به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران این روزها هوای تهران گرفته است انگار میخواهد گریه کند شاید هم خسته شده؟
خسته از دست این همه بی توجهی، رعایت نکردن، پشت گوش انداختن وعده و عیدها، اجرایی نشدن طرح های روی کاغذ، انداختن مسئولیت بر دوش دیگری و خیلی چیز های دیگر...
انگار دیگر آسمان روشن نیست، انگار دیگر پرنده ای در آن دیده نمی شود، صدای گنجشک ها گرفته است و به زور می شود کلاغ ها  را در پرواز دید و خیلی چیزهای دیگر...
شهر تهران به عنوان پایتخت کشور دارای ویژگی های خاصی است که باعث به وجود آمدن موقعیت های خاصی خصوصا در امر مسائل زیست محیطی می شود.
مسائلی که عنوان کردن آنها به تنهایی یک کتاب می شود. کتاب محیط زیست تهران شاهد قلمفرسایی  های متعددی برای بازیگری در نقش هایی شده که در اکثر مواقع آخرش ناتمام بوده است.
نقش اول: آلودگی هوای تهران...
این فصل از کتاب محیط زیست پایتخت دارای اوضاع و احوال پیچیده ای است، چرا که بازیگری در آن دارای شرایط ویژه ای است اما این شرایط اصلا کاری به تخصص در مسائل زیست محیطی ندارد.
فقط نیازمند پیشنهاد کردن چند طرح بر روی کاغذ و بعد انتخاب یکی از آنها ( البته کلمه کارشناسی هم کنارش آورده شود) و اجرایی کردن ان است. طرح هایی که هر چند وقت یکبار با سرو صدا اجرا می شود اما آخر کار اعلام نتیجه به بعد موکول می شود.
البته در بخش دیگر این کتاب بازیگران خارجی هم اظهار فضل می کنند، همان هایی که ریزگردها را برای پایتخت نشین ها به سوغات می فرستند.
ریزگردهایی که خود باعث آلودگی هوا هستند و آخرش هم باعث می شوند با شدت یافتن ذرات معلق نوبت به مرد اول محافظت از محیط زیست کشور، محمد جواد محمدی زاده برسد و وی در سی سی یو یکی از بیمارستان های تهران بستری شود.
سوغاتی که به گفته خود مسئولان هیچ راه حلی برای ورودش به ایران نیست جز همکاری بازیگران خارجی که البته آن هم کی دیده کی شنیده...
در میان ورق های این فصل از کتاب یک طرح نظرم را جلب کرد که استاندار تهران در مورد آن گفت: بر اساس مصوبه شورای عالی محیط زیست تهران تا پایان سال 92 موظف به ساماندهی صنایع آلاینده اطراف تهران هستیم.
تمدن تصریح کرد: مهم ترین نگرانی استانداری تهران را در زمینه آلودگی ناشی از تمرکز کارخانه های شن و ماسه در غرب تهران است.
وی با تاکید بر مطلب بالا افزود: اگرچه زمانی که در افق طرح، برای ساماندهی آلاینده های تهران اعلام شده پایان سال 92 است "اما ممکن است" اجرای این طرح زمان بیشتری را نیاز داشته باشد زیرا ما در اجرای این طرح باید مراقب تولید و اشتغال در تهران نیز باشیم.
" اما ممکن است"
"اما ممکن است" همان کلمه ای است که مهمترین نگرانی استاندار تهران را در هاله ای از ابهام قرار می دهد؛ قانونی که افقش در سال 92 باید دیده شود اما استاندار تهران احتمال به تعویق افتادنش را می دهد، تاخیری که بدون شک در آلودگی هوای پایتخت تاثیر گذار است.
این جا بود که به یاد آسمان افتادم، شاید از قبیل همین طرح های به  اصطلاح کوچک هستند که باعث ناراحتی و تیره شدنش شده اند! شاید؟/ل
 گزارش از محمد جواد يافتيان