*بخش عمده قرآن مشتمل بر آیاتی است که معنی آن کاملاً روشن است و حتی اگر معنی آن در همه ابعاد روشن نباشد حداقل تکلیف مؤمنان در برابر آن آیه روشن و مشخص است و این بخش از قرآن را خداوند ام‌الکتاب یعنی مادر کتاب و به عبارتی جان کتاب و روح کتاب خوانده است که اگر آدمیان خود را به همان آیات محکمات تسلیم کنند از برکات دینداری و هدایت در امور مادی و معنوی برخوردار می‌شود.
*چه بسیارند کسانی که صدها آیه روشن را رها می‌کنند
و برای گریز از مسئولیت پذیرش دین به تأویل و تفسیر آن آیت متشابه که قابل حمل بر
معانی گوناگون است می‌پردازند در حالی که آن آیت و تفسیر آن هر چه باشد سدی در
برابر دینداری نیست و تأویل آن را جز خدای و آن‌ها که در علم الهی قدمی راسخ دارند
در نمی‌یابند.
*به هر حال هر کس بخواهد به راه خدا برود و در دلش جز اخلاص به آستان حق چیزی نباشد با آیات متشابه مشکلی پیدا نخواهد کرد و دیگر آنکه اعمال ما از بد و نیک در احوال ما در آخرت موثر است و آن نیز به صد بیان روشن در قرآن اشاره شده است. البته هم خدا و هم راسخان در علم اشاراتی به تأویل این گونه آیات کرده‌اند اما بی آن تأویلات نیز تکلیف ما در هر حال روشن است.
* شاعران الهی تفسیرهای لطیفی بر بعضی از متشابهات قرآن آورده‌اند. این تعبیرها نوعی حسن استفاده برای توجیه کارهای خداوند است نه آنکه تفسیر نهایی کلام الهی باشد.