حوزه دانشگاه باشگاه خبرنگاران؛

"البته در این حوادث منطقه،‌ مردم بحرین در مظلومیت مضاعف به سر می‌برند، حقیقتا مظلوم هستند و به وسیله رژیم مستبد و دیکتاتوری بی‌جهت ‌سرکوب می‌شوند، اعتراض آنها با خشن‌ترین وضعیت پاسخ داده می‌شود در حالی که آنها ابتدایی‌ترین نیازهای انسانی یک کشور مردم سالار را طلب می‌کنند."

اینها بخشي از فرمایشات مقام معظم رهبری در 14 خرداد 91 است که مظلومیت مردم بحرین را برای جهانیان گوشزد می کند و استبداد و دیکتاتوری رژیمی را ترسیم می کند که بناست حاکمش با دعوتنامه ای رسمی از سوی دولت ایران ، به اجلاس غیر متعد ها در تهران دعوت شود.

این مقوله از 2 جهت قابل بررسی است:

الف) آیا حاکم بحرین با جنایات فاجعه آمیزی که در کشورش با همراهی آل سعود به بار آورده است و از تامین نیازهای ابتدایی یک کشور مردم سالار سر باز می زند ، رواست که به تهران دعوت شود یا نه؟

عده ای بر این عقیده اند که حکومت اسلامی ایران و مردم عدالت طلب و انقلابی و دولت برآمده از آن، ذاتا نمی تواند چنین فردی را در کشور تحمل کند و به نوعی دعوت از او مشروعیت بخشیدن به او نیز محسوب می شود ، آن هم از طرف دولتی عدالت طلب.

عده ای دیگر نیز فارغ از این قضایا، بحث های دیپلماتیک را مطرح می کنند و می گویند عرف دیپلماتیک این است که تمامی کشورهای عضو در مجمع غیر متعهد ها، به این اجلاس دعوت شوند و در صورت عدم دعوت آنها ، هزینه های دیپلماتیک و بین المللی در این مقطع حساس افزون خواهد شد.

مسلما هر دو گروه دارای ادله و منطق خود هستند و گویا در این بین دلایل گروه دوم، در امور بین الملل ریاست جمهوری موثرتر واقع شده و کار را به دعوت از حاکم بحرین به تهران رسانده است.

ب) در برابر دیکتاتور بحريني چه وظیفه ای داریم؟

انقلاب اسلامی ایران، الگویی برای جوانان انقلابی در سراسر کشورهای اسلامی و پدید آورندگان نهضت اسلامی است و در راس آنها ، جوانان و دانشجویان ایرانی قرار دارند.

فرض را بر این می گذاریم که حاکم و یا نماینده ای از کشور کوچک بحرین ، جهت شرکت در این اجلاس به تهران سفر کند. در این صورت وظیفه انقلابی جوانان ایران اسلامی است که ساکت نمانند و با اعتراضی منطقی، فریاد مظلومیت مردم بحرین را در تهران به گوش سران بحرین و سایر کشورها برسانند و اعلام کنند که از حضور نماینده چنین رژیمی در ام القرای جهان اسلام بیزارند.

همچنین بسیار زیباست که در پایان این اجلاس، کشورهای عضو ، به هر صورت ممکن تئوریک و عملی حمایت خود را از حقوق از دست رفته مردم در همه کشورها و در راس آن مردم بحرین، اعلام کنند و حتی با یک بیانیه ، یاد آور شوند که از ظلم آنها بیزارند و در صورت ادامه این روند در آینده جایی در بین این کشورها نخواهند داشت.

در مورد سوریه و عربستان و امارات نیز بحثها فراوان است که انشا الله اهل فن به آن خواهند پرداخت.

/ر