وی افزود: در این باره حتی باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، که به عرب‌ها و مسائل آن‌ها پشت کرده است، خود را در مرکز توفان دیده و برای برقراری آتش بس از طریق تماس تلفنی با سران برخی کشور‌ها تلاش می‌کند.
اوباما ابتدا با رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه سپس با محمد مرسی، رئیس
جمهور مصر، و در آخر با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، تلفنی
گفت‌وگو کرد.
نتیجه تنش آفرینی کنونی هر چه باشد، نتانیاهو بازنده بزرگ است زیرا وی همانند ایهود اولمرت (نخست‌وزیر پیشین رژیم صهیونیستی) که در سال ۲۰۰۶ تانک‌های خود را به جنوب لبنان و بعد از آن در زمستان سال ۲۰۰۸ به غزه فرستاد، در محاسبات خود کاملا اشتباه کرده است.
نتانیاهو اکنون مانند قماربازی است که سعی دارد باخت‌های خود را با افزایش میزان پول در قمار جبران کند، اما همه چیز را می‌بازد. به همین علت، بعید نیست که دامنه جنگ را با توسل به جنگ زمینی و شاید هم اشغال نوارغزه گسترش دهد.
اکنون، وحشت به شهرک‌نشینان اسرائیلی در شمال نوارغزه و تل آویو محدود
نمی‌شود بلکه در حال حاضر همه حکام عرب بدون استثناء به وحشت افتاده‌اند،
به ویژه در کشورهایی که فکر می‌کنند از انقلاب‌ها و اعتراضات به علت روابط
محکم خود با غرب و پر بودن خزانه‌های آن‌ها از میلیارد‌ها دلار در امان
هستند.
کسانی که نشست شنبه گذشته وزیران امور خارجه عرب را در قاهره دنبال کردند باور نمی‌کنند که آن‌ها به «زبان انقلابی» سخن گفتند.
آن‌ها یکباره به یاد وحشیگری اسرائیل و ریخته شدن خون فلسطینی‌ها در غزه افتاده و خواستار مجازات اسرائیل شدند. گویا این اولین بار است که هواپیماهای اسرائیلی نوارغزه محاصره شده، را بمباران می‌کنند و ده‌ها نفر از کودکان، زنان و غیرنظامیان را به قتل می‌رسانند.
شاید بهترین تجلی این وحشت رفتن هیئتی از این وزیران به ریاست نبیل العربی به نوارغزه در اقدام نمایشی در روز سه شنبه باشد.
اسرائیل از ترس به لرزه افتاده است زیرا تصمیم حمله به آن با موشک‌های ساخت فلسطین، ایران و روسیه، یک تصمیم عربی نیست بلکه یک تصمیم فلسطینی مقاوم رها شده از قیمومیت رسمی عربی است. به همین علت، همه معادلات را برهم زده و همه را در پایتخت‌های عربی و غربی به طور یکسان آشفته کرده است.
به گزارش العالم؛ در ادامه این مقاله آمده است: میانجیگران عرب باید از منافع عالی عربی جانبداری کنند نه از منافع آمریکایی و اسرائیلی؛ به این معنا که برای تحقق دستاوردهای مالی یا سیاسی به ضرر شهدا در نوارغزه تلاش نکنند.
آتش‌بس باید مشروط به لغو فوری محاصره نوارغزه، توقف همه اقدامات مربوط به شهرک‌سازی در سرزمینهای اشغالی و آزادی هزاران اسیر به عنوان اقدام نخست باشد زیرا نتانیاهو و کابینه وی در موقعیت ضعیفی قرار دارند و باید وی تحت فشار قرار گیرد نه جنبش‌های مقاومت فلسطین.
این شرم آور است که حاکمان عرب مقاومت را تحت فشار قرار دهند نه اسرائیل و آمریکا را. شرم‌آور‌تر اینکه سخن مشترکی از آنهایی که در قاهره تشکیل جلسه دادند، نمی‌شنویم.
برخی از سران عرب ده‌ها بلکه صد‌ها میلیارد دلار برای خرید سلاح‌های پیشرفته آمریکایی برای مبارزه با ایران هزینه کرده‌اند اما یک کلمه هم از آن‌ها درباره مسلح کردن جنبش‌های مقاومت فلسطینی نشنیدیم زیرا هدف اسرائیلی‌ها خواهند بود.
محمد مرسی رئیس جمهور مصر باید در سریع‌ترین زمان ممکن هشدار شدید اللحنی به اسرائیل برای تصمیم خود به لغو توافقنامه کمپ دیوید در صورت متوقف نکردن حملات به نوارغزه بدهد.
از عبدالله دوم پادشاه اردن نیز تعجب می‌کنیم که تاکنون حکومت وی سفیر اسرائیل را اخراج نکرده و سفارت آن را نبسته است.