به گزارش

، ما همیشه از تمامی پیشکسوتان و بزرگان تئاتر شنیده ایم که یکی از مسائل تاثیرگذار بر رشد کیفی آثار تئاتر تقویت بنیان تئاتر از کودکی و یا تقویت تئاتر کودک و نوجوان است.

به طور قطع این مسئله تاثیر بسیار عمیقی بر تئاتر بزرگسالان خواهد داشت؛ بسیاری از هنرمندان نسل جوان کسانی هستند که تا چند سال پیش در مدارس تحصیل می کردند و به علت خوش فکری و خلق ایده های بدیعشان توانسته اند با زمانی کوتاه به جایگاهی مناسب برسند و اثری ماندگار خلق کنند.

اگر از کودکی این مسئله جا بیفتد و فرهنگ تماشای تئاتر و حتی بازی در صحنه نمایش برای کودکان و نوجوانان هنجارسازی شود به طور حتم شاهد آثار ارزشمندتر و حرفه ای تر خواهیم بود، زیرا آموزش دیدن و پیش رفتن بر طبق یک تربیت تئاتری درست، از کودکان هنرمندانی به نام خواهد ساخت.

اما متاسفانه جایگاه تئاتر کودک در ایران پایه ای سست دارد، جایگاهی که بسیاری از فعالان این عرصه تلاش کرده اند تا به ارتقای آن یاری برسانند و زحماتشان گهگاهی به بار نشسته است.

به نظر می آید فعالیت هنرمندان درام نویس در عرصه کودک و مشخص کردن سالن هایی در مرکز شهر و با یک معماری خاص برای این قشر ، آمار تولید آثار جذاب کودک و نوجوان را بالا می برد.

بسیاری از صاحب نظران این عرصه نیز بر همین عقیده اند.

اما مهم گوشه چشم مسئولان به فعالان این هنر است تا هنرمندان تئاتر کودک و نوجوان، برای خلق آثاری که بسیاری از آن ها بدون توجه مسئولان نیز ارزشمند است با انگیزه بالا بکوشند./ي2

يادداشت از شيوا حميدخاني.