رسوایی در نظام سلامتی انگلیس/ از انداختن نوزاد در آب جوش تا کشتن انسان ها +تصاویر

از سوی دیگر، کشورهای غربی همواره مدعی حقوق بشر، استیفای حقوق مردم، رسیدگی به مشکلات جامعه و ادعاهایی از این سنخ را به راحتی بر زبان جاری می کنند اما وقتی بررسی دقیق تری انجام می شود، معضلاتی به چشم می خورد که واقعیت فرهنگ غربی را به درستی و بدون هیچ ادعا و دروغی نشان می دهد.

یکی از معضلات جوامع غربی، عدم توجه مسوولین نظام سلامتی به سلامت بیماران است به نحوی که هر از چندگاهی خبری از رسوایی جدید و خاصی از بیمارستان های انگلیس در رسانه ها منتشر می شود.

انگلستان در میان کشورهای اروپایی، در صدر جدول رسوایی های بیمارستانی قرار دارد و این رسوایی تا حدی پیش رفته است که دولت و پارلمان این کشور را وادار به عذرخواهی از مردم و بازماندگان مقتولین در بیمارستان کرده است.

آنچه بررسی رسوایی در نظام سلامتی انگلستان را با اهمیت جلوه می دهد، قتل و آدمکشی در بیمارستان هایی است که به عنوان مکان های دولتی به مردم سرویس می دهند و شمار رفت و آمد در این بیمارستان بیش از مکان های خصوصی است.

ان اچ اس، چهارمین کارفرمای جهان با رسوایی های فراوان

سرویس بهداشت ملی انگلیس با نام اختصاری "NHS"[1] یکی از بزرگترین نهادهای عمومی در کشور انگلستان است که بعد از جنگ جهانی دوم و با حمایت حزب کارگر تاسیس شده است، این نهاد به عنوان یک مرکز عمومی وظیفه رسیدگی به بهداشت و درمان مردم در انگلیس را دارد و با کمترین هزینه می بایست سرویس های بهداشتی را به شهروندان انگلیسی ارائه کند.[2]

در کنار تمامی خدمات ارائه شده در ان اچ اس و با وجود تمامی پیشرفت های پزشکی در این بیمارستان ها، رسوایی های مختلف و متنوع از ان اچ اس و بیمارستان های تحت نظر آنف بی اعتمادی گسترده ای را در این کشور بوجود آورده است به حدی که "دیوید کامرون" نخست وزیر دولت ائتلافی برای رسوایی جدید بیمارستان استافورد از مردم انگلیس به صورت رسمی عذر خواهی کرد.[3]

کامرون در عذرخواهی خود با اشاره به رسوایی بیمارستان استافورد می گوید: در این رسوایی که باعث کشته شدن 1200 نفر شده است، تمامی کسانی که مقصر بوده اند اعم از دکتر و پرستار باید مجازات شوند و هیئت پزشکی باید به این سوال پاسخ دهد که چرا پرستاران و دکترها در این رسوایی دخیل بوده اند.[4]

آنچه از میان اظهارات کامرون می توان نتیجه گرفت، وجود فساد و بی اخلاقی در درون کادر پزشکی انگلستان است که سبب بی تفاوتی نسبت به سلامت و جان بیماران می شود، انچه در ادامه به آن پرداخته می شود، عمیق تر شدن در مصادیق رسوایی های ان اچ اس خواهد بود.

رسوایی بیمارستان قلب بریستول، بی‌دقتی و ناتوانی کادر پزشکی و مرگ ده‌ها کودک

کمیته عمومی پزشکی در انگلستان، در سال 1998 رسیدگی به پرونده 3 دکتر جراح در بیمارستان قلب بریستول را کلید زد و در این تحقیق، این 3 دکتر بواسطه عمل های ناقص و غیر اصولی در این بیمارستان، مرگ 30 کودک بیمار در بیمارستان بریستول را رقم زدند.[5]

آنچه در تحقیقات کمیته قضاوت منتشر شده است، جراحی کودکان توسط پزشکانی است که با توجه به بالا بودن میزان مرگ و میر آنها در عمل جراحی و با وجود هشدار به انها مبنی بر عمل جراحی مجدد، اقدام به عمل جراحی کرده اند، از سوی دیگر، مدیر اجرایی بیمارستان نه تنها به وظیفه خود عمل نکرده است بلکه در استخدام کادر مجرب پزشکی و پرستاری هم کوتاهی کرده است به حدی که بنابر اظهارات والدین یکی از قربانیان، با وجود زنگ هشدار برای وخیم بودن حال بیمار، پرستارهای بیمارستان هیچ توجهی به وضعیت بیمار نداشتند.

رسوایی بریستول در سال 1998 موج عظیمی از خشم عمومی را به همراه داشته است و تحقیقات گسترده تری بعد از انتشار اخبار اولیه انجام شده است.

در روند تحقیقات درباره رسوایی بریستول زیر نظر پرفسور "یان کندی" آمده است: اگرچه مرکز قلب بریستول با آرزوهای فراوان برای بهبود و گسترش در زمینه های پزشکی بوجود امد، اما در ادامه این آرزو شکست خورد و این بیمارستان به سمتی حرکت کرد که میزان مرگ و میر کودکان زیر یکسالش در عمل قلب باز بین سال های 1994 تا 1998، بیش از دو برابر آمار مرگ و میر، در کل انگلستان بوده است.

در این گزارش همچنین امده است، بیمارستان قلب بریستول محلی برای ارائه خدماتی خارج از توان بیمارستان های دیگر انگلیس بود اما عدم نظارت و مدیریت درست، آدمکشی‌های فراوان شده است. [6]

"جیمز ویشارت" مدیر سابق بیمارستان بریستول در مصاحبه با خبرنگاران می گوید: اگرچه کودکان در زمان مدیریت من مرده ان ولی من به خودم اعتماد دارم و می دانم که بهترین تصمیم را در آن زمان گرفته ام، من ادعایی مبنی بر کامل بودن ندارم ولی می توان از تصمیمات خودم در آن زمان دفاع کنم.[7]

مطبوعات نام بیمارستان قلب کودکان بریستول را به نام "بیمارستان قلب کودکان مرده" تغییر دادند.

رسوایی بیمارستان آلدر هی، دزدی اجزای بدن کودکان بدون اجازه خانواده

نگه داشتن 400 جنین در بیمارستان، دزدیدن اجزای بدن کودکان مرده همچون قلب، کلیه و ... بدون اجازه والدین در بیمارستان کودکان آلدر هی بین سال های 1996 تا 1998، یکی دیگر از رسوایی های NHS است.[8] تا قبل از فشار افکار عمومی مبنی بر رسیدگی به وضعیت بیمارستان های تحت نظر NHS، کسی از دزدی اعضای بدن کودکان مرده بدون اجازه والدین آنها اطلاعی نداشت.[9]

مادر یکی از کودکانی که در بیمارستان قلب بریستول در سال 1992 از دنیا رفته بود، بعد از مطلع شدن از بالا بودن امار مرگ و میر بیماران قلبی بریستول و شکایت عمومی علیه بیمارستان، تقاضای پرونده پزشکی "سامانتا ریچارد" دختر خردسال خود را می کند و در توضیحات پرونده پزشکی سامنتا، با توضیحات پزشکی که جسد دخترش را کالبد شکافی کرده برخورد می کند، در این اظهارات پزشک عنوان کرده است که بعد از کالبدشکافی، قلب سامنتا را در مخزن نگه داشته استف در صورتی که والیدن سامنتا نه تنها اجازه کالبد شکافی نداده بودند، اجازه برداشتن قلب دختر خود را هم صادر نکرده بودند.[10]

مسوولان بیمارستان بریستول بعد از اطلاع والدین سامنتا از خبر نگه داشتن قلب دخترشان، بلافاصله قلب سامنتا را به خانواده اش تحویل دادن ولی مادر سامنتا، به صورت آرام تحقیقات خود درباره اقدامات انجام شده در بیمارستان بریستول را ادامه داد و این تحقیقات سبب درخواست افکار عمومی برای رسیدگی به اقدامات بیمارستان بریستول در نگه داشتن اعضای بدن کودکان کشته شده، تبدیل شد.[11]

در حین تحقیقات، مسوولین با مسائل جدیدی در دیگر بیمارستان های انگلیس مواجه شدند، نگه داشتن اعضای بدن کودکان مرده به دنیا آمده، کودکان سقط شده و کودکان از دنیا رفته در عمل های جراحی، آن هم در بیمارستان کودکان آلدر هی.

در گزارشی در سال 2001 اعلام شد که به غیر از بیمارستان آلدر هی، 210 بیمارستان تحت نظر NHS، در حدود 104 هزار قطعه از اعضای بدن کودکان و جنین های سقط شده را بدون اجازه والیدن آنها نگهدار ی کرده است.[12]

رسوایی بیمارستان استافورد، کشتن بیماران تا عذرخواهی دو نخست وزیر

یکی دیگر از رسوایی های بوجود آمده در بیمارستان های تحت مدیریت NHS، رسوایی بزرگ بیمارستان استافورد است، مسئله ای که سبب عذرخواهی دو نخست وزیر شد.

بعد از شروع تحقیقات کمیسیون نظارت بهداشت در انگلیس درباره بالا بودن آمار مرگ و میر بیماران در اورژانش بیمارستان استافورد، نتایج حاکی از عدم مدیریت مناسب کادر پزشکی درباره بیماران بوده است؛ بر اساس یک تحقیق و بررسی دوساله، مشخص شد که چگونه پرستاران و پزشکان از سوی مدیران تحت فشار بودند تا اهداف و مقاصد آنها را حتی به قیمت مرگ بیماران، تأمین کنند.

پزشکان باید تحت هر شرایطی، تمام بیماران را ظرف مدت چهار ساعت از واحد "تصادفات و اورژانس" مرخص می کردند. بیماران آسیب پذیر، تشنه، گرسنه و در ملحفه های کثیف رها می‌شدند؛ پرستاران عنوان می‌کردند که اگر آنها مقاصد مدیران را برآورده نمی‌کردند، تنبیه می‌شدند و واحد "تصادفات و اورژانس" تعطیل می‌شد، و همه آنها کارشان را از دست می دادند.[13]

انداختن نوزاد 6 روزه در آب جوش

خانم "وارد" درباره عدم توجه پرستاران و پزشکان استافورد می گوید: چند روز بعد از زایمان، دو پرستار مامایی برای گرفتن تست خون به منزل من آمدن و به درخواست یکی از پرستاران، آب جوش آماده کردم ولی پرستار قبل از اینکه پاشنه پای دختر من را برای تست " فیبروز سیستیک" وارد آب جوش کند، نه از من درباره میزان دمای آب سوال کرد و نه شخصا دمای آب را کنترل کرد و قبل از اینکه من به آنها اعلام کنم آب جوش است، پای کتی را وارد آب جوش کرد.

من در طبقه دوم بودم که صدای ناله کتی را شنیدم و وقتی که خودم را به طبقه اول رساندم، با صحنه ای مواجه شدم که تا به حال ندیده بودم، پای نوزاد شش روزه به طور کامل سوخته بود.

وی می‌گوید: من از آینده کتی نگرانم و نمی‌دانم در آینده می‌تواند مانند افراد معمولی راه برود یا نه.[14]

بیمارستان های NHS و تجاوز سازمان یافته به کودکان

در سپتامبر و اکتبر 2012، یعنی تقریبا یک سال پس از مرگ جیمی ساویل، ستاره مشهور اجرای برنامه های تلویزیونیBBC ، اتهاماتی مبنی بر اینکه این مجری معروف نوجوانان کم و سن سال و همچنین زنان بالغ را تحت سوءاستفاده جنسی قرار داده است در رسانه‌ها منتشر شدند. تا 11 اکتبر 2012، شکایاتی در 13 مقر پلیس انگلستان مطرح شدند و بدین ترتیب تحقیقاتی در مورد گذشته ساویل و آنچه در بی ‌بی ‌سی اتفاق افتاده‌ آغاز شد. بیش از هزار نفر با مراجعه به دفاتر پلیس اعلام کردند که در دوران کودکی خود توسط ساویل به آنها تجاوز شده است. دستگیری ها گسترش پیدا کرد و ده نفر از هنرمندان و مجریان BBCدستگیر شده اند. پرونده همچنان مفتوح است.

در کنار رسوایی های اخلاقی ساویل، پرونده ای به چشم می خورد که مربوط به 3 بیمارستان تحت نظارت NHS است، بیمارستان هایی که ساویل در آنها رفت امد داشته است و در 6 دهه به حدود 60 نفر اعم از کودک و زن تجاوز کرده است و در هیچکدام از بیمارستان های هیچ منعی برای اقدامات ساویل وجود نداشته است.[15]