به گزارش حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درست در میان شلوغی‌ها کمی پایین‌تر از میدان انقلاب اگر کمی مکث کنیم و سرمان را بالا بگیریم یک تابلو با نام «16 آذر» بر سر یک کوچه با بوی خاکی که به مشام می‌رسد خودنمایی می‌کند آن هم آنگونه که انگار نه انگار روزی آنجا برو بیایی برای خود داشته. جایی که موقع برگشت از آنجا عده ای در سکوت و سیاهی شب خاموش می‌شوند و عده‌ای دیگر در خنده‌های طنین‌اندازشان میان درختان آوازی سر دادند همه این یادآوری‌ها نشان از یک اسمی است که حرف‌های بسیاری در دلش نهفته و دفن شده است.  
 
تئاتر مولوی نام بسیار آشنا ولی خاک خورده این روزها که این سالن نمایشی از هنگام تاسیس میزبان نمایش‌های تاثیرگذاری بوده و بیشتر به نمایش‌های موج نو و تئاتر تجربی اختصاص داشته است. این تالار از یک سالن اصلی با گنجایش 170 نفر تماشاگر که یکی از بهترین سالن‌های بلک باکس ایران است و یک سالن کوچک به گنجایش 60 نفر تماشاگر که بیشتر برای تجربه دانشجویی در اختیار گروه‌ها قرار می‌گرفته، تشکیل شده است.  
 
پری صابری با کم‌ترین هزینه‌ پنجم آذر 1351 تالاری با نام مولوی که نشان از علاقه شخصی‌اش به بزرگان تاریخ ایران بود را تاسیس کرد ، اولین نمایش در دی ماه همان سال توسط حمید سمندریان روی صحنه رفت و تمام تلاش‌ها به این بود تا سالنی در شان جنبش دانشجویی ایجاد شود تا در اختیار هنرمندان قرار بگیرد. بسیاری از هنرمندان هیچ تصوری از اینکه از یک انبار متروکه بشود سالن نمایش احداث کرد را نداشتند ، اما کم کم این صحبت‌ها کم رنگ شد تا تالار مولوی درگیر ناآرامی‌ها و تغییرات زیادی شد.
 
از ماه تیر سال جاری وعده‌ بعیدهایی مبنی بر پایان بازسازی و بازگشایی دوباره آن در مهر ماه سال جاری داده شد که محقق نشد ، از طرفی صحبت‌هایی درباره اولویت‌بندی نمایش‌هایی که مدت زیادی در صف اجرا هستند هم به میان آمد ، اما این امر هم صورت نگرفت و هنرمندان را دلسردتر کرد. سالن نمایشی که روزی با وجود خود ، حال هنرمندان را هم خوب میکرد  ، اما حالا با این بدقولی‌ها به یک خواب زمستانی رفته است. شاید این سؤال برای بسیاری از ما بوجود بیاید که آیا تالار مولوی پس از بازگشایی مجدد به جایگاه پیشین خود بازخواهد گشت یا خیر؟!
با توجه به نظرات تعدادی از هنرمندان که معتقدند تئاتر،‌ با کمبود سالن مواجه است و از طرفی تقاضای بسیاری از هنرمندان برای اجرا و فارغ‌التحصیل شدن بسیاری هنر‌جویان هنر و ورود آن‌ها به این عرصه به احتمال زیاد «تالار مولوی» پس از بازگشایی جایگاه خودش را پیدا خواهد کرد، اما اینکه چه مقدار این امر طول بکشد ، بستگی به عملکرد مدیریت این سالن و میزان کیفیت بازسازی آن خواهد داشت تا از قهقرا بیرون بیاید و دوباره آن کوچه رنگ و لعاب تازه‌ای به خود بگیرد.
 
این روز‌ها باز صداهایی از ته این کوچه به گوش می‌رسد، حرف‌هایی که باز یک وعده جدید به مردم می‌دهد، یک نوید، یک شوق دیگر اما شوقی که بخاطر به وقوع نپیوستن قبلی‌ها کمی کم‌رنگ‌تر شده است. صداهایی که نوید خبر بازگشایی دوباره آن را بعد از ماه صفر می‌دهد. 
 
«تالار مولوی» راه سخت و دشواری را خواهد داشت تا دوباره بتواند روی پای خودش بایستد و قد علم کند که البته این امر نیاز به حمایت پیشکسوتان این عرصه دارد  تا اعتماد‌ها دوباره جلب شود و عطر هنر نمایش از همان ابتدای خیابان شانزده آذر به مشام برسد.


گزارش از نیلوفر جوانشیر
 


انتهای پیام/