به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان ؛ پایگاه اینترنتی نشریه فوربز در گزارشی به قلم "رابرت راپیر" نوشت: در سال‌های دهه 80 و 90 میلادی، ونزوئلا حجم ذخایر نفتی خود را حدود 60 میلیارد بشکه اعلام کرد. در آن زمان این حجم از ذخایر نفتی ونزوئلا تقریبا 2 برابر ذخایر آمریکا محسوب می‌شد؛ اما از عربستان که دارای ذخایر نفتی 260 میلیارد بشکه‌ای بود، فاصله زیادی داشت.
در آن سال‌ها حتی روسیه، عراق، امارات متحده، کویت و ایران دارای ذخایر نفتی بیشتری نسبت به ونزوئلا بودند. در سال‌های بعد ونزوئلا رفته رفته بر رقم کلی ذخایر نفتی کشف شده خود افزود بطوریکه در سال 2005، حدود 80 میلیارد بشکه ذخایر نفتی در اختیار داشت. از همان سال بود که بهای جهانی نفت رو به افزایش گذاشت و ونزوئلا هم بطور مداوم آمار ذخایر نفتی خود را بالا برد. حجم ذخایر نفتی کشف شده ونزوئلا در سال 2010، 279 میلیارد بشکه اعلام شد که از مجموع ذخایر عربستان هم بیشتر بود و ونزوئلا را به کشوری دارای بزرگترین منابع و ذخایر نفتی در جهان تبدیل کرد.
نمودار زیر روند صعودی کشف ذخایر نفتی ونزوئلا را از سال 1980 تا 2015 نشان می‌دهد:
فوربز در ادامه این گزارش نوشت: آیا این افزایش چشمگیر سطح ذخایر نفتی ونزوئلا فقط در نتیجه اکتشافات گسترده این کشور به دست آمد؟ خیر، نکته اصلی اینجاست که ونزوئلا از چه تابعی برای تعریف ذخایر نفتی کشف شده استفاده می‌کند. تعریف میان ذخایر و معادن نفتی اغلب گیج‌کننده ؛ اما فرق این دو با یکدیگر بسیار مهم است. رقم ذخایر مازاد نفتی ونزوئلا پس از افزایش بهای جهانی طلا بالا رفت و همین موضوع، منبع اصلی اختلاف نظر درمورد اصل و ریشه "ذخایر نفتی" است. "ذخایر نفتی" به نفتی اطلاق می‌شود که در یک حوزه مشخص (از لحاظ ابتدا و انتها) انباشه شده باشد. البته از لحاظ فنی و اقتصادی، تمام این نفت قابل دسترسی و استخراج نیست. بخشی از نفت که در اصطلاح فنی به آن "اِی اِن دی" گفته می‌شود و قابل استخراج است، "ذخایر نفتی" به حساب می‌آید.
تعاریف بسیاری از ذخایر نفتی وجود دارد؛ اما اغلب انها شبیه به تعریفی است که کمیسیون بورس و اوراق بهادار ارائه داده و می‌گوید: ذخایر کشف شده نفت و گاز، به ان حجمی از نفت و گاز گفته می‌شود که با تجزیه و تحلیل داده‌های علوم زمین شناسی و مهندسی، بتوان با اطمینان رقم معقول و منطقی آن را تخمین زد و استخراج آن صرفه اقتصادی داشته باشد. استخراج پذیر بودن این ذخایر به اطلاعات تکمیلی از آن حوزه مورد بحث، شرایط اقتصادی، شیوه‌های عملیات و قوانین دولتی بستگی دارد.
در تخمین ذخایر نقتی یک کشور سه مشخصه ضروری وجود دارد: اول؛ قابل استخراج بودن از لحاظ اقتصادی، دوم؛ اطمینان داشتن از وجود چنین ذخایری و سوم؛ ارائه برنامه زمان‌بندی شده دقیق برای تبدیل ذخایر توسعه نیافته به "ذخایر اثبات شده."
فوربز نوشت: این موضوع درباره ذخایر طلا نیز صدق می‌کند. پیش‌بینی می‌شود 20 میلیون تن طلا در اقیانوس‌ها وجود داشته باشد که بسیار بیشتر از مجموع تمام ذخایر طلای کره زمین است؛ اما صرف وجود چنین منابعی نمی‌تواند بخشی از اقیانوس را ارزشمندتر و بخش دیگری را فقیرتر کند زیرا در هر حال امکان استخراج طلا از اعماق اقیانوس وجود ندارد. به همین دلیل است که نمی‌توان به امار ارائه شده از سوی ونزوئلا اطمینان کرد. بخش عمده ذخایر نفتی که مقامات این کشور صحبتش را می‌کنند، غیرقابل استخراج است و عملا بود و نبود آنها با یکدیگر تفاوتی ندارد.
فوربز در پایان نوشت: باوجود این حقیقت که بخش زیادی از نفت ونزوئلا دور از دسترس است، بسیاری از شرکت‌های غربی میلیاردها دلار را در این کشور سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا راهی به سوی استخراج نفت سنگین ونزوئلا بیابند. اگر به نمودار تولیدات نفتی ونزوئلا از سال 2000 تا 2015 نگاه کنید، متوجه سقوط شدید تولیدات این کشور و زیان شرکت‌های غربی خواهید شد:
انتهای پیام/