حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران - مریم محمدی - «سمفونی سه‌شنبه‌ها» عنوان مجموعه داستانی کوتاه از افسانه احمدی نویسنده‌ای جوان است که پیش از این مجموعه داستان و مجموعه شعر دیگری را به چاپ رسانده بود. این کتاب شامل 12 داستان کوتاه است که با عناوین: «گریم باید خودش بیاید»، «همه بادهای توی سرم»، «سمفونی سه شنبه‌ها»، «طعمی که مثل هیچ طعمی نیست»، «بانوی بی غم»، «پنجره»، «لبخند آقای کاف» و ... توسط انتشارات «نگاه» سال قبل به چاپ رسیده است.
در نقد این کتاب شاید در نگاه اول بتوان به کوتاه بودن بیش از حد داستان‌ها اشاره کرد. البته ناگفته نماند که کوتاه بودن و کم حجم بودن یک داستان نقطه ضعف یک داستان محسوب نمی‌شود. اگر داستانی عمیق و با پرداخت قوی نوشته شده باشد اما در این مجموعه داستان در کنار نثر قوی، روان و جملات و عبارات ساده و قابل فهم، آنچه به نظر می‌رسد، ابتر ماندن قصه هاست.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد نویسنده به شکلی عیان تفکرات و اندیشه‌های قالب ذهنی خود را وارد قصه کرده است. هر چند که یک داستان نشات گرفته از ذهنیات و تخیلات نویسنده است، اما در برخی از قصه ها آشکار بودن ذهنیت نویسنده روی خواننده اثری منفی دارد.
اینکه خواننده احساس کند آنچه بیان می شود حرف دل اوست نکته قابل توجهی است اما اینکه، دقیقا آنچه مردم عادی هم با همان الفاظ و عبارات به کار می برند را نویسنده در اثر خود بیاورد، چندان عمق و تاثیری را روی مخاطب نخواهد داشت. انتظار می رود نویسنده به عنوان فردی که دغدغه‌مند است و می نویسد تا بتواند مسئله‌ای را حل کند، قدری فراتر از زندگی روزمره را ببیند.
نویسنده باید دیدی روانکاوانه و جامعه شناسانه داشته باشد. از طرفی دیگر اگر چه موضوعات و سوژه های به کار رفته در این مجموعه داستانی غالبا از جذابیت بالایی برخوردار هستند، اما به نظر می رسد از پس این سوژه‌های جذاب، پرداخت جذاب و اثرگذاری شکل نگرفته است. به عنوان مثال احساس زنی که به دلیل بیماری می‌خواهد برای آینده همسر و فرزنش، همسر دیگری را برای زنش انتخاب کند(در داستان طعمی که مثل هیچ طعمی نیست) و یا ابتر ماندن قصه «سمفونی سه شنبه ها» که در پایان قصه خواننده از خود می پرسد داستان از چه قرار بود و هدف نویسنده از بیان این داستان چه بود، نمونه هایی از این پرداخت غیر تاثیرگذار هستند.
به طور کلی به نظر می رسد نویسنده توانسته است، داستان هایی کوتاه کوتاه را به گونه‌ای بنویسد که خواننده برای خواندن آن‌ها ترغیب شود، اما از پس این خواندن، آن تاثیرگذاری و اثر عمیق لازم را بر خواننده نخواهد داشت.
با این حال می‌توان از مهمترین ویژگی‌های مثبت این مجموعه داستان به کوتاهی جملات، عبارات روشن، نثر روان و در راستای ادبیات امروزه جامعه اشاره کرد، اما اینکه چقدر این قصه‌ها در ذهن خواننده باقی می‌ماند، جای سوال است.
انتهای پیام/