إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِیلَیْلَةِ الْقَدْرِ

وَ ما أَدْریک ما لَیْلَةُ الْقَدْر

لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ

سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ

سَلامٌ سَلا مٌ سَلامٌ سَلامٌ سَلامٌ

هیَ هِیَ هِیَ... حَتَّى حَتَّى حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ مَطْلَعِ الْفَجْرِ مَطْلَعِ الْفَجْرِ

شب سلام تا طلوع فجر

شب قدر شب سلام است گویی میان اسمان و زمین فقط صدای سلام شنیده میشود وبس

یعنی چنین شبی شب دیدار است شب زیارت است دراین شب تمامی زیارات رسیده اولیاء زمزمه زائرین است یکی با جامعه و دیگری با عاشورا و دیگری باناحیه زائر است از جمیع خلق از ذره ذره عالم هستی یک صدای واحد بلند است سلام سلام سلام.... سلام ....سلام .....هر کس سلام میکندو سلام میشنود

سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ

یعنی حقیقتا شب سلام است تا به صبح

سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ

سَلامٌ عَلى‏ إِلْ‏یاسِینَ

وجالب اینجاست که این صدای واحد دلنشین درست از نیمه شب شرعی هر نقطه از زمین شروع میشود و دقیقا در طلوع فجر ناگهان قطع میشود و اگر کسی در شب قدر بخواهد شب چنین سلامی را طولانی کند یعنی ساعات بیشتری سلام کند وسلام بشنود باید از مغربترین نقطه زمین به شرقی ترین نقطه ان سفر کند.

چه فرخنده شبی است برای فائزین مهمان حضرت حق تبارک وتعالی شب اخر شدن فراق یا شب وصال است شب رجوع ولىّ کامل به مقام قَابَ قَوْسَیْنِ أوْ أدْنَى

و شب اجابت دعای ...فتصل الی معدن العظمه ...یا شب ربوبیت است

ره یافته به مهمانی شهر رمضان در چنین شبی حضور ملائک و روح را درک میکند و از مائده اسمانی قران مجید ارتزاق میکند ونزول سوره قدر را بر قلب خوداحساس مینماید بر این اساس سلام میکند و سلام میشنود ولی سلام کردنها وجواب شنیدنهابرای هر میهمان به فراخور حال واحوالش فرق میکند جای مهمانها هم با هم فرق دارد شب زیارت ودیدار است از نیمه شب تا طلوع فجر شب دیدار دیدار یک یک انوار پاک دیدار انبیاء و اولیاء و اصفیاء ابرار و اخیار و صلحا ی اول تا اخر عالم و...علیهم السلام

واگر ترا ای دوست امید هیچ توفیقی در این دیدارهاهمچو این مسکین نیست راه میان بری هست اهسته میگویم خوب گوش کندر دل منبری یگذاراین شب ها و انجا را حسینیه کن وبا ذکر روضه حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام ویادی از لحظه ای که مولایمان حضرت ابا عبدالله علیه السلام قنداقه علی اصغرش را دور ازچشم مادرش خاک میکرد دل را زنده نما اگر اشکت جاری شد و حالت گریه بخودگرفتی بگو السلام علیک یا ابا عبدالله یعنی اینکه در شب قدر تودل روانه کربلا کن

وقصد زیارت حضرت سید الشهدا ء علیه السلام نماو بگیر دامن ردایش را محکم و هرجا رود همراهش باش همچون بچه خردسال بی ادبی که با همه بی ادبی و نادانیش گوشه قبای پدر را سخت چسبیده است و به هیچ وجه حاضر نیست رها کندمطمئن باش طفل خردسال راهیچ کجا از پدر جدا نمیکنند هر چند بی ادب و بد اخلاق و شرور و...باشد

با این سلام و همراهی با پدر امت امثال تو و همچو من الوده به رذائل و محروم از فضائل و باز مانده از قافله مهمانان را هم به شب سلام وصل میکند وبه عنایت مولی اصل سلام میکند یعنی با حق تعالی عزوجل هم سلام میشوی انگاه از رب رحیم همین سلام میشنوی و انقدر باران سلام از انبیاء و اولیاء واز عرش وفرش ... میشنوی که سلام میشوی و مصداق ...لا فرق بینک و بینهم الا انهم عبادک

...(مادام که ردای پدر را سخت چسبید ه ای وبه هیچ قیمتی حاضر نیستی این حبل المتین و عروة الوثقی راه میانبر وصول به جایگاه میهمانان مخصوص را رها کنی هر جا که پدر هست تو هم هستی با این تفاوت که میان تو وپدر در مراتب ادب و اخلاق و... فاصله از زمین تا اسمان است اگراین جایگاه را از دست ندهی همراهی و همنشینی با پدر بالاخره روزی همچون پدرت میکند پاک وخالصبا صفا و بی غل و غش وبنده مخلص و عبد محض و عبودیت تو شاید مقدمه ربوبیتت شود)