رضا ریش پور، مدرس روانشناسی دانشگاه در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: رابطه مادر با پدر کودک، سن مادر، قصد قلبی در مورد بارداری، خواسته یا ناخواسته بودن کودک، حس هویت مادر بر واکنش او نسبت به مادری آینده خود تأثیر پدر نیز با چالش های روانشناختی مواجه است.

وی در ادامه افزود: زنانی که از لحاظ روانی سالم اند اغلب حاملگی را وسیله ای برای خودشکوفایی می دانند بسیاری از زنان اظهار می دارند حامله شدن عملی خلاق است که نیازی بنیادی را برآورده می سازد.

وی افزود: زنان در مراحل اولیه رشد خود باید جدایی از مادر را تجربه کنند و هویت مستقلی ایجاد نمایند این تجربه بعداً بر موفقیت آنها در مادر بودن تأثیر می گذارد اگر در رابطه با مادر خود الگوی ضعیفی داشته باشند احساس زن در مورد کفایت خود در مادر بودن ممکن است متحمل شود و زن پیش و بعد از تولد کودک احساس کمبود اعتماد به نفس کند.

وی در ادامه تصریح کرد: تخیلات و ترس های ناخودآگاه زنان در اوایل حاملگی اغلب حول محوری رابطه ای است که خود با مادر داشته اند، دلبستگی روانشناختی به کودک از دوران جنینی و زندگی داخل رحمی آغاز می شود مادر برای جنین خود شخصیت مجزایی قائل است بسیاری از مادران با جنین خون صحبت می کنند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: تکلم هیجانی با جنین نه تنها با پیوند اولیه مادر و نوزاد ارتباط دارد بلکه با کوشش های مادر برای داشتن یک بارداری سالم و مرتبط است به دنیا آوردن نوزاد نیاز مادر برای خلق و پرورش زندگی را برآورده می سازد./ح