تو نظیر من ببینی و بدیل من بگیری    عوض تو من نیابم که به هیچ کس نمانی 
سعدی

 بر شاه خوبرویان واجب وفا نباشد     ای زرد روی عاشق تو صبرکن وفا کن
دیوان شمس

 زیرا دور فلک درنگ ندارد و این فرصت طلایی تسلیم شدن در معرض فناست. مستی در ادب جهان و بخصوص در ادب پارسی رمز رهایی از خویشتن بینی و خود پرستی  است و چون خودپرستی نباشد حق پرستی خواهد بود.

*دیگرآنکه ای اهل ایمان ، همگی به ریسمان محکم الهی که همان صراط مستقیم و راه عشق اوست چنگ زنید تا به جمعیت خاطر و صلح و دوستی و توافق رسید و راه های متفرق که هواهای نفسانی و شیطان های بیرون و درون بدان امر می کنند مروید زیرا غیر حق هر چه هست باطل است و  در راه باطل آدمیان به وحدت و توافق و صلح و دوستی نخواهند رسید.

 *موعظه دیگر آنکه ای اهل ایمان، نعمت های گوناگون خدا را یاد کنید از جمله آنکه به سبب نعمت ایمان و پیدا شدن جهت وحدت دلهایتان با هم  گرم و مهربان شد پس بنگرید که چگونه خداوند آیات و نشانه های حکمت و محبت خویش را بر شما بیان می کند باشد که هدایت یابید و به سعادت رسید.

زلفش رسنی فکنده در راه      تا هرکه فتد برآرد از چاه
نظامی، لیلی و مجنون
چو زلف او رسن گردد که دست چاهیان گیرد      چه دستکها زنم آن دم که پایم در رسن باشد
دیوان شمس

 *فردوسی نیز رسنِ زلفِ معشوق را کمندِ جذب عاشق کرده است آنجا که رودابه با زال گوید:

ازآن پروریدم من این تار را      که تا دستگیری کند یار را  
     تا سر زلف پریشان تو در جمع آمد     هیچ مجموع ندانم که پریشان تو نیست
 سعدی

* این رسن یا سر زلف یک امر  خیالی و تعبیر موهوم شاعرانه نیست بلکه هرروز همه ما با این رسن مواجه می شویم که می تواند ما را از چاه حرص و آز و ظلم و خودخواهی نجات دهد، اگر بدان چنگ زنیم وآن دست آویختن به دامن حق و عدالت و پایداری و ثبات درراه حق است که برای همه کس میسر است.

 از سوی چرخ تا زمین سلسله ای است آتشین    سلسله را بگیر اگر در ره خود محققی 
دیوان شمس

* آتشین بودن این سلسله و این ریسمان الهی که آدمی را به چرخ برین می برد در این است که هر که خواهد دست در فتراک حق و عدالت بیاویزد باید آتش در خرمن هواهای نفسانی و جاه طلبی و حرص و آز زند و این آتش است که در هنگام گرفتن آن سلسله احساس می شود اما آتشی در خود این سلسله نیست بلکه آن دست آدمی را به گرمی می فشارد و اورابه آسمان می برد، بنابراین:

 دست درآویز به فتراک دل      آب تو باشد که شوی خاک دل  
نظامی، مخزن الاسرار