ریحانه عزیزی روانشناس در گفت‌وگو با
خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: حرکت دست‌ها و اشارات زبان بدن علاوه بر انتقال معانی در انتقال شور و اشتیاق ناشی از دل شادی و یا بی‌علاقگی مخاطب نقش مهمی دارند. هنگام عصبانیت میزان سطح هورمون‌های خون تغییر می‌کند که این تغییر موجب یک سری تظاهرات ناخودآگاه می‌شود.
وی افزود: دست‌ها می‌توانند نقش یک حصار برای محافظت از شخص در شرایط دشوار را داشته باشند. در هنگام عصبانیت حالت دست به سینه مانند سپری در مقابل تهدید عمل می‌کند و شخص حالت تدافعی دارد و با قرار دادن بدن خود در این موقعیت احساس آرامش می‌کند.
عزیزی ادامه داد: حالت دیگر جویدن ناخن است که ممکن است ریشه در کودکی فرد داشته باشد و فرد با جویدن ناخن‌ها و یا کندن پوست کنار آن در صدد تخلیه هیجان بر می‌آید که برای درمان این عادت می‌توان فرد را به جویدن آدامس یا به مراقبت از ناخن‌ها و صحبت با روانشناس تشویق کرد.
وی اظهار داشت: یکی دیگر از نمودهای عصبانیت این است که فرد دست‌ها را رو به بالا گرفته و صحبت می‌کند. ممکن است در حین صحبت مدام دست‌ها را گره کرده رو به جلو پرتاب کند که این حالت نشان دهنده‌ی خشونت فرد است.
وی خاطر نشان کرد: به طور طبیعی فرد بین 6 تا 8 مرتبه در یک دقیقه پلک می‌زند اما هنگام استرس بیشتر می‌شود، ممکن است فرد با جویدن لب پایین خود و تکان دادن سر نیز عصبانیت خود را ابراز کند.
افزایش درجه حرارت بدن، سرخ شدن صورت، گشاد شدن مردمک چشم و لرزیدن بدن از دیگر علائم ناخودآگاه بدن هنگام عصبانیت است.
انتهای پیام/