به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه نیویورک تایمز چاپ آمریکا در مقاله‌ای نوشت: باید ابتدا به منطق بنیامین نتانیاهو، درباره ایران بپردازیم که مملو از ادعاهای ضد و نقیض است. مثلاً وی از یک سو، ایران را کشوری توصیف می‌کند که بر چهار پایتخت عربی که شامل، بغداد، دمشق، بیروت و صنعاء می‌شوند، استیلا پیدا کرده اما از سوی دیگر، رییس کابینه اسرائیل در همان سخنرانی خود که اخیراً در برابر کنگره آمریکا انجام داد، ایران را بسیار آسیب‌پذیر توصیف کرد. بالاخره معلوم نیست که طبق اظهارات نتانیاهو، ایران کدامین نظام را دارد.
نتانیاهو توافقی که هنوز جزییات آن معلوم نیست را رد کرده و آن را توافقی بسیار بد می‌داند. با این حال، وی اعلام کرده است که اگر فشارها را بر ایران کماکان حفظ کنیم، ناگهان - گویی به صورتی معجزه‌آمیز - توافقی به‌مراتب بهتر هویدا خواهد شد. نتانیاهو با این نوع اظهاراتش در حقیقت وزرای شش قدرت جهانی را تحقیر کرده و عملاً مدعی شده است که آنان ندانسته، این همه وقت برای مذاکره با ایران صرف کرده اند و در عین حال، به توافقی بد با این کشور رضایت داده و در واقع فریب ایران را خورده اند.
نیویورک تایمز افزود: نتانیاهو خودش نیز به‌خوبی می‌داند که اگر گفتگوهای هسته‌ای با ایران از هم فروبپاشد، اولین اتفاقی که خواهد افتاد این است که روسیه و چین، به همبستگی و اتحاد موجود برای ادامه‌ی سامانه تحریم‌ها برضد ایران لطمه خواهند زد که در نهایت موجبات شکسته شدن حلقه تحریم‌های کنونی علیه ایران را(بدون این که این کشور برنامه هسته‌ای خود را کاهش دهد) فراهم خواهد ساخت.
نویسنده این مقاله در خاتمه افزود: نتانیاهو به نحوی در سخنرانی کنگره‌اش درباره ایران صحبت می‌کرد که گویی اسرائیل هیچ مشکل دیگری ندارد که آمریکا بتواند برای رفع آن به اسرائیل کمک کند. مثلاً یکی از واژه‌هایی که در سخنرانی نتانیاهو اصلاً به آن اشاره نشد، واژه «فلسطین» بود. مسئله ایران، همواره به صورتی هوشمندانه توسط نتانیاهو و حامیانش با این هدف مطرح شده است که اذهان عمومی و افکار سیاستمداران آمریکایی و سایر کشورهای جهان را از مشکل فلسطینیان منحرف سازد. نتانیاهو اکنون بیشتر از هر رییس کابینه یا شخصیت خارجی دیگر در برابر کنگره آمریکا سخنرانی کرده است. نتانیاهو و وینستون چرچیل، نخست وزیر اسبق انگلیس، در صدر جدول سخنرانان خارجی در کنگره آمریکا قرار دارند. در رتبه‌های بعدی این جدول، نلسون ماندلا و اسحاق رابین جا دارند. این برای فرهنگ سیاسی آمریکا به هیچ‌وجه شایسته نیست که به یک رهبر خارجی اجازه دهد اینچنین از فضای کنگره آمریکا برای پیشبرد اهداف خود بهره‌برداری کند.
انتهای پیام./.