به گزارش
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، وال استریت ژورنال در گزارشی نوشت: به دنبال دیدار یك مقام ارشد چینی از افغانستان، چین پیشنهاد كرده است كمك نظامی خود را به افغانستان توسعه بدهد. «اوتلوك افغانستان» ارزش كل این كمك‌های نظامی را حدود ۷۳میلیون دلار گفته است.
این پیشنهاد هفته گذشته در جریان دیدار فانگ فونگ هوی، رئیس ستاد مشترك چین، از افغانستان مطرح شد. فانگ در جریان دیدار با رئیس جمهور اشرف غنی ابراز امیدواری كرد كه همكاری‌ها در زمینه امنیت و مبارزه با تروریسم تقویت شود.
این همكاری‌ها ظاهراً ظرفیت تداركات نظامی از چین را شامل می شود. یك سخنگوی وزارت دفاع افغانستان به وال استریت ژورنال گفت كه ماهیت دقیق این تداركات هنوز مشخص نشده است. با این حال، او گفت كه «فهرست خواسته‌های» افغانستان ممكن است سلاح‌های سبك، لوازم هواپیما و لباس نظامی را شامل باشد كه همه كمك‌های محدود و متناسب به بودجه محدود است.
از لحاظ تاریخی، چین كمك نظامی زیادی به افغانستان نكرده است و ترجیح داده است خود را به كمك‌های بشردوستانه و اقتصادی متوسط محدود كند. وقتی چین پیشنهاد كمك نظامی می‌كند، همان‌طور كه این كشور در جریان دیداری میان غنی و رئیس جمهور شی‌جین‌پینك در تابستان سال گذشته پیشنهاد كرد، پكن این‌گونه كمك‌ها را به آموزش و تداركات عمومی محدود می‌كند نه انتقال سلاح‌های تهاجمی. به طور مثال، پایگاه داده انتقال سلاح نهاد تحقیقات بین‌المللی صلح استكهلم هیچ ثبتی از قراردادهای بزرگ اسلحه میان چین و افغانستان از سال ۲۰۰۱ بدین‌سو را ندارد (هرچند این پایگاه داده اطلاعات مربوط به سلاح كوچك و سبك را مستثنا قرار می‌دهد.) اما فقدان كمك نظامی نشان‌دهنده آن نیست كه چین نگران امنیت افغانستان نیست – این كشور شدیداً نگران امنیت افغانستان است.
پكن به خصوص نگران است كه بی‌ثباتی در افغانستان پناهگاه امنی برای گروه‌های ستیزه‌جوی اویغور فراهم می‌كند كه در تعقیب یك سین‌كیانگ مستقل به دنبال انجام حملات در داخل چین خواهند شتافت. حتی اگر خشونت در افغانستان به چین سرایت نكند، می‌تواند چشم انداز كمربند اقتصادی جاده ابریشم چین را به مخاطره بیندازد.
نظر به نقل قول شین هوا، روز پنج‌شنبه، لی كجیانگ، نخست‌وزیر چین در میزگردی با حضور نمایندگانی از منطقه خودمختار سین‌كیانگ اویغور، در حاشیه نشست سالانه كنگره ملی خلق، خطاب به مقامات حاضر گفت كه سین‌كیانگ «برای اوضاع كلی كشور از اهمیت استراتژیك برخوردار است». لی نمایندگان سین‌كیانگ را تشویق كرد كه به منظور «تحكیم پایه و اساس ثبات دائمی»، به این ایالت توسعه بیشتری بدهند.
با این حال، استراتژی چین برای حصول اطمینان از ثبات در افغانستان تاكنون حمایت دیپلماتیكی این كشور از صلح میان حكومت كابل و طالبان بوده است. پكن با اعمال فشار بر پاكستان برای تشویق طالبان به شركت (در گفت‌وگوهای صلح)امیدوار است كه سرانجام راه حلی از طریق گفتگوها حاصل شود كه براساس آن طالبان در ازای ادغام در نظام سیاسی سلاح خود را بر زمین خواهند گذاشت. اما مذاكرات صلحی كه چین از آن حمایت می‌كند، از تلاش‌های قبلی موفق‌تر نبوده است.
گفتگوهای سال گذشته به طور ناگهانی به علت بحران جانشینی رهبر طالبان به پایان رسید و طالبان اكیداً اعلام كرده‌اند كه برنامه‌ای برای شركت در گفتگوهای مجدد ندارند. وعده كمك‌های نظامی به افغانستان احتمالاً پاسخ چین به عدم پیشرفت راه‌حل دیپلماتیكی است كه این كشور آن را ترجیح می‌دهد. وقتی مسئله مبارزه با تروریسم در خارج از كشور مطرح می‌شود، استراتژی چین كمك به ایجاد توانایی‌های داخلی در كشورهای در معرض خطر است، پیشنهاد اخیر فانگ به افغانستان متناسب با این طرح سازگار است. اما وقتی پای افغانستان به میان می‌آید، چین باید توازن ظریفی را رعایت كند. با كمك این كشور به كابل روابط پكن با طالبان را خراب خواهد كرد و روند صلح را كه هم‌اكنون وضعیت خوبی ندارد به مخاطره بیشتر خواهد انداخت.
انتهای پیام/