کارن همایونفر آهنگساز در خصوص وضعیت موسیقی فیلم‌های این روزهای سینمای ایران به خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: رویکرد موسیقی فیلم در سینمای ایران نسبت به دهه 60 و 70 کاملا در حال تغییر کردن است. کارگردان‌ها تمایل کمتری به قصه‌گویی دارند و در همین راستا تمایل کمتری به استفاده از موسیقی نشان می‌دهند. آن‌ها گمان می‌کنند فیلمشان بدون موسیقی دارای مفاهیم روشنفکرانه بیشتری خواهد بود. البته اشتباه یا درست بودن این تئوری را رد یا قبول نمی‌کنم؛ چون یکی از بانیان اصلی این جریان خودم بودم.
وی افزود: البته سینمایی که من دوست دارم از جنسی است که موسیقی باید از لحظه شروع فیلم تا انتهای آن وجود داشته باشد. یادمان باشد سینما یک تفریح و سرگرمی بزرگ است.
وی در مورد حال و هوای این روزهای سینما اظهار داشت: حال و هوای سینما خوب است و کسانی که می‌گویند سینما مرده در اشتباهند. نباید این حرف‌ها را گوش داد. نباید امید را از خودمان بگیریم، سینمای ما با همه سختی‌ها زنده است، نفس می‌کشد، قلبش می‌زند و مغزش کار می‌کند و با وجود مشکلات فراوان هنوز فخر هنر ایران است.
این آهنگساز درباره ورود جوان‌ها به عرصه سینما اظهار داشت: ورود جوان‌ها در سطح گسترده که چند سالی است شاهد آن هستیم خیلی راحت شده؛ اما اتفاق خوبی است.
همایونفر در خصوص همکاری با فیلم سینمایی «بادیگارد» بیان کرد: من، حاتمی‌کیا و تدوینگر اولین کسانی بودیم که فیلم را کامل دیدیم و از همان لحظه تبادل افکار و ایده‌هایمان به طرز واقعی و صحیح صورت گرفت. نگارش موسیقی «بادیگارد» چهار ماه طول کشید و ضبط آن به شکل‌های مختلف و در استودیوهای گوناگون به طور دائم با تغییر و تحول همراه بود؛ اما این باعث نشد اختلاف نظری بین ما به وجود بیاید. در نهایت با همفکری، مشورت و تلاش دسته‌جمعی به جایی رسیدیم که مورد قبول حاتمی‌کیا قرار گرفت. درست است که من موسیقی «بادیگارد» را نوشتم اما در واقع ترجمان روح خود اثر در آن وجود دارد.
همایونفر در بخش پایانی صحبت‌های خود درباره جایگاه موسیقی فیلم «بادیگارد» در کارنامه هنری‌اش خاطرنشان کرد: آدم باید در مورد کارنامه خودش نظر بدهد اما «بادیگارد» کاری بود که عاشقانه دوستش داشتم. فراموش نکنیم این گونه فیلم‌ها مربوط به نسل ما است، به شخصه دلم برای آدم‌هایی مانند «حیدر» تنگ شده بود. به این جهت موسیقی آن را با عشق نوشتم و فکر می‌کنم در کارم جاری شده است.
انتهای پیام/
هنری که 100 سال نشده اومده تو ایران چطور بالاتر از هنرهایی ست که قرنها در ایران بوده اند و در ایران شکل گرفتن. هنری که اصلا مال ایران نیست و ایرانیزه هم نشده.