دكتر مجيد ابهري آسيب شناس در طول اين سال‌ها بارها روي اين موضوع تحقيق كرده است، وي حرفهاي جالبي را به خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران گفت: گدايان حوزه و محدوده جغرافيايي دارند اين‌ها بين خودشان به "گ.ت.ت" معروفند، يعني گدايان تهران و توابع! تكدي گري در ايران پديده‌اي نوين و نوظهور نيست، پديده‌اي است كه به تاريخ اين مرزو بوم قدمت دارد اما به دلايل اجتماعي و سياسي فراز و نشيب‌ زيادي داشته است.
اين استاد دانشگاه شهيد بهشتي مي‌گويد: گدايي درشهر در قالب‌هاي متعددي انجام مي‌شود:
"گداها سرويس حمل و نقل دارند، گدايان استيجاري و گدايان ثابت دارند"
صبح‌ها با وانت‌هاي مخصوص در محل حوزه‌هايشان پخش مي‌شوند و شب‌ها به محل اتاقشان بازگردانده مي‌شود درساعت مختلفي از روز چند موتورسوار به آنها سركشي كرده و پول‌هايشان را جمع‌آوري مي‌كنند اين‌ها گدايان پورسانتي هستند، عدهاي از زن‌ها و حتي بچه‌هايي كه در آغوش دارند كه اغلب بچه‌هاي استيجاري هستند.
اين آسيب شناس مواردي قابل تامل را به خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران گفت: اين گدايان درتهران مركز گريم دارند، اين گريمور‌ها مهارتي دارند كه اصلاً خود انسان باور مي‌كند كه اين گدا كور است، حتي زخم درست مي‌كنند، استاد گدايي دارند و در آنجا ياد مي‌گيرند كه چگونه دستشان را بلرزانند، چطور شل راه بروند و چطور آه و ناله كنند و با تكنيك‌هاي روز گدايي آشنايشان مي‌كنند. معمولاً در دو نقطه مرتضي گرد و دره گرگي اين كودكان را آموزش مي‌دهد.
ابهري راهكار حل اين ماجرا را مديريت آنها توسط نهادي مانند شهرداري مي‌داند و مي‌گويد: با ورود مهاجران بيگانه نمي‌توان به صورت ريشه‌اي اين مسائل را حل كرد، مقابله با ايجاد ترحم از طرف گدايان كه واقعاً مشكل حادي ندارند از راه آموزش و اطلاع‌رساني نهاد‌هاي مسئول گام بعدي است.
نهاد‌هاي مسئول بدون محكوم كردن همديگر به كم‌كاري بايد نهاد اصلي و متولي اين كار را تعريف كرده و همه به كمك اين متولي و مسئول بروند./ز