به گزارش
خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛ همایون اسعدیان کارگردان، فیلم‌نامه نویس، دستیار کارگردان، برنامه‌ریز، مشاور تولید و عکاس یکی از آچار فرانسه‌های سینما است که در این دوره داوری بخش نگاه او به عهده‌ی او و تعدادی از همکارانش گذاشته شده است، به همین بهانه گفتگویی با این گارگردان ترتیب دادیم که در ادامه از نظر می گذرانید:
آقای اسعدیان تفاوت جشنواره سی و سوم با دوره ی قبل چیست؟ اشکال سینماگران مقایسه نکردن ادوار مختلف جشنواره فجر است. در همه جای دنیا در هر جشنواره‌ای تعدادی فیلم خوب، متوسط و بد وجود دارد و ما نیز از این قاعده مستثنی نیستیم؛ اما بعضی ها از سینما گران توقع دارند تمام آثار راه یافته به بخش مسابقه عالی باشند. در این دوره از جشنواره در کل فیلم ها از لحاظ کیفی بالاتر بوده است، ما فیلم شگفت انگیزی نمی بینیم اما تعداد فیلم‌های بد هم کمتر شده است و استاندارد ها بالاتر رفته است از این نظر جشنواره‌ی امسال را مفید برای سال های آینده، و بهتر از دوره ی قبل ارزیابی می کنم.
حضور جوانان در این دوره را چگونه دیدید؟ فیلمسازان جوان این دوره با انرژی و دانش زیاد پا به میدان گذاشتند و حرف های زیادی برای گفتن دارند و من را به آینده‌ی سینما امیدوار می کنند. سینما مکانیزمش با عرصه های دیگر فرق دارد. استاد یا نخبه ی رشته ی خودت هم که باشی باید ذهنت خلاق و به روز باشد وگرنه خود به خود کنار می روی. ما نه می توانیم کسی را بیاوریم یا کنار بگذاریم. شما اگر جوانی باشی که فیلمت با روح جامعه هم‌خوانی داشته باشد مورد پذیرش عموم قرار می گیری. برای هم سن و سال‌های من خطرناک است که فکر کنیم همه چیز تمام هستیم زیرا در سینما جوانان خلاق تر و با استعداد تر در حال ورود هستند و به روز نشدن سبب جا ماندن ما از سینما می شود و محکوم به رفتن می شویم، جوانان خودشان دارند می آیند و باید از زاویه مثبت به آن نگاه کنیم و بزرگان سینما برای ماندن باید تلاش بیشتری کنند.
با توجه به اینکه سینمای امید شعار امسال جشنواره است شما امید در فیلم ها را چگونه می بینید؟ اگر ما شعاری را قرار می دهیم باید سیاستگذاری هم در همان راستا باشد. سینما بازتاب شرایط جامعه است و وقتی در جامعه امید خیلی کم به چشم می خورد طبیعی است که سینما نیز همین گونه باشد. هر دو گروه فیلم وجود دارد اما بعضی از فیلم ها مثل صفحه حوادث روزنامه ها می مانند که فقط حوادث تلخ را انعکاس می دهند، باید بگویم که شعار امید دادن در فیلم ها کار آسانی است و تزریق کردن امید کاری ندارد اما باید ببینیم بر اثر چه چیزی امید و انگیزه واقعی به وجود می آید و روی آن مانور دهیم.
حضور علیرضا رضاداد در راس جشنواره را چطور می بینید؟ این اتفاق بسیار خوب است و امیدوارم سالیان سال اتفاق بیفتد. اگر می خواهیم یک مدیر درست برنامه ریزی کند و خلاقیت های خود را به کار گیرد باید به او فرصت دهیم، در خیلی از جشنواره های دنیا 10 سال مدیر ثابت می ماند و یک مدیر در صورت ثابت ماندن می تواند ذره ذره اشکالات جشنواره را حل کند؛ این کار اشتباه محض بود. برگزاری بخش بین الملل در اردیبهشت ماه و تقریبا هم زمان با جشنواره کن است به نظر شما چه کسی از این موضوع استقبال می کند. جشنواره فجر به دنبال یک اتفاق ملی به وجود آمده و ابعاد بین المللی کمی دارد به نظرم بخش بین الملل باید به طور کامل حذف می شد.
ورود نیافتن آثار بخش نگاه نو به سودای سیمرغ چه تاثیری روی فیلم ها و کارگردانانشان می گذارد؟ به اعتقاد من فیلم های نگاه نو امیدوار کننده است و اگر در هر کشوری بتوان 4-5 کارگردان جدید معرفی کرد خیلی خوب است، این کارگردانان با کیفیت و بسیار آینده دار هستند و آینده‌ی خوبی را برای سینما رقم خواهند زد، حذف فیلم های نگاه نو از سودای سیمرغ کار اشتباهی بود که بر اثر یک سری سیاست ها انجام شد، 4 فیلم نگاه نو شایستگی حضور در بخش سودای سیمرغ را داشتند اما مسئولین با خود گفتند در شرایط عادی افراد زیادی بر سر نگرفتن سیمرغ اعتراض می کنند و اگر 4 فیلم هم به آنها اضافه شود مشکلات زیادتری به وجود می آید. نوعی محافظه کاری در این قضیه بود که تا زمانی که این شرایط باشد نمی توانیم حرف خاصی بزنیم فیلم های بخش نگاه نو شایستگی داوری در بخش های مختلف با فیلم های سودای سیمرغ و بین خود را داشتند و این حذف کردن به نفع سینما نیست.
انتظار شما از سی و سومین دوره جشنواره فجر چیست؟ در جشنواره فیلم فجر ما پیروزی خود را جشن می گیریم، من واقع بین هستم و انتظار ندارم این جشنواره سینمای ما را زیر و رو کند در این 10 روزدور هم هستیم و خوش می گذرد.
حرف پایانی؟ از شما، همه‌ی دوستان و مردم تشکر می کنم.
انتهای پیام/