به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران
؛ زندان گوانتانامو که در ابتدا محلی سری و به دور از چشم جهانیان برای
پنهان کردن واقعیت های پشت دیوارهایش بود، اکنون در سال دو هزار و دوازده
به زندانی شناخته شده در سراسر جهان و نماد یک دهه نقض حقوق بشر تبدیل شده
است. اما این امر فقط شامل آمریکا نمی شود. گوانتانامو با معرفی زندانیانش
به عنوان افرادی که حقوق انسانی درباره آنها اجرا نمی شود، عدالت را در سطح
بین المللی سیاسی کرده است.
در موریتانی که بیش از هشت هزار کیلومتر از زندان گوانتانامو فاصله دارد، خانواده یکی از زندانیان این
زندان نمی دانند که وی چرا محاکمه یا آزاد نمی شود. یکی از نزدیکان این
زندانی می گوید: پسر ما در نوامبر سال دو هزار و یک از سوی مقامات موریتانی
بازداشت و سپس به اردن، افغانستان و در نهایت به گوانتانامو منتقل شد.
اکنون یازده سال است که او خانواده اش را ندیده است. وی بازجویی های
فراوانی را پشت سر گذاشته و بسیار شکنجه شده است. شرم آور است که کشور مدعی
دموکراسی بتواند فردی را بیش از ده سال در بازداشت نگه دارد بدون اینکه وی
را به دادگاه ارجاع دهد یا آزاد کند. تنها خواسته ما این است که پسر ما
آزاد شود یا اینکه حق داشته باشد در دادگاهی مدنی و عادل محاکمه شود.
مت
پولارد مشاور حقوقی سازمان عفو بین الملل می گوید: دولت آمریکا و دادگاه
هایش اعلام کرده بودند شماری از بازداشت شدگان قرار است آزاد شوند. علت
اینکه این افراد به علتی غیر از بازیهای سیاسی هنوز در زندان هستند به سختی
قابل درک است. روشن است که در صورت وقوع مناقشه مسلحانه بین المللی،
کشورها می توانند افراد بازداشت شده را به عنوان اسرای جنگی تلقی کنند و تا
پایان مناقشه آنها را در بازداشت نگه دارند. آنچه آمریکایی ها برای
استفاده خودشان تعریف کرده اند، نوعی جنگ است که به نظر می رسد در همه جا و
به صورت پایان ناپذیر در جریان است و آمریکایی ها از این مفهوم برای تاکید
بر حقشان برای بازداشت برخی افراد بدون محدودیت زمانی، استفاده می کنند.