به گزارش
خبرنگار تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران، تالار «مولوی» سال‌ها است به بهانه‌هایی چون تعمیرات و چالش‌های مدیریتی در فواصل مختلف زمانی دچار نوسان شده و آن طور که شایسته یک سالن با هویت بوده فعالیت نکرده است و فقط گه گاهی شاهد آثاری درخشان بر روی صحنه آن بودیم. جدا از ضعف‌ها و کشمکش‌های مدیریتی در سالهای اخیر فقدان تجهیزات، امنیت و مشکلات فنی سبب شد تا تالار «مولوی» بارها در زمان‌های متفاوت به بهانه تعمیرات منحل شود. حال امروز نیز شاهدیم که «مولوی» خاستگاه و پایگاه تئاتر دانشگاهی به مدیریت امیرحسین حریری به جهت بازسازی و بهسازی اصولی از ادامه فعالیت خود باز مانده است و مدام افتتاح و بهره برداری از آن به تعویق می‌افتد همین امر و اتفاقات سالهای اخیر پایمد‌هایی را برای تئاتر دانشگاهی و جریان‌های دانشجویی به همراه داشته و سرنوشت تئاتر ایران را نیز دستخوش تغییراتی کرده است.
به همین منظور با چند نفر از پیشکسوتان و جوانان خانواده تئاتر ایران گفتگو کردیم که آن را در ادامه می‌خواندید.
وضعیت مدیریت عرصه فرهنگ و هنر تاسف بار است
قطب‌الدین صادقی کارگردان تئاتر در خصوص تأثیرات وضعیت فعلی سالن‌هایی چون «مولوی» بر جریان‌های دانشجویی گفت: هر گونه تعلل در امور فرهنگی و هنری عقب‌ماندگی در آن فضا را به همراه دارد و ما برای رشد عواطف و تفکر آدمی و همچنین رساندن آن به عرصه ظهور نیازمند شرایطی با مختصات خاص هستیم نیازی که سال‌ها نادیده گرفته شده است.
وی در ادامه افزود: در تمام دنیا جوانان با انگیزه و پر انرژی در همه عرصه‌ها به عنوان پیشگامان فعالیت می‌کنند و این امری بدیهی است که روزی من و امثال من بر صحنه‌ها حضور نداشته باشیم باید یه نسل جوان میدانی و فرصتی داد تا هنر خود را به عرصه ظهور برساند اما وضعیت فعلی نبود سالن‌های تئاتر و بودجه و دلسوزی از سوی مدیران همه‌ی این غفلت‌ها تخریب روحیه و نابودی انرژی و انگیزه جوانان را به همراه دارد کسانی که وارثان تئاتر ایران هستند و همه‌ی این‌ها در نهایت ضربه اساسی به فرهنگ جامعه وارد می‌کند.
صادقی اظهار داشت: فارغ از مسائل مربوط به ساخت و ساز و زمان طولانی را که این امر طلب می‌کند و با آگاهی از اینکه امیرحسین حریری مدیر قابل و لایقی است اما دیدگاه من مسئله اصلی اوضاع مدیریتی تأسف بار عرصه فرهنگ و هنر است و حضور مدیرانی که فاقد چشم‌انداز، تفکر و راهکارهای مناسب نسبت به فرهنگ هستند کسانی که مدیران بدی نیستند اما به نظر من مسئولین لایق‌تری در امور قند و شکر و ترافیک هستند تا عرصه فرهنگ و هنر که نه آن را می‌فهمند و نه درک درستی هم از این مهم دارند و در نهایت به این عرصه و جوانان آن بها نمی‌دهند.
تعطیلی تالار «مولوی» هویت تئاتر حرفه‌ای را نشانه می‌گیرد
شکر خدا گودرزی کارگردان و بازیگر تئاتر در خصوص پیامدهای تعطیلی سالن «مولوی» بر تئاتر ایران گفت: از کار افتادگی سالن‌هایی چون «مولوی» حالا با بهانه‌هایی چون تعمیرات نه تنها ضربه به تئاتر دانشجویی بلکه صدماتی را به بدنه تئاتر حرفه‌ای نیز وارد می‌کند چرا که اتفاقاتی از این قبیل ورود افرادی را با مناسبات بهتر نه تخصص و نگاه برتر نسبت به سایرین به اصلی‌ترین مرکز تئاتر ایران یعنی تئاتر شهر به همراه دارد و آن را از هویت حرفه‌ای خود خارج می‌کند البته منکر حضور جوانان استثنا و مستعد نیستیم.
وی در ادامه افزود: در هر حال این اتفاقات و جابه‌جایی ضربه‌های اساسی برای تئاتر ایران به همراه داشته است و تصور کنم مرزبندی میان تئاتر دانشگاهی و حرفه‌ای و قرارگیری هر یک در جایگاه خود تا حدی بهبود اوضاع موجود کمک می‌کند و با توجه به تدبیر و مدیریتی که از مجید سرسنگی سراغ دارد امید زیادی به ساماندهی وضعیت تالار «مولوی» دارم.
سالن‌های خصوصی در نبود تالار «مولوی» پا گرفتند
حمید کاکا سلطانی عضو کانون منتقدان جهان در مورد نگرانی موجود از ادامه این وضعیت در تالار مولوی و سایر سالن‌های نمایش گفت: مدیریت‌های فصلی در این تالار که شناسنامه فعالیت دانشجویان است و همین طور نبرد فضای مناسب برای اجرا تئاتر به هنر نمایش ایران و علاوه بر آن به فرهنگ و هنر به طور مستقیم ضربه می‌زند.
وی در ادامه اظهار داشت: وضعیت فعلی سالن «مولوی» بی‌انگیزگی و انفعال سرمایه‌های جوان و نیز پا گرفتن سالن‌های خصوصی کوچک و بی‌کیفیت را به همراه دارد و متاسفانه همیشه زمانی به فکر تصمیم‌گیری می‌افتیم که تحقق آن کارآمد نیست.
کاکا سلطانی در خصوص پیامدهای این مسئله بیان کرد: متاسفانه این نه تنها دانشجویان و جوانان را که خوانواده و اطرافیان آنان در جهت مهیا کردن هزینه‌های مربوط به اجاره پلاتو و سان اجرا به زحمت می‌اندازد که این اتفاق با اهداف فرهنگی در تعارض است.
وی در خصوص راهکاری برای نجات از این وضعیت گفت: نیاز به تشکیل یک مجمع با حضور مسئولین، هنرمندان و نمایندگی از دانشجویان احساس می‌شود که جدا از هرگونه گرو کشی و سیاست‌هایی که به بدنه تئاتر ایران ضربه می‌زنند فعالیت کنند.
کاکا سلطانی تاکید کرد: آنچه که بیش از بازسازی و سرعت بهره‌برداری از آن مهم است سیاست‌های مدیریتی تالار «مولوی»، است حق مطالبه شده از سوی دانشجویان را مبنی بر استفاده از این سالن را نابجا نمی‌دانم و این همه شوق جای تحسین دارد اما سیاست‌های مدیریتی بیش از سرعت بازسازی اهمیت دارد و سرنوشت دانشجویان، سان مولوی و همین‌طور آینده‌ی تئاتر ایران را رقم می‌زند.
تالار «مولوی» بستری برای ظهور هنرمندان بوده و هست
شهرام کرمی کارگردان تئاتر در ارزیابی خود از وضعیت تالار مولوی و دانشجویان این چنین گفت: شکلی در اتمام بازسازی تالار «مولوی» نیست که بسیاری از هنرمندان راه خود را از آنجا آغاز کرده‌اند اما آنچه اهمیت دارد توجه همیشگی به نسل جوان خلاق و با جسارات عرصه تئاتر است که با ارائه امکانات و بستری مناسب به سهم خود می‌توانند تئاتر را از نزول و رکوردی که متوجه آن است نجات دهند.
وی در ادامه افزود: در جشنواره 33 تئاتر فجر اثری از قشر دانشجوی نه تنها با آثار حرفه ای برابری می‌کرد بلکه شاخصه‌های قابل تقدیری نسبت به آثار دیگر به اصطلاح حرفه‌ای داشت که این را می‌توان دلیلی برای اعتماد به این قشر از جامعه دانست.
کرمی در پایان گفت: برگزاری جشنواره دانشگاهی تئاتر را به فال نیک می‌گیرم و امیدوارم توجه و حمایت بیشتری شامل حال دانشجویان و نسل جوان شود.
کمبود سالن‌های نمایش کار تئاتر را به کاسبی کشانده است
مسعود طیبی کارگردان جوان تئاتر که خود نمایش‌های زیادی را در تالار مولوی به صحنه برده است در ارزیابی خود از وضعیت تالار «مولی» گفت: در سالهای اخیر بارها مسئله بازسازی این تالار به جریان افتاده است اما هر بار تغییراتی را در تزئینات نه تجهیزات شاهد بودیم اما این بار تا آنجا که بنده اطلاع دارم تعمیرات اصولی شامل مقاوم‌سازی، تغییرات کاربردی در فضاهای متفاوت ساخت پلاتو و ایمن‌سازی زیر نظر امیرحسین حریری انجام گرفته است.
وی در ادامه افزود: از دیدگاه من نبود بودجه لازم، عدم همکاری و حمایت دانشگاه تهران و معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بی‌توجهی به قشر دانشجو و موضع‌گیری‌های پنهان مسئولین نسبت به هم شرایط موجود رقم زده است.
طیبی در خصوص تأثیرات شرایط فعلی «مولوی» بر تئاتر ایران بیان کرد: وضعیت موجود سبب ظهور مافیا در تئاتر و حضور افرادی بدون نگاه متخصص در صحنه‌ها شده است.
مسعود طیبی در پایان گفت: تالار «مولوی» تمام هستی من است اگر این فضا نبد اشکان خیلی‌نژاد جابر رمضانی و محمد مساوات در کجا ظهور می‌کردند، جوانان نسل حاضر در کجا ظهور خواهند کرد؟
نبود سالن‌هایی چون «مولوی» کار را به کاسبی در تئاتر کشانده است، میزان ارزشگذاری بر آثار نمایشی را رقم چک‌ها تعیین می‌کند.
هویت دانشگاهی تالار «مولوی» باید حفظ شود
یوسف باپیری کارگردان تئاتر در خصوص اهمیت تالار «مولوی» گفت: بهسازی این تالار که از ابتدا با جریان‌های دانشجویی پیوندی خورده امری خوشایند، ضروری و زمان‌بر است در وضعیت فعلی که با کمبود سالن‌های نمایش رو به رو هستیم تالار «مولوی» با هویت ویژه‌ای که دارد بسیار ارزشمند است چرا که نبود این تالار و همین طور بخش‌هایی از تئاتر شهدی با احترام به مدیران سالن‌ةای خصوصی باعث بروز این قبیل سالن‌ها شده که کیفیت را فدای کمیت در تئاتر کرده است.
کارگردان نمایش «کامنت» در ادامه افزود: امیدوارم با حمایت‌های مجید سرسنگی همچون سال گذشته که با تعطیلی تئاتر شهر تئاتر حرفه‌ای به «مولوی» راه پیدا کرده پس از بازسازی و بهره‌برداری از «مولوی» هویت دانشگاهی نه صرفاً دانشجویی آن حفظ شود و از این فضا و مکان به عنوان یک پایگاه دانشجویی نام برده شود.
انتهای پیام/