به گزارش
سرويس بين الملل باشگاه
خبرنگاران به نقل از شبکه تلويزيوني پرس تي وي،طالب ابراهيم با بيان اين مطلب به ورود هواپيماهاي نظامي ترکيه به خاک سوريه اشاره کرد و افزود هواپيماهاي ترک ماموريتي را در خاک سوريه برعهده داشتند. ابراهيم افزود هواپيماهاي ترک در حال ماموريت شناسايي بودند که اين عمليات خود يک نوع جنگ بود. وي افزود اکنون ترکيه تلاش مي کند از اين حادثه بعنوان بهانه اي براي اقدام نظامي عليه سوريه استفاده کند. ابراهيم اضافه کرد مقامات ترک تصور مي کنند ترکيه از نظر نظامي و سياسي کشور بسيار قدرتمندي است و آنها قادرند به هر کاري که مايلند مبادرت کنند و به همين علت ممکن است دست به اقدامات اشتباه بزنند. اما در نهايت بايد گفت دو کشور ترکيه و سوريه براي حل اين مسئله بسيار جزيي بايد به راه حل هاي ديپلماتيک متوسل شوند. وي درپاسخ به اينکه ترکيه با راه انداختن جنگ نيابتي عليه سوريه چه اهداف و منافعي را دنبال مي کند گفت سوريه به يک جنگ نيابتي بين ترکيه و سوريه ، اسرائيل و سوريه و عربستان و سوريه تبديل شده است. اين يک واقعيت است و درگيري هاي سوريه با هدف ايجاد دموکراسي و دستيابي به آزادي نيست. هدف ترکيه از مداخله در سوريه اين است ترکها مايلند يک دولت اسلامي سني در سوريه قدرت را بدست گيرد که اين مسئله خود موجب تقويت احزاب اسلامي ترکيه خواهد شد. ترکيه با اين اقدام مي تواند قدرت خود را براي ايجاد تعادل در بازار نفت و ديگر مسائل خاورميانه تقويت کند. ترکيه اکنون تلاش مي کند بعنوان يک قدرت فوق منطقه اي عمل کند تا به واشنگتن ثابت کند قادر است از منافع آمريکا در منطقه دفاع کند. اما ترکيه مسير نادرستي را در پيش گرفته است. ترکيه قادر نيست به اقدام نظامي عليه سوريه مبادرت کند و در اين صورت ، بهاي بسيار سنگيني را خواهد پرداخت. ابراهيم درباره علت مخالفت آمريکا با حضور ايران در نشست سوريه گفت اول اينکه درخواست روسيه براي تشکيل نشست ژنو براي حل مسئله سوريه بيانگر آن است که حوادث داخل سوريه را مي توان يک جنگ منطقه اي و بين المللي تلقي کرد. ايران کشور با نفوذي است و کسي نمي تواند نقش ايران را در منطقه خاورميانه ، آسياي مرکزي ، حاشيه درياي خزر و خليج فارس ناديده بگيرد. بنا براين ، اگر کسي بخواهد بدنبال يافتن راه حلي در منطقه خاورميانه باشد بايد به ايران مراجعه کند و ايران بايد در مذاکرات مشارکت داشته باشد. آمريکا چه بخواهد و چه نخواهد ، حضور قدرتمندي در سوريه ، لبنان ، عراق ، ترکيه و آسياي ميانه دارد. براي توقف ناآراميهاي سوريه قدرتهاي منطقه اي و بين المللي که از گروههاي شبه نظامي سوريه حمايت مالي و تسليحاتي مي کنند بايد اين کمک ها را قطع کنند. از سوي ديگر ارتش سوريه نيز بايد از درگيري خودداري ورزد. تنها از اين طريق است که مي توان به آتش بس دست يافت و با برگزاري نشست هاي بين المللي ، بحران سوريه را حل و فصل کرد در غير اينصورت ، ناآراميها تشديد يافته و جنگ در منطقه شعله ور خواهد شد و امکان گسترش آن به ديگر مناطق وجود دارد.