را دارند و مهم‌ترین مشکل، کمبود اعتبارات است.

سرپرست اداره ورزش و جوانان شهرستان شوش همچنین اظهار می‌کند: در ضمن پروژه‌های عقب مانده نیز وجود دارد که آن‌ها در اولویت هستند. خوابگاه سالن کشتی یکی از همین پروژه‌ها بود که تکمیل شده و موافقت نامه‌های مربوطه نیز بسته شده‌اند و تا دو یا سه ماه آینده افتتاح می‌شود.

* پایان جام رمضان بعد از رمضان

آل‌کثیر در رابطه با دلیل تاخیر در مسابقات جام رمضان می‌گوید: سال گذشته در ورزشگاه یادگار امام دعوا و درگیری صورت گرفت و امسال برای آنکه تکرار نشود تصمیم گرفتم که مسابقات در بیرون شهر برگزار شوند.

سرپرست اداره ورزش و جوانان شهرستان شوش می‌افزاید: امسال نیز دور اول مسابقات در حال پایان بود که یکی از تیم‌ها با داور درگیر شد و به دنبال آن تماشاچیان نیز وارد زمین شدند و درگیری اوج گرفت که مشکلاتی را به بار آورد و به دنبال آن داور‌ها نیز تحصن کردند که تحصن آن‌ها باعث شد که مسابقات 3 یا 4 روز به تاخیر بیفتد.

آل کثیر ادامه می‌دهد: در روز پایان مسابقات هنگام برگزاری فینال، قبل از آغاز بازی تماشاچیان وارد زمین شدند و بازهم درگیری شدیدی صورت گرفت. به همین دلیل با هماهنگی با نیروی انتظامی تصمیم گرفتم که بازی را لغو کنم. قرار است در روزهای آینده این مسابقه مجدد اما بدون تماشاچی برگزار شود. نیروی انتظامی هم می‌گوید که ما به اندازه بضاعت خودمان نیرو می‌فرستیم و در شوش مناطق زیادی هستند که در اولویت پوشش امنیتی هستند.

* تغییر تنها راهکار نیست

در حالی که منتقدان تنها راهکار برون رفت از این مشکلات را تغییر مدیریت ورزش شوش می‌دانند این رویه با اهداف و چشم اندازهای طولانی مدت سیستم‌های مختلف مدیریتی اندکی تناقض دارد.

سازمان‌های موفق برای خود اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت تعریف می‌کنند. این اهداف می‌تواند شامل مثلا کسب عنوان قهرمانی، افزایش میزان رضایت اسپانسر‌ها و افزایش تعداد طرفداران تیم برای یک باشگاه ورزشی باشد. برای دستیابی به این اهداف باید مسئولیت افراد، منابع مورد نیاز و مدت زمان آن مشخص شود. این امر در بسیاری سازمان‌های ورزشی به علت جابه‌جایی‌های زودرس مدیران و مربیان امکان‌پذیر نیست. یکی از اهداف سیستم مدیریت کیفیت آن است که سازمان قائم به فرد نباشد.

با این حال منتقدان می‌گویند که چشم اندازهای تعریف شده‌ای که در شوش در نظر گرفته شده به سطح مطلوب نرسیده و اگر چنین اهداف کوتاه مدتی عملی نشوند در دراز مدت نیز با مشکل مواجه می‌شوند.

* خطر؛ توجه بیشتر

با تمام این تفاسیر می‌توان گفت که عوامل زیادی در بروز این ناهنجاری دخیل هستند که مهم‌ترین آنها می‌تواند خلأهای تربیتی، فرهنگی، اقتصادی یا وجود ذهنیتی مبنی بر نبود امنیت باشد. شاید برخی از نزاع‌ها به درگیری فیزیکی یا ضرب و جرح ختم نشود اما این نزاع به ظاهر ساده سرآغاز شروع نوعی بی‌اعتمادی نسبت به جامعه می‌شود که شخص با این دیدگاه بدبینانه، در پی اثبات و دفاع از موجودیت متحول شده خویش است و حمل سلاح سرد نخستین ایده‌ای است که در فکرش نقش می‌بندد. به همین روی، چنین درگیری‌هایی می‌تواند نا‌امنی را به خارج از ورزشگاه نیز بکشاند که نیاز به توجه بیشتر مدیران مربوطه دارد./ج1