به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند، درست در روز‌هایی که همه دار و ندارش را جمع کرده بود تا با خریداری چند قلم لباس کار و کاسبی اش را در ایام نوروز رونق بخشد ویروس کرونا سر و کله‌اش پیدا شد و آتش بر همه برنامه‌ها و آرزوهایش زد.

کار و کاسبی که درآمد هر روزش بستگی به خرید مردم دارد و حال با آمدن کرونا زندگیش به سختی می‌گذرد.

آری دست فروشان از جمله قربانیان اصلی کرونا هستند که روز به روز در این اوضاع اقتصادی کمرشان زیر بار هزینه‌ها خم شده و توان فعالیت ندارند.

دستفروشی پیشه جدیدی نیست بلکه نوعی فرار از بیکاری است برای افرادی که سرمایه کافی برای راه‌اندازی کاسبی آن هم به شکل استاندارد ندارند.

در روز‌هایی که همه ترجیح می‌دهند از ترس کرونا در خانه بمانند برخی افراد مجبورند برای تامین زندگی خود به خیابان‌های خالی بیایند تا شاید بتوانند با دستفروشی کردن هزینه‌های زندگی را تأمین کنند.

مهدی دستفروش بیرجندی که ۴۰ سال دارد و بساط ظروف پلاستیکی خود را در محدوده سه راه اسدی پهن کرده و با اینکه ماسک و دستکش دارد، اما از کرونا می‌ترسد، گفت: مجبورم بیایم و گرنه قسط و اجاره خانه را چه کسی می‌خواهد بدهد؟ بیمه نیستم و عیدی و حقوقی هم ندارم و چشمم به دست مشتری است تا بیاید و از من خرید کند.

او افزود: کل ۱۱ ماه سال چشممان به ماه اسفند بود که با آمدن کرونا تمام برنامه‌هایمان نقش بر آب شد. مردم حق دارند به خاطر سلامتی خود به خیابان نیایند، اما آیا کسی به فکر ما دستفروشان هم است که زندگی‌مان از این راه می‌گذرد.

مهدی گفت: پدری را در نظر بگیرید که سرپرست خانواده است و مجبور است با دستفروشی گذران زندگی کند و هرکجا که مردم تردد می‌کنند بساط کوچکش را پهن کند تا بتواند نان شب سفره‌اش را تامین کند که ناگهان خودروی شهرداری از راه می‌رسد و بدون اینکه بتواند بساطش را جمع کند به ناچار پا به فرار می‌گذارد.

دستفروش بیرجندی ادامه داد: دستفروشانی را می‌شناسم که سرپرست خانواده پرجمعیتی هستند، اما درآمد ماهیانه‌شان در این روز‌های کرونایی بسیار ناچیز بوده و در این روز‌های سرد زمستان نیز کار و کاسبی آن‌ها کسادتر از ما‌های قبل است و نان شب خود را به سختی و با قرض و وام از آشنایان تأمین می‌کنند.

بیشتر بخوانید

• ممنوعیت فعالیت دستفروشان در بیرجند
• دست فروشان بیرجندی زیر ذربین ناظران کرونایی
•  جمع آوری بازار محلی عرضه میوه در امیر آباد بیرجند

او بیان کرد: روز و شب، تابستان و زمستان در این حرفه معنا ندارد و باید برای به دست آوردن لقمه‌ای نان از این خیابان به آن خیابان برویم و ترس از حضور مأموران شهرداری و جمع کردن بساط نیز همیشه همراه ما است.

مهدی ادامه داد: قبلا در یکی از کارخانه‌های شهر کار می‌کردم، اما با اینکه بیمه نبودم از شغلم راضی بودم تا اینکه به دلیل تعدیل نیرو اخراج شدم و از روی اجبار و ناچاری به دست فروشی روی آوردم.

اکبری یکی دیگر از دست فروشان نیز معتقد است تا قبل از کرونا به سختی می‌توانستیم هزینه‌های زندگی خود را تامین کنیم، اما کرونا که آمد نان ما را هم آجر کرد.

او ادامه داد: می‌گویند دستفروشی شغل خوبی نیست، اما من که ۵۰ سال از خدا عمر گرفته‌ام در این شرایط اقتصادی دنبال چه شغلی بروم؟ از دل خوش که به سمت وسوی دستفروشی روی نیاورده ام بلکه از روی ناچاری است.

اکبری گفت: مسئولان بار‌ها از حضور ما دستفروشان گلایه دارند، اما اگر می‌توانند مکانی خوب برای حضور ما تعیین کنند تا هم مشکلات ما برطرف شود هم دغدغه مسئولان!

یکی از بانوان دستفروش در حالی که دست کودک خردسالش را گرفته و در حال فروش میوه است با گلایه از وضعیت موجود، گفت: از مسئولان انتظار دارم که به دستفروشان کمک کنند و مکانی ایجاد کنند تا بتوانیم در آن جا بساط پهن کنیم و جوابگوی هزینه زندگی باشیم.

او ادامه داد: همسرم فوت کرده و مستاجر هستم و هیچ درآمدی ندارم مجبورم با دستفروشی هزینه‌های زندگی را تأمین کنم.

آری درد دل‌های دستفروشان در این روز‌های کرونایی که در تأمین هزینه‌های زندگی دچار سختی شده‌اند تمامی ندارد، اما امید است که مسئولان تدبیری مناسب برای حمایت از آن‌ها اندیشیده و در جهت رفع مشکل آن‌ها اقدام کنند.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/ ر ف