به گزارش باشگاه خبرنگاران، علیرضا رضاداد دبیر دوره های پیشین جشنواره بین المللی فیلم فجر در گفتگویی با روابط عمومی جشنواره فیلم مقاومت و دفاع مقدس با بیان این مطلب افزود: مهم ترین آن اینکه واقعیت جنگ تحمیلی فقط محدود به خطوط مرزی نبوده بلکه از یک سو چندین استان غربی ومرکزی وجنوبی کشور رامستقیم ومستمر وتعدادی از استان ها را مستقیم ولی غیرمستمر درگیر مسئله جنگ کرده بود و از سوی دیگر بدنه اصلی نیروی انسانی رزمنده گرایش جدی تری به بدنه جامعه داشتند و رفت و آمد اینها به جبهه ها واقعیت جنگ را به زندگی روزمره منتقل می کرد.

وی ادامه داد: این وجه از جنگ شاید تاثیر مهمتری داشت که جامعه جوان سینمای پس از انقلاب متاثر از فضای اجتماعی به موضوع جنگ بپردازد و توجه ویژه سیاستگذاران ومدیران سینمایی به رشد نیروی انسانی جوان وگرایش به مضامین دارای اولویت نیز، موجب رشد این گونه سینمایی گردید.

رضاداد اظهار داشت: با پایان جنبه نظامی جنگ تاثیرات دفاع مقدس درجامعه نه تنها کاهش نیافت بلکه با آشکار شدن تبعات اجتماعی جنگ موضوع ومضمون برای توجه به مسئله جنگ در ساختار اجتماعی افزایش یافت.

وی معتقد است فیلم های دفاع مقدس را می توانیم از نظر توجه به نقش مردم به دو گونه کلی تقسیم کنیم یکی فیلم های که اختصاصا، در صحنه های جنگ داستان خود را روایت می کند و بیشتر به عملیات های جنگی می پردازد و گروه دوم فیلم هایی که در صحنه عملیات و چه در بیرون آن گرایش وتوجه مضمون فیلم به نقش وسهم مردم در جنگ است.

دبیر دوره های پیشین جشنواره بین المللی فیلم فجر خاطر نشان ساخت: از آنجا که گروه دوم این فیلم ها بر بستر مسایل اجتماعی هم از جهت مخاطب وهم از نظر فیلمسازان بیشتر مورد توجه واستقبال قرار گرفتند وخودآگاه وناخودآگاه فیلم سازان با ابعاد اجتماعی جنگ آشناتر هستند تا ابعاد نظامی، از همین روست که این مضامین توجه فیلم سازانی که فیلم های اجتماعی بیشتر می پسندند به خود جلب کرده است.

وی اضافه کرد: تولید فیلم های دفاع مقدس به موازات کاهش فضا و تاثیرات اجتماعی جنگ و تغییر اولویت های جامعه وچه بسا تغییر نگرش مسئولان در سال های مختلف نوسانات گوناگونی داشته است و باید گفت که هرگاه تلاش تصنعی ایجاد شده در آمار وچه درتولید فیلم های دفاع مقدس در سال های اخیر فیلم های موثر کمتری ساخته شده است.

به اعتقاد وی، کارنامه فیلم های دفاع مقدس ممکن است برای مدیران دردوره های گوناگون دستاوردهای مختلفی به همراه آورده باشد اما به نظر من باید دید مخاطب چقدر با این فیلم ها وچگونه ارتباط برقرار کرده است.

این کارشناس سینمایی تصریح کرد: من بیشتر براین باورم که عمده ترین نقش مسئولین ومدیران فرهنگی باید بستر سازی وحمایت از تولید این گونه آثار باشد واین بسترسازی وحمایت وجود فضای امن و آزاد را می طلبد تا فیلم ساز با اعتقاد و اطمینان بتواند دلبستگی های خودش را دنبال کند.

وی افزود: اگرجریان فیلم سازی دفاع مقدس محدود به سلایق مدیران باشد نمی توان امیدی به تولید فیلم های ارزشمند داشت و اگر نگرش گزینشی در جریان فیلمسازی دفاع مقدس بخواهد برجریان طبیعی ساخت فیلم سایه بیفکند بیش از آنکه ما توانسته باشیم منابعمان را در جهت گسترش وتقویت این گونه سینمایی به صورت صحیح مصرف کنیم استعدادها را هدر داده ایم.

رضاداد با بیان اینکه وضعیت فیلم سینمای دفاع مقدس با خوف و رجا دست به گریبان است وتا وقتی این بلاتکلیفی وجود داشته باشد حرکت مدون وبا برنامه ای قابل انتظار نیست.

گفت: جشنواره فیلم دفاع مقدس مهمترین وظیفه اش به نمایش گذاشتن وضع موجود است که چون این فضا دچار تیرگی است چندان تاثیر ویژه ای در رشد این گونه سینمایی نخواهد داشت وعمده ترین تاثیرش معطوف به تشویق هنرمندانی است که آثاری در این حوزه ساخته اند./ي2